12 พฤษภาคม 2547 23:12 น.
spectaculous
ไร้ปีก สยายพาร่างกาย
ลัดเลาะแรงลมชมเสรี
มีสองเท้าก้าวหน้าพื้นไพรี
กับใจนี้ที่อดทนไม่บ่นพรำ
แม้ไม่โบยบิน ใช่สิ้นในหวัง
อาจลำพังแต่ดุจดั่งคลังวิถี
หาหนทางท่องไปใช้พาที
เชิงกวีชี้นำ ย้ำเส้นทางสัญจร
ยามซบหมอนนอนค่ำฮัมคนึง
เห็นซื่อซึ่งทางวิสัย ณ ในฝัน
ตะวันขึ้นเบิกเนตรฟ้าลาพระจันทร์
ลืมตานั้นแล้วคว้าฝันที่เป็นจริง
The man with no wing .
spectaculous
12 พฤษภาคม 2547 23:09 น.
spectaculous
ท่ามกลางฟ้า อ้างว้าง คว้างกลางหนาว
แสนเจ็บปวด รวดร้าว กร้าวระทม
ไร้เพิงพัก ข้างแคร่ แม้ผ้าห่ม
ฝ่าคลื่นลม ตรอมตรม ข่มจิตใจ
เร่เดินไป ใกล้ไกล ไม่ใคร่ถึง
ร่อนคำนึง พึงฝัน วันคืนสูญ
จ่ายชีวิต ไร้ทิศ ริดรอนคูน
แลอาดูร เสริมศูนย์ ไป่พูนผล
อยากได้ยล ชลพิตร ที่คิดถึง
ติตราตรึง ใฝ่ซึ่ง สิเหน่หา
หากพานพบ สบตา แก้วนัยนา
อาจรักษา เยียวยา ศิวากาย
เจ็บเจียนตาย หนาวนี้ แทบวางวาย
ใจละลาย อายน้ำ ชะกร่อนแตก
ขาดแก้วกาญจน์ ประสาน เสี้ยวรอยแยก
น้ำตาแพรก แทรกดิน สิ้นอังคาร
ชีพกอปรการ ปานทิพย์ ที่หยิบหวัง
เจียนสิ้นสังค์ เปลี้ยพัง ดังเกรี้ยวกร่อน
แก่นละเล็ก ละน้อย ร่อยค่อยผ่อน
ดุจกรวดร่อน ค่อยจิต ที่ปิดลง
โน้มเอียงปลง ล้มตัว กลั้วธรณี
ชีวิตนี้ จบนที ชีวีสรรพ
หาความรัก ยากพบ คบเคียงพัตร
ซึ้งประจักษ์ พักชีพ จิตนิรันดร์
ไร้ผู้พักพิงอิงกาย รักมลายสายชลรดแผ่นดิน
สิ้นสูญคืนสู่ ก้านชูกำเนิดถิ่น
กลับกร่อนก้อนกวิน สลายสินทรอินทรธุลี
12 พฤษภาคม 2547 23:04 น.
spectaculous
จะรักไหนใดใดให้ใคร่สน
สู่หนึ่งคนจนจนบนผืนหล้า
ขอเลือกแลมองมองผู้เห็นค่า
มาอุตส่าห์นานาเป็นยาใจ
ไกลเพียงไหนใกล้ใกล้ในดวงจิต
เคียงชีวิตชิดชิดไม่ปิดกั้น
แม้น้ำตาพร่าพร่ารักษากัน
พร้อมคงมั่นครั่นครั่นไม่สั่นคลอน
ถ้าหากว่าชีวิตฉันกับเธอ เราต่างกันฟ้ากับดิน
แต่แม้ถ้าฉันรักเธอด้วยใจจริง จะเอนอิงพิงกันจะโกรธไหม
เธอดูคนที่ตรงไหน เธอรักใครที่ตรงไหน
เธออยากเข้าใจใครในแบบไหน
เธอทำให้ใครคนนั้นมีความสุขได้มากแค่ไหน
แม้เธอจะทำให้เขามีความสุขแล้ว แต่เขาจะพอใจเธอมากแค่ไหน
เธอทำให้ใครๆมั่นใจเธอถึงเพียงไหน
แล้วเธอมองดูซิว่าหัวใจเธอทำด้วยอะไร
เมื่อใครคนหนึ่งได้มอบให้เธอทั้งหัวใจ ให้เธอเก็บไว้เพียงคนเดียว
เธอเก็บใจเขานั้นไปไว้ที่แห่งไหน
แล้วคิดว่าจะมีบ้างสักนิดไหม ที่จะมีใจสักเสี้ยวหนึ่งให้ตอบแทนสำหรับใจดวงนั้น
มีไหมใจเสี้ยวหนึ่งที่พอจะเป็นฐานให้ตั้งใจที่ได้ฝากเอาไว้ให้ยังอยูในสภาพดี
ไม่ทำให้ใจนั้นต้องมีรอยร้าวหรือกระเทาะแตกออกจากกัน เธอทำได้ไหม
เธอรักษาใจนั้นเอาไว้ให้นานที่สุดได้หรือป่าว
แล้วจะศึกษาและรับรู้สิ่งที่ใจนั้นมีให้มากมายได้หรือไม่
เธอ......... ฉันอยากรู้
ฉันไม่รอปาฏิหาริย์ที่จะบอกว่าเธอจะรักฉันหรือไม่
ใจของฉันต่างหากก็คือที่ๆจะสร้างปาฏิหาริย์นั้น
Because Love to Everything , Everything to The Both.
original version 13/12/2003 spectaculous
12 พฤษภาคม 2547 22:51 น.
spectaculous
สะบัดสายระบายฝันวันข้างหน้า
ตะวันนาอำพันษาเหลืองเกษร
อาทิตย์ส่อง ณ กลางทุ่งแผ่ขจร
ระอองฟ้อนประปรายกระจายเพิง
เดินระเริงลัดเลาะพ้องพฤกษา
เพลินพนาช่อดอกหนาที่ดอมดม
กลิ่นเย้ายวนชวนเสนอให้เชยชม
เมื่อต้องลมพรมชื่นให้ครื้นใจ
ตระเวนไล่เรื่อยไปสู่ปลายเขา
แลภูเย้าสูงตระหง่านท่ามกลางผอง
อีกเมฆหมอกห้อมล้อมดูปรองดอง
เริ่มหม่นหมองภาพสุดท้ายจากความฝัน
ระกาขันเตือนตะวันขึ้นจากฟ้า
และน้ำตาก็ไหลพร่าตอบสนอง
อยากกลับไปให้ฝันนั้นมีเราสอง
ท่ามกลางหนองเรือน้อยล่องตอนต่อไป
12 พฤษภาคม 2547 22:43 น.
spectaculous
วิหกเหินเย้ยฟ้าท้าสายลม
จะร่อนชมผืนดินที่เคยเนา
จากกำเนิดเบื่อล่างใต้ร่มเงา
สู่เบื้องบนบินสูงสู่จุดหมาย
สยายปีกพาร่างลัดเลาะเริง
เถลิงโผผิวโผนโจนทะยาน
ด้วยปีกกล้าสะบัดสู่สำราญ
เบิกวิมาน รื่นรมย์ ชมเสรี
มีแววตาเสาะหาทางข้างหน้า
ขยับปีกพุ่งถลาฝ่าร้อนหนาว
ผจญโลกเบิกหล้าฟ้าทอดยาว
แลดวงดาวเจ้าจะบินไปให้ถึง
หากชีวิตมีจุดหมาย
ดูสิเจ้าวิหก แม้ร่างน้อยดูบอบบาง
แต่ใจนั้น ไม่เพียงนิด คิดการใหญ่
พร้อมโบยบิน ไปสู่ดาวที่ไกลห่าง
แล้วตัวเราล่ะ อย่าหมดความพยายามนะครับ
ชีวิตนี้ไม่ได้อยู่นิ่งๆ ก้าวไปให้ถึงจุดหมายสิ
หน้าส่วนตัว
1445
