นิราศรักจากเมืองเกาะสู่เมืองหลวง

soulapheresis

จำต้องร้างห่างเจ้าเข้าเมืองหลวง
แสนโศกเศร้าเปล่าเปลี่ยวเสียวในทรวง	
ให้เป็นห่วงพวงผกาเจ้ายาใจ

จากนารีตีห้าคราฟ้าสาง 		
สองข้างทางช่างงามหรูดูสดใส
แต่ตัวพี่นี้จากเจ้าเศร้าอาลัย		
คิดถึงใครในโลกเท่าเจ้าไม่มี

ถึงถลางกลางทางเก่าเราหวนคิด	
ถึงชีวิตที่คิดสู้กู้ศักดิ์ศรี
พม่ารุกบุกโหมเข้าโจมตี		
สองสตรีนารีไทยไล่ต่อกร

อยากฝากสองน้องพี่สตรีเจ้า		
โปรดช่วยเฝ้าอิตถีศรีสมร
ช่วยป้องกันขวัญตาพะงางอน	
อย่าทุกข์ร้อนนอนเป็นสุขทุกคืนวัน

ข้ามสะพานผ่านสมุทรเมื่อสุดเกาะ
คลื่นซัดเซาะเลาะเลียบฝั่งดังเสกสรร
เรือใหญ่น้อยลอยเลื่อนเคลื่อนเรียงกัน
ชวนสุขสันต์หรรษาคราได้มอง

มีเรื่องราวกล่าวขานตำนานรัก
ให้ประจักษ์รักเหลือล้นคนทั้งสอง
พ่อกีดกันกั้นทั้งคู่อย่าอยู่ครอง.
เกิดเรื่องของสองหญิงชายตายคู่กัน

ต่างกับพี่ที่ได้อยู่คู่กับเจ้า
ได้คลอเคล้าเฝ้าดูแลไม่แปรผัน
ขอให้น้องปองเพียงพี่นี้นิรันดร์
ให้รักมั่นของเราสองครองคู่นาน

เข้าพังงามาสักพักชักฉุกคิด	
ใครประดิษฐ์ชื่อพังงามากล่าวขาน
เพราะความหมายมาคล้ายเจ้าเยาวมาลย์
แต่นงคราญงามกว่าคราได้ชม

เห็นผืนนามาเรียงเคียงรอบข้าง
นกกระยางย่างผ่านมาผสม
กลายเป็นฉากมากลีลาพาชวนชม
ให้รื่นรมย์คลายตรมจิตคิดถึงนาง

ถึงกระบี่ช่างแปลกดีที่ตรงชื่อ	
มีด้านถือฤาจัดเป็นสัตว์มีหาง
แค่ความหมายยังหลายหลากมากเส้นทาง
ขอใจนางอย่ามากกว่าเนื้อหาคำ

เข้าสู่เมืองเลื่องลือชื่อสุราษฏร์ฯ
มีพระธาตุยอดพระปรางค์ช่างงามขำ
อีกหอยใหญ่ไข่แดงแสนเลิศล้ำ
ชวนให้จำย้ำเตือนเยือนอีกครา

พ้นชุมพรตอนบ่ายบ่คลายเศร้า
ใจยังเฝ้าเจ้าพุ่มพวงดวงยิหวา
คิดคำนึงถึงนงคราญแม่กานดา
ไม่เห็นหน้าพะงางอนช่างร้อนใจ

ถึงประจวบฯประจวบพบประสบฝน
โปรยปรายหล่นชนผืนนาที่หว่านไถ
ลมพัดโบกโยกใบหญ้าพาเอนไป
ฟ้าเคยใสไยมืดมัวน่ากลัวจริง

จึงเอ่ยปากฝากฝนบนฟากฟ้า	
ให้ธาราพารักไปให้ยอดหญิง
บอกพระพายให้ชายเป่าเฝ้าแอบอิง
ให้พักพิงเป็นเพื่อนเจ้าเยาวมาลย์

ฝนเริ่มซาเมื่อมาผ่านย่านของเด็ด
แดนเมืองเพชรเลื่องลือชื่อกล่าวขาน
ว่าของกินเย้ายวนชวนให้ทาน
ยิ่งของหวานนามหม้อแกงรสชาติดี

พ้นเมืองเพชรมาหน่อยม่อยหลับฝัน
ถึงแจ่มจันทร์กัลยามารศรี
ว่าได้กอดพลอดรักแม่มาลี
ชื่นชีวีมีสองเราเคล้าคลอเคียง

สะดุ้งตื่นขึ้นมาน่าฉงน
แสนสับสนหลายหลากมากแซ่เสียง
รถมากมายรายล้อมอยู่ข้างเคียง
ยากจะเบี่ยงเลี่ยงหลีกหลบออกมา

ครั้นมาเจอะเจอป้ายเรียงรายบอก
เมืองบางกอกขอต้อนรับผู้มาหา
จึงได้รู้ว่ามาถึงตรงเวลา
รีบยาตราหาที่พักพำนักกาย

ได้พักหน่อยค่อยสดชื่นระรื่นจิต
จึงเริ่มคิดประดิษฐ์งานตามมุ่งหมาย
ทำธุระที่ยังค้างอีกมากมาย
ค่อยสบายคลายกังวลเมื่อเสร็จงาน

รีบเดินทางกลับมาเพื่อหาเจ้า
ใจเร่งเร้าเฝ้าจะเจอแม่ตาหวาน
จะรีบเดินเหินฟ้าหานงคราญ
อีกไม่นานคงได้พบประสบกัน