น้ำค้างค้างเคลียแก้วกลีบนวล น้ำคำหวลคืนคำย้ำนวลเศร้า ดั่งน้ำค้างดึกค้างพร่างดอกพราว พอยามเช้าระเหยหายกลายละออง ทิ้งเพียงร่องรอยหายใจระเหย ใจเอยฯด่างพร้อยด้วยรอยหมอง ทอสายใยยื้อรักถักด้วยทอง ยังยากกรองเศษรักจากคนลา แสนคิดถึงร้อยรวมกอเป็นช่อใหญ่ แสนดอกรักร้อยรวมไว้แสนปรารถนา แสนคำนึงโปรยปลิวคว้างกลางนภา ยามจะลาเจ้าหัวใจไม่เหลียวมอง คำว่ารักจากปากเขาฝากให้ แค่ฝากไว้ใช่ว่าเราเป็นเจ้าของ คงเป็นรักแค่เครื่องอุ่นรุ่นทดลอง เปิดให้จองลองใช้รักไม่จริง