25 พฤษภาคม 2549 16:39 น.
soulmate
เท่าที่หัวใจจะรู้สึกได้
ถามมาก็ตอบไปอย่างนั้น
เมื่อวันนี้เราต่างมีกันและกัน
ถ้อยคำหรือจะสำคัญกว่าหัวใจ
ฉันอาจไม่เหมือนคนอื่นๆ
ที่ชอบฟังคำระรื่นจากที่ไหน
ไม่มีดอกไม้ก็ไม่ว่าอะไร
ขอแค่ตัวกับหัวใจก็พอ
พอใจแล้วที่ได้รักกัน
มากกว่านั้นฉันไม่อาจเอื้อมขอ
รู้ว่าเธอรักฉันมากพอ
และเราต้องก้าวเดินต่อไปด้วยกัน
เท่าที่หัวใจจะรู้สึกได้
ขอตอบอีกได้ไหมประโยคนั้น
ไม่ว่าจะเกิดอะไรก็ไม่สำคัญ
ตราบใดที่เรารักกันด้วยหัวใจ
25 พฤษภาคม 2549 14:47 น.
soulmate
ดอกหญ้าไหว สล้าง กลางสายฝน
หวานระคน ชูช่อ ล้อลมไสว
ละอองน้อย ลอยละล่อง สู่ครรลัย
แต่งแต้มให้ ทุ่งงาม อร่ามตา
ผ่านคืนวัน หมองไหม้ ไร้คนคอย
โอ้ดอกน้อย เจ้ารอคอย เสน่หา
ชลพิน ทันใดร่วง หล่นลงมา
ชุบชีวา ให้ดอกหญ้า ยังน่ายล
ขจรคลาย กายสะบัด รัดภมร
เจ้าแอบซ่อน เริงร่า ท้าสายฝน
รังสิมันต์ พิรุณเจ้า เคล้าระคน
ยิ่งได้ยล ยามต้องแสง ในแลงมา
ช่างงดงาม เหลือล้ำ เกินคำใด
รุ้งทอสาย มีมนต์ขลัง ดังยิหวา
หาใดเทียบ เปรียบเปรยได้ ในพนา
สุขอุรา นักหนา ในษาพันธ์
ยินเสียงเรียก ที่รัก จากปักษา
ล้อลมเล่น กลางพนา พาสุขสันต์
กางปีกน้อย ลอยล่องไป ในไพรวัลย์
เกาะกิ่งก้าน เกี่ยวกัน ในวัลลี
คคนางค์ กระจ่างตา ยามซาฝน
สวยใสแล น่ายล ทุกดิถี
แม้นได้พิศ บุปผาเช่น ดรุณี
ขอให้มี พิรุณหลั่ง ไปทั้งกาล
7 สิงหาคม 2547 14:27 น.
soulmate
นภาฉ่ำโอ้อกช้ำน้ำตาดาว
ระยิบราวเกล็ดแก้ววาวแววใส
จากเวหาสู่ภิภพจบครรลัย
เพ่งพิศคล้ายม่านวารีนทีริน
ด้วยหทัยพะวงไปให้โศกศัลย์
ฤาราตรีมิมีวันจักสูญสิ้น
มิตระหนักสักเพลาเป็นอาจิณ
ยอมให้รักโบยบินด้วยขลาดใจ
ยินเพียงเสียงกังวานก้องในดวงจิต
แม้หลับตาเพียงนิดคิดหวาดไหว
กระไรเลยหยาดฝนช่างเป็นใจ
ให้น้ำตาตกในดังสายธาร
เคยรำลึกถึงเจ้าเคล้าจอมขวัญ
ณ วันนั้นทุกคำล้วนฉ่ำหวาน
นับแต่นี้แม้สายฝนงามตระการ
มิอาจต้านความร้าวรานในห้องใจ
โอ้ยามใดสายน้ำจักหวนกลับ
เหมือนเขาเลยลาลับไปหนไหน
ขอพิรุณลาร้างห่างกันไกล
ดังหัวใจเขาจรไปไม่หวนคืน
7 สิงหาคม 2547 10:38 น.
soulmate
เก็บสายใยแห่งรักมาถักฝัน
ฝากให้คุณคนสำคัญในวันนี้
ด้วยดอกไม้ในหัวใจที่ฉันมี
รอมอบให้คุณคนดีของหัวใจ
รู้สึกได้ถึงไอละมุลอุ่น
แค่สบตาของคุณใจสั่นไหว
แววตานั้นมีฉันอยู่ข้างใน
สัมผัสได้ด้วยหัวใจไหวระรัว
แค่สวมกอดแผ่วเบาก็เท่านั้น
มิใช่ฉันต้องการจะยวนยั่ว
คุณจะว่าอย่างไรไม่นึกกลัว
เพราะรักคุณทั้งตัวและหัวใจ
คงไม่มีสิ่งใดมาตอบแทน
นอกจากรักที่หวงแหนจะมอบให้
ขอแค่คุณดูแลด้วยหัวใจ
ฉันก็พร้อมอยู่ข้างกายไม่ห่างกัน
15 กรกฎาคม 2547 12:25 น.
soulmate
เราต่างก้าวผ่านคืนวันอันเปลี่ยวเหงา
คืนวันที่มีแต่เงาเป็นเสมือนเพื่อนข้างกาย
เหลียวมองไปเพียงอยากจะพบแค่เศษเสี้ยวของใครคนนั้น
แต่ไม่มีแม้สักครั้งที่จะสมใจ
ด้วยความโดดเดี่ยวอันเป็นพันธนาการของชีวิต
เราต่างถูกลิขิตจากคนบนฟ้าใช่หรือไม่
เพราะไม่ว่าเวลาจะหมุนเวียนเปลี่ยนไปเพียงไร
สิ่งที่อยู่ในใจก็ยังคงเดิม
นั่นคือการรอคอยใครสักคน
เพื่อมาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปในชีวิต
และคนๆนั้นก็ถูกลิขิตให้มาพบกัน
ร่วมต่อเติมคืนวันที่ขาดหายไป
ภาพฝันครั้งนั้นที่เคยเลือนลาง
ค่อยแจ่มชัดขึ้นมาท่ามกลางความรู้สึก
และตรึงตราในทุกห้วงสำนึก
ว่าเราต่างเป็นคนในความรู้สึกของกันและกัน
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานสักเพียงไหน
ความงดงามจะไม่จางหายไปจากความฝัน
เราจะอยู่เพื่อทดแทนสิ่งที่ขาดหายไประหว่างกัน
ด้วยหัวใจที่คงมั่นไม่ผันแปร
หน้าส่วนตัว
1210
