15 กรกฎาคม 2547 12:25 น.
soulmate
เราต่างก้าวผ่านคืนวันอันเปลี่ยวเหงา
คืนวันที่มีแต่เงาเป็นเสมือนเพื่อนข้างกาย
เหลียวมองไปเพียงอยากจะพบแค่เศษเสี้ยวของใครคนนั้น
แต่ไม่มีแม้สักครั้งที่จะสมใจ
ด้วยความโดดเดี่ยวอันเป็นพันธนาการของชีวิต
เราต่างถูกลิขิตจากคนบนฟ้าใช่หรือไม่
เพราะไม่ว่าเวลาจะหมุนเวียนเปลี่ยนไปเพียงไร
สิ่งที่อยู่ในใจก็ยังคงเดิม
นั่นคือการรอคอยใครสักคน
เพื่อมาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปในชีวิต
และคนๆนั้นก็ถูกลิขิตให้มาพบกัน
ร่วมต่อเติมคืนวันที่ขาดหายไป
ภาพฝันครั้งนั้นที่เคยเลือนลาง
ค่อยแจ่มชัดขึ้นมาท่ามกลางความรู้สึก
และตรึงตราในทุกห้วงสำนึก
ว่าเราต่างเป็นคนในความรู้สึกของกันและกัน
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานสักเพียงไหน
ความงดงามจะไม่จางหายไปจากความฝัน
เราจะอยู่เพื่อทดแทนสิ่งที่ขาดหายไประหว่างกัน
ด้วยหัวใจที่คงมั่นไม่ผันแปร
9 กรกฎาคม 2547 14:15 น.
soulmate
โอ้ละหนอ อยากรู้จัก ความรักเอ๋ย
ใยมิเคย ปราณี ที่ใจข้า
ร้อนรุ่มดัง ไฟสุมทรวง หวงอุรา
มิเห็นหน้า แม้เพลา ผวาทรวง
วูบวาบไหว ทุกภายใน ขณะจิต
ยามไกลตา แม้เพียงนิด คิดห่วงหวง
สิ่งใดๆ ค่ายิ่งใหญ่ ในทั้งปวง
มิอาจเทียบ แลเท่า เจ้าดวงแด
ยามเจ้าเจ็บ เหมือนดังมีด กรีดใจช้ำ
อยากเอื้อนเอ่ย น้ำคำ พร่ำดวงแข
ใจของข้า มิเหนื่อยล้า ฤาอ่อนแอ
คืนวันผ่าน มิผันแปร แด่หทัย
หากจำต้อง รักช้ำ ระกำจิต
ก็จักขอ เจ้าลิขิต ชีวิตให้
รักเจ้าแล้ว มิคิด จักเปลี่ยนไป
ขอกายใจ ยังผูกพัน นิรันดร
หน้าส่วนตัว
992
