14 มิถุนายน 2548 18:55 น.
SonyaBeauty
Love does not begin and end
the way we seem to think it does.
Love is a battle, love is a war;
love is a growing up.
ความรักอาจไม่ได้เริ่มต้นและจบในแบบที่เราคิด
ความรักคือการรบราต่อสู้ รักคือความเติบโต
และเปลี่ยนแปลงอันไม่อาจคาดเดา
When the rain is blowing in
your face and the whole
world is on your case.
I would offer you a
warm embrace
To make you feel my love.
ยามเมื่อครา ที่ฝนซา และพาพัด
ทุกข์ยิ่งนัก ราวทั้งโลก จะหยุดหมุน
ฉันเสนอ เธอเพียงอ้อม กอดละมุน
หวังอบอุ่น ให้สัมผัส รักในใจ
When the evening shadows and the
stars appear and there is
no one to dry your
tears. I could hold you
for a million years
To make you feel my love.
ในยามเย็น แสงทิวา นั้นลาจาก
ดาราฝาก แสงระยับ งามสดใส
แม้นไม่มี ใครสักคน คอยปลอบใจ
ฉันนี่ไง จะคอยกอด และปลอบเธอ
I know you haven't made your
mind up yet but I
would never do you wrong.
I've known it from the
moment that we met.
There's no doubt in my mind
where you belong.
แม้นว่าเธอ จะยังคง ไม่ทำใจ
ผิดหรือไร? ที่ฉัน ขอเสนอ
เพราะฉันรู้ ได้เพียงแรก เมื่อพบเจอ
เธอคือหนึ่ง เดียวเสมอ ภายในใจ
13 มิถุนายน 2548 15:55 น.
SonyaBeauty
ร้อยมะลิเป็นมาลัยใส่กระจาด พวงสิบบาทร้อยอุบะจำปาสวย
ยี่สิบบาทกุหลาบแดงหอมระรวย ร้อยให้สวยเตรียมออกขายตอนสายไง
ยายต้องตื่นแต่เช้ามืดร้อยดอกไม้ ตัวหลานสาวออกเร่ขายพอช่วยได้
รีบก้มหน้าแล้วรับปากรับคำยาย ระวังไว้ที่สี่แยกดูให้ดี
ข้ามถนนต้องข้ามตรงทางม้าลาย ไฟเขียวหลบระวังไว้ให้ถ้วนถี่
ถึงไฟแดงจึงค่อยออกขายอีกที ระวังตัวให้ดีๆ ขายมาลัย
ด.ญ.แป้งจึงรีบเร่งแล้วออกวิ่ง เพราะเป็นสิ่งที่จำเป็นต้องทำได้
เพียงสี่ขวบแต่ช่วยยายขายมาลัย หวังกำไรไว้ใช้จ่ายในครอบครัว
วันนี้หนูจะรีบขายเอาให้หมด คงไม่อดกินข้าวเย็นกันถ้วนทั่ว
ค่านมน้องค่าหมอยายหนูไม่กลัว ลำพังตัวหนูจะหาเงินให้เอง
เสียงรถเบรคดังลั่นสนั่นแยก ผู้คนแตกตื่นมามุงอย่างรีบเร่ง
ยายชะเง้อเฝ้าคอยหลานสาวตนเอง เลยล่วงเย็นยังไม่กลับมาเสียที
ก่อนที่ดอกมะลิตูมจะผลิบาน ต้องแหลกรานล่มสลายลงเสียนี่
ชีวิตนี้คงบัดซบและสิ้นดี เป็นเรื่องเล่าของวันนี้ประเทศไทย
ในสังคมที่ผู้คนปนหลายหลาก แต่ความยากความทุกข์ทนสุดหาไหน
นั้นยังมีอยู่ในสังคมไทย เคราะห์กรรมไงยังคอยย้ำซ้ำคนจน