21 กรกฎาคม 2548 21:12 น.
SonyaBeauty
อยู่บนดอย สูงหนาว ดาวเต็มฟ้า
ลมหนาวพา ให้คิดถึง คนึงหวล
ถึงคนไกล ในบางกอก จึงบอกครวญ
แสนปั่นป่วน จนรวนไหว ไปกับลม
เสียงเอื้อนออ สะล้อหวาน ปานสลาย
ตีดตึงกลาย ตามสายซึง ซึ่งผสม
สาวแม่สาย ยังนอนหนาว ร้าวระทม
รวนระบม เพราะจมคิด ถึงคนไกล
อยู่เมืองหลวง ในบางกอก บอกนานแล้ว
คงไม่แคล้ว ไปเมาสาว เม่นก่อ้าย
ปากแดงๆ ใส่เอวลอย อย่าไว้ใจ
ตัวน้องไง ยังท่าอ้าย อยู่ที่เดิม
*************************************
SonyaBeauty 14 ก.ค. 48 - 23:20
พี่ก็ยังคิดถึงน้องทุกนาที
น้องคนดียังคิดถึงพี่จริงไหม
พี่ไม่เคยลืมรักยังห่วงใย
แม้ตัวไกลแต่ใจไม่ไกลกัน
คิดถึงน้องเวลาแหงนมองฟ้า
คิดถึงน้องเวลานอนหลับฝัน
คิดถึงสาวแม่สายทุกคืนวัน
พี่ละเมอเพ้อรำพันกับดวงดาว
บอกคนดีว่าคงอีกไม่นาน
เมื่อเวลาดอกไม้บานปุยเมฆขาว
เมื่อท้องฟ้าใสกระจ่างเห็นหมู่ดาว
เมื่อลมหนาวพัดมาไม่นานวัน
สัญญาว่าจะไปอยู่เคียงชิดใกล้
สัญญาว่ายังร่วมใฝ่ยังร่วมฝัน
ไม่ลืมคำสาบานว่ารักกัน
สัญญามั่นจะจากกันเพื่อมาเจอ
ไม่ว่านานอีกกี่ปีพี่ยังรอ
นานเท่าไหร่ยังรักน้องเสมอ
ในหัวใจขอมีเพียงแต่เธอ
มั่นเสมอไม่เคยเผลอไปรักใคร
เรารักกันที่นี่นะที่รัก
ขอพิงพักน้ำแม่สายอันสดใส
อยู่เคียงเธอเคียงขุนเขาอันกว้างไกล
อยู่เคียงใจเรารักกันนิรันดร
********************************
หนุ่มน้อยแห่งลุ่มน้ำเจ้าพระยา
2548-07-21 / 01:22:16
อันคำชาย ร้ายเหลือ เชื่อคำหลอก
แสนปลิ้นปลอก ลวงหลอกเหลือ เชื่อคำหวาน
เล่นลมลิ้น หวานหอม พยอมมาลย์
อันอ้อยตาล มิหวานสู้ สู่คำชาย
สิหากแม้น เพียงหลงเชื่อ ที่เพื่อพร่ำ
อาจต้องช้ำ ข่มหัวอก ตกหมองไหม้
เพียงลมลิ้น ก็ยังอาจ พลาดสิ้นใจ
จึงยากใฝ่ ใจสมัคร รับรักเธอ
*********************************************
SonyaBeauty 2548-07-21 / 08:38:46
16 กรกฎาคม 2548 18:01 น.
SonyaBeauty
๏ มาจะกล่าวบทไป
งามไฉไลนั้นควรรู้
หญิงไทยมิควรคู่
ลองดูตามตำรา
โบราณกล่าวไว้
ควรใส่ใจศึกษา
ท่องถามตามบทมา
แล้วอย่าประพฤติดัง
๏ แม่หญิง แม่หยัง
แม่กระชังหน้าใหญ่
แม่ใฝ่หน้าผัว
แม่ครัวเหินห่าง
แม่ย่างม้าเหาะ
แม่กระเดาะคันชั่ง
แม่นั่งภาวนา
แม่ปลาร้าค้างปี
แม่ชีหนีรัก
แม่ยักแม่ยอก
แม่หลอกแหลลวง
แม่ควงร้อยชาย
แม่สายนอนตื่น
แม่หื่นเมรัย
แม่ใฝ่กาเม
แม่เทก้นรั่ว
๏ นับไปนับมา
ได้สิบห้าถ้วนทั่ว
เหล่าหญิงควรกลัว
หลีกตัวพัวพัน
ลองนั่งนอนนึก
ตรึกดูให้มั่น
ว่าข้อไหนกัน
ที่ฉันนั้นเป็น??
เดี๋ยวจะมาแปลความหมายให้ฟังค่ะ
คำแปล
๏ แม่หญิง แม่หยัง
เธอจะประมาณว่าดูสวยสูงศักดิ์แต่ทำอะไรไม่ค่อยเป็นค่ะ
๏ แม่กระชังหน้าใหญ่
เธอจะชอบทำอะไรเอาหน้า ถือเรื่องหน้าตาศักดิ์ศรีเป็นสำคัญโดยไม่ประมาณตนเอง
๏ แม่ใฝ่หน้าผัว
วัน ๆ ไม่ทำอะไรไม่สนใจใครนอกจากสามีตัวเอง
๏ แม่ครัวเหินห่าง
ทอดไข่ยังไข่ไหม้หน่ะค่ะ ส่วนอย่างอื่นอย่าหวังว่าจะทำได้
๏ แม่ย่างม้าเหาะ
กระโดกกระเดก แก่นกระโหลกโขกหน้าไม้
๏ แม่กระเดาะคันชั่ง
อันนี้ก็แบบว่าเกลือเรียกแม่ค่ะ ขี้เหนี้ยวตระหนี่มาก จะทำอะไรทีต้องชั่ง
ต้องตวง ไม่ให้หกไม่ให้กระเซ็นซักแดงเดียว
๏ แม่นั่งภาวนา
ลูกผัวครอบครัวไม่สนใจหรอกค่ะ วัน ๆ แม่เข้าวัดถือศีลนุ่งขาวห่มขาว
ท่องคาถานั่งสมาธิทั้งวันค่ะ
๏ แม่ปลาร้าค้างปี
แก่แล้วแก่เลย แก่ง่ายตายยาก ไม่รู้จักปรับปรุงตัว
(ใครนะใคร?? ช่างคิดคำว่ามาว่าผู้หญิง...กรี๊ดดด)
๏ แม่ชีหนีรัก
หล่อนประมาณว่าไม่เคยคิดจะใฝ่พระธรรมหรอกค่ะ ถ้าไม่โดนผู้ชายทิ้งเสียก่อน
๏ แม่ยักแม่ยอก
นางโจรนั่นเองค่ะ ง่าย ๆ
๏ แม่หลอกแหลลวง
โป้ปดเป็นสันดานค่ะนางคนนี้
๏ แม่ควงร้อยชาย
เออ.... ประมาณว่าเจ้าชู้มากจนมีสามีหลายคนอ่ะนะคะ
๏ แม่สายนอนตื่น
สตรีสันหลังยาวนอนกินบ้านกินเมือง
๏ แม่หื่นเมรัย
เป็นลูกสาวสืบตระกูลนางเมรีมาเลยค่ะรายนี้
๏ แม่ใฝ่กาเม
หญิงเริงเมือง คืออันนี้แบบว่าไม่เอาเป็นสามีเลยนะคะ นับแต้มเก็บไม้อย่างเดียวค่ะ
๏ แม่เทก้นรั่ว
สุรุ่ยสุร่าย ล้างผลาญ ค่ะเป็นคำตอบสุดท้าย
ทำไมผู้หญิงถึงโชคร้ายคอยถูกจับผิดขนาดนี้ก็ไม่ทราบค่ะสิบห้าข้อดิฉันเองก็ปาเข้าไปเกือบสิบข้อแล้วค่ะ สาว ๆ ในไทยโพเอ็มโดนไปเท่าไหร่คะ?? สารภาพมาซะดี ๆ ห้ามโกหก บอกจำนวนมาเดี๋ยวนี้ ใครโกหก ขอให้แห้วแฟนค่ะ!!
ตอนแรกซอนย่านับผิดค่ะ ตั้งกระทู้เป็น 15 ข้อ ดีนะที่พี่ปรายตาไว เข้ามาบอกว่ามัน 16 นะคะคุณน้อง คุณน้องเลยเปลี่ยนทันค่ะ..
ขอบพระคุณพี่ปรายยยนะเจ้าค๊ะ...!! อิอิ
ด้วยรักและปรารถนาดีจาก SonyaBeauty
12 กรกฎาคม 2548 20:52 น.
SonyaBeauty
"ภาพเจ้าน้อยศุขเกษม ณ เชียงใหม่ พ.ศ.2445"
๏ สิ่งกีดขวาง ระหว่างชน สองคนเพศ
ให้เส้นเขต ขีดรอบ เป็นขอบขันธิ์
ให้สัญชาติ ศาสน์เหล่า หรือเผ่าพันธุ์
แต่สิ่งนั้น คือศักดิ์ ที่รักดี
๏ เป็นตำนาน ล้านนา ค่าความรัก
เล่าสลัก รานรักร้าว กล่าวไว้ที่
เมืองพม่า แลเวียงพิงค์ สองสิ่งมี
คือรักพลี ที่เลอค่า หาใดเทียม
SonyaBeauty
๏ หมะเมียะเป๋นสาวแม่ค้า
คนพม่าเมืองเมาะละแหม่ง
งามล้ำเหมือนเดือนส่องแสง
คนมาแย่งหลงรักสาว
หมะเมียะบ่เกยฮั๊กไผ
มอบใจ๋ฮื้อหนุ่มเจื้อจ้าว
เป๋นลูกอุปราชท้าวเจียงใหม่
จรัล มโนเพชร
ชีวิตรักอันรันทดของเจ้าน้อยศุขเกษม (พ.ศ. 2426-2456)
และหมะเมียะ (พ.ศ. 2430-2505) จบลงแล้วเมื่อปี พ.ศ. 2446
อันเป็นปีที่ทั้งสองเดินทางกลับถึงเชียงใหม่และถูกพรากจากกัน
ไม่นานหลังจากนั้น
เมื่อปี พ.ศ. 2446 หรือ 99 ปีที่แล้ว ทั้งสองถูกแยกจากกัน
และไม่ได้พบกันอีก แม้หมะเมียะจะเดินทางกลับไปหาอีกครั้ง
เพื่อร่ำลาหลังจากทราบว่าเจ้าน้อยแต่งงาน เจ้าน้อยศุขเกษมน่า
จะรู้สึกผิดและเจ็บปวดอย่างที่สุด จึงไม่อาจทำใจออกมาพบ
หญิงคนรักได้ ได้แต่ฝากของที่ระลึกให้
แม้เจ้าน้อยศุขเกษมจะสิ้นชีวิตอีก 10 ปีหลังจากการพลัดพราก
ในปี 2446 และหมะเมียะจะสิ้นชีวิตอีก 59 ปีหลังจากนั้น แต่กล่าว
สำหรับเจ้าน้อยศุขเกษมชีวิตของเขาจบสิ้นแล้วตั้งแต่ปีนั้น ปีที่เขา
ถูกการเมืองทำลายความรักและเขาได้ละเมิดคำสัญญาที่เขามีไว้กับ
หญิงสาวที่เขารัก 10 ปีหลังจากนั้นที่เขามีชีวิตเหลืออยู่ก็มีเพียงกาย
ที่เดินไปมา และกายที่คอยแต่ดื่มสุรา ดื่มเพื่อที่จะลืมอดีต ดื่มจนทำ
ให้กายนั้นหยุดทำงานก่อนวัยอันควร
แม้เจ้าน้อยศุขเกษมจะเสียชีวิตด้วยพิษสุรา และหมะเมียะจะเสียชีวิต
ด้วยโรคชรา แต่ความรักของเขาไม่เคยสิ้นสุด ชีวิตของเขาทั้งสองก็ได้
พิสูจน์ให้เห็นถึงความรักอันยิ่งใหญ่ที่พวกเขาได้สร้างขึ้นในวัยหนุ่มสาว
หมายเหตุ : ในเนื้อเพลงที่แต่งไว้ และได้ทำการขับร้องโดย
คุณสุนทรี เวชานนท์ ได้กล่าวสรุปจบ ตอนท้ายเพลงไว้ว่า
เจ้าชายก่ตรอมใจ๋ต๋าย หมะเมียะเลยไปบวชชี
ความฮั๊กมักเป๋นจะอี้..แลนา
...ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นเพียงการสรุปจบเนื้อเพลง
เพื่อความกระชับในเนื้อหาและเรื่องราว.....
28 มิถุนายน 2548 18:07 น.
SonyaBeauty
จะพบกันไปทำไม
ในเมื่อไม่มีใจให้กันแล้ว
แค่มองตาก็เห็นแวว
ว่าไม่แคล้วต้องเลิกกัน
อย่าแกล้งทำเป็นมีเยื่อใย
ในเมื่อใจเธอไม่มีให้ฉัน
หากอยากสิ้นความสัมพันธ์
แค่บอกฉันแล้วจากไป
คบกันไปก็ไม่มีประโยชน์
ขอได้โปรดอย่ายึดยื้อจะได้ไหม
อย่ามัวชักช้า น่ารำคาญ และร่ำไร
เพราะมันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมา
ถ่มน้ำลายอย่ากลืนกลับ
เดินลาลับแล้วอย่าหันหน้า
ฉันแค่ไม่อยากต้องเสียเวลา
กับความผูกพันธ์ที่ไร้ค่าแสนเฮงซวย!!
26 มิถุนายน 2548 17:54 น.
SonyaBeauty
อ่านค่าวแล้วนั้น ในเรื่องปัญหา
ยากแท้อั้นกา บ่ใช่เหล้น ๆ
จำปี๋สีนวล บ่าเละบ่าเหล้น กึ๊ดนักแท้นา เรื่องนี้
เรียนผูกแล้วนา ขอจ๋ากล่าวจี้ ก็เรียนแก้ได้ คำชาย
หื้อคนอื่นนั้น มาแก้หื้อหาย
ยากแท้เนอนาย คงช่วยบ่ได้......
บ่เปิงจั๋ย เป็นไผ ก่กึ๊ดโขด
ตึงเป๋นโทษ เป๋นขึง ทมึงหนา
ก่ตั๋วอ้าย ไปฮั๊กเมา หมู่เขามา
สาวบ้านผ้า เปิ้นหน้างาม อ้ายถามกอย
อันตั๋วน้อง ตึงบ่ได้ ไปตี้ไหน
บ่เหมือนไผ ตี้ตั๋วอ้าย เฝ้าบ่ถอย
ก่ตะคืน อ้ายบ่ดั้ย ปิ๊กบ้านดอย
ตั๋วน้องกอย กึ๊ดเติงหา ท่าอ้ายเมือ
บ่เอาแล้ว ใคร่ไปไหน อ้ายไปเต๊อะ
ใคร่ไปเพ๊อะ แวดตี้ใด ในบ้านเหนือ
น้องมันเอิบ อู้แต่กำ ค่าวกำเครือ
บ่มีเหลือ เจื้อสัมพันธ์ ฉันสองเฮา
ได้แต่ปิ๊ก และมาแต่ง เป๋นกำค่าว
เป๋นฮักร้าว ใผฮู้เข้า ก่อายเขา
ตึงบ่มี แห๋มแล้ว ตี้จะเมา
ฮั๊กอ้ายเขา ตั๋วน้องนี้ ใคร่ขอลา
บ่มีอะหยังเจ้า... อันข้าเจ้า
ใคร่ฮื้อมาฮั๊กอนุรักษ์ กำเมืองบ่ดาย
บ่เกยซักเตื้อตี้จะอันเขียนเป๋นกำเมือง
ใคร่ฮื้อปี้น้องมา ลองดูกั๋นเน๊อะเจ้า......
หน้าส่วนตัว
1683
Lovers
0 คน เลิฟSonyaBeauty
