ความคิดถึงเหมือนบทเพลงบรรเลงแผ่ว ในวูบแววไหวตามทุกความฝัน บนท้องฟ้า ในสายลม ในแสงจันทร์ ทุกอณูแห่งวารวัน.....ฝัน ลอย ลอย มิกล้าก้าวเกินข้ามความคิดถึง ราวถูกตรึงตีตราว่าค่าด้อย มณีร้าว....ใครเล่า จักเฝ้าคอย คนบุญน้อย ไม่กล้าเถียง เสียงหัวใจ ศรีวิจิตรา
หน้าส่วนตัว
1660
