7 พฤษภาคม 2547 14:55 น.
sorry
ฉันแอบชอบ แอบมองเธอบ่อยๆ
เธอก็คอยชำเลืองตามามองฉัน
เธอก็คงสงสัยทำไมกัน
เพราะทุกครั้งเธอหันมา ฉันมองเธอ
นานวันเข้า ความรู้สึก ฉันยิ่งดัน
ทั้งความฝัน ความหวัง ยังเพ้อเจ้อ
ได้แต่ลอบ แอบมอง แอบจ้องเธอ
ไม่กล้าไปเสนอความในใจ
แล้วจะเป้นอย่างนี้อีกนานมั้ย
ในหัวใจยิ่งว้าวุ่น ยิ่งกังขา
ได้แต่มอง ได้แต่ยิ้มแล้สบตา
เค้าจะรู้มั้ยว่าฉันชอบเธอ
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง
การ์ดใบหนึ่งวางบนโต๊ะเรียนของฉัน
พระเจ้าจอร์ชนี่มันอะไรกัน
เค้าสารภาพ.........รักฉันเข้าแล้วสิ
เสียเวลาปล่อยเอาไว้ให้นานปี
ถ้าเรามีหัวใจที่ตรงกัน
หัวใจฉันมันคันอยู่ยิ๊กๆ
เขินสุดฤทธิ์เมื่อเค้ามองมาที่ฉัน
เดินเข้ามาแล้วก้มหน้าใกล้ๆกัน
เที่ยงนี้ทานข้าวด้วยกันนะครับซอ
7 พฤษภาคม 2547 14:45 น.
sorry
เธอคือรักแรกของหัวใจ
เธอเพิ่มสิ่งใหม่ให้กับชีวิตฉัน
เธอเข้ามาทำให้หัวใจไหวหวั่น
เธอจะอยู่ในใจฉันตลอดไป
4ปีมาแล้ว มันยังอยู่
ฉันไม่เคยเปิดประตูหัวใจแบ่งใคร
ฉันเก็บแต่ภาพของเธอเอาไว้
ในหัวใจคงรักใครไม่ได้อีกแล้ว
5 พฤษภาคม 2547 22:53 น.
sorry
ตื่นเพราะเสียงฝนกระทบหลังคา
แต่กลับลืมตาพร้อมความคิดถึง
ห้วงความคิดฉันหยุดคำนึง
ว่าครั้งหนึ่งเคยเปืยกปอนพร้อมกับเธอ..
..................................
ความอบอุ่บจากอ้อมแขน
กระชับแน่นเพราะเค้าห่วงเรา
เธอคงกลัวฉันหนาว
เพราะมีแค่สองเราใต้หลังคา
.................................
ภาพวันนั้นยังอยู่ในความคิด
คอยสะกิดเมื่อเห็นสายฝน
ต่อให้ฉันหนาวเกินจะทน
แต่จะไม่หมองหม่นเพราะมีเธอ
5 พฤษภาคม 2547 12:19 น.
sorry
ไม่มีเธอ...ไม่มีใคร
กาลเวลาผ่านไปยังคิดถึง
ปิดตัวเองกับความคิดที่ติดตรึงา
ว่าครั้งหนึ่งคงได้พบ และปรับใจ
แต่วันแล้ววันเล่าเค้าไม่หวน
คงไม่คิดทบทวนกลับมาใหม่
แต่ตัวเรายังเฝ้าให้อภัย
กลับมารักกันใหม่.......ได้มั้ยเธอ
ทุกๆวันใจฉันฉันยังพร่ำเพ้อ
ไม่มีเธอ.....ไม่มีใคร.....ตลอดกาล
5 พฤษภาคม 2547 12:18 น.
sorry
ไม่มีเธอ...ไม่มีใคร
กาลเวลาผ่านไปยังคิดถึง
ปิดตัวเองกับความคิดที่ติดตรึงา
ว่าครั้งหนึ่งคงได้พบ และปรับใจ
แต่วันแล้ววันเล่าเค้าไม่หวน
คงไม่คิดทบทวนกลับมาใหม่
แต่ตัวเรายังเฝ้าให้อภัย
กลับมารักกันใหม่.......ได้มั้ยเธอ
ทุกๆวันใจฉันฉันยังพร่ำเพ้อ
ไม่มีเธอ.....ไม่มีใคร.....ตลอดกาล
หน้าส่วนตัว
829
