17 ตุลาคม 2547 23:18 น.
SonyaBeauty
รักมั่นเพราะรักมาก
ใช่ลมปากว่ารักมั่น
. .
. .
จากใจไม่จากกัน
ทุกวันและทุกคืน
. .
. .
ถึงทุกข์ก็ยอมทน
หมองหม่นก็จะฝืน
. .
. .
หวังรักนั้นยงยืน
ขอต่อฟืนเพื่อเติมไฟ
16 ตุลาคม 2547 18:59 น.
SonyaBeauty
คุณที่พึ่งเข้ามาอ่าน อาจจะไม่ซาบซึ้งถึงบทกลอนนี้
เท่าไหร่นัก ถ้าหากคุณไม่ทราบเรื่องราว ข้อโตแย้ง
ในบทกลอน หมายเลขข้างล่างนี้ค่ะ
http://www.thaipoem.com/web/poemdata.php?id=63312
ถ้าหากคุณลองกลับไปอ่านดูจะเข้าใจดิฉันมากขึ้น
ขอบอกอีกครั้งว่า เจตนารมณ์ของคนแต่ง กลอนนั้น
เพียงต้องการให้คนที่เศร้าโศกเสียใจอกหัก กับผู้ชาย
เฮงซวย และไม่คู่ควรเข้มแข็ง และไม่เสียน้ำตาเท่านั้น
มิได้คิดจะหยาบหยามใคร แต่กลับมีบุคคลปัญญาเพียง
หางอึ่ง แต่ เค้าเรียกว่าอะไรดีคะ สะเออะ มั้งคะ น่าจะ
เป็นคำที่ดีสุด นอกจาก สะเออะ แล้วยัง สาระแน สู่รู้อีก
ต่างหาก มาแสดงภูมิโง่ ๆ ปัญญาต่ำ ๆ ให้ชาวบ้านรับรู้
ออกมาตีโพยตีพายแบบหน้าตัวเมียว่า อู้ยยย รับไม่ได้!!
บอกไว้เลยนะคะ รับไม่ได้ก็เรื่องของมึงค่ะ ดิฉันไม่ได้ไป
เขียนกลอนแปะหน้าผากบุพการีคุณนี่คะ มีปัญหาอะไรว่ามา
เพราะฉะนั้น กลอนบทนี้ ดิฉันมอบให้คุณค่ะ
ซอนย่าบิวตี้/รำพัน (องก์ที่1)
เกิดเป็นนาง เอกนั้น แสนลำบาก
แสนยุ่งยาก สุดรำคาญ ใจหนักหนา
พบแต่พวก ตัวอิจฉา เห็บหมัดรา
น่าอิดหนา เอือมระอา ซะจริง ๆ
คอยแต่คิด จะกัดแทะ โฉมบังอร
สายสมร คงชอกช้ำ ไม่มีสิ้น
ฉันคงต้อง ร้องไห้ห่ม น้ำตาริน
กระซิกดิ้น พราดพรากๆ จนขาดใจ
ซอนย่าบิวตี้/รำพึง (องก์ที่2)
แต่เรื่องนั้น คงเป็น แค่ในหนัง
ความจริงนั้น ไม่มีทาง ได้ยินไหม
มามึงมา ราวีกู มาไวไว
โฉมไฉไล จะตบให้ ตายคาคอมฯ
เกิดเป็นเหลือบ ริ้นไร เศษสวะ
ก็ควรจะ ค้อมกะลา เจียมกระหม่อม
อย่ากำแหง กล้าเผยอ พวงพยอม
มิรอมชอม ชื่อซอนย่า กูท้ามึง!!!
นางเอกที่ถูกกลั่นแกล้ง
(ขอบคุณพี่เมกกะด้วยค่ะ)
10 ตุลาคม 2547 23:07 น.
SonyaBeauty
เบื่อคำรัก ซ้ำซาก แสนจะเน่า
เบื่อเห็นเขา พลอดรัก อ้วกจะไหล
เดี๋ยวอกหัก เดี๋ยวช้ำรัก ช้ำใจตาย
แต่ไม่เห็น แม่งจะตาย กันซักคน
มาพร่ำเพ้อ รำพัน คำซ้ำซาก
ฉันอ่านขำ หัวเราะก๊าก จนสับสน
อะไรหว่า จะหน่อมแน้ม กันเหลือทน
คิกขุจน ฉันขนลุก ขนตูดพอง
หัดเข้มแข็ง กันซะบ้าง จะตายไหม
นั่งร้องไห้ กันทำไม ให้เศร้าหมอง
แค่ผู้ชาย เฮ็งซวย อย่าไปมอง
อย่าไปดอง ให้ต้องเสื่อม และเสียใจ
ชีวิต เรายังมี อีกหลายหลาก
ไหลพรากๆ คือน้ำตา ทำกันได้
น่าทุเรศ น่าสมเพช จะตายไป
จำเอาไว้ ให้เข้มแข็ง รักตัวเอง!!
จำเอาไว้นะคะสาว ๆ ว่าพวกเราไม่มีผู้ชายก็ไม่ตาย และยังอยู่กันได้ค่ะ
ซอนย่าบิวตี้ ชื่อนี้ สวยจนเปลี่ยนผู้ชายเป็นกระดาษทิชชู่
8 ตุลาคม 2547 19:07 น.
SonyaBeauty
สมัยเด็ก ๆ เนี้ย.. ทุกคนคงพอจะมีความทรงจำแสนหวาน ซ่อนอยู่ในซอกหลืบของลิ้นชักหัวใจมุมซ้ายในสุด กันเกือบทุกคนใช่มั้ยหล่ะคะ?? ซึ่งมิว่ายามที่นำมันมาปัดฝุ่นครั้งใด...ก็พลันให้เกิดรอยยิ้มละมุนที่มุมปาก และอดที่จะแอบหัวเราะคิกคักกับตัวเองเป็นไม่ได้
(อารมณ์ประมาณหนัง แฟนฉันอ่ะค่ะ...)
แต่ต้องขออภัยอย่างแรง ๆ สำหรับ บุคคลที่เคยถูกกระทำทารุณเมื่อวัยเด็ก หรือถูกหลอกขายมาเลย์ ถูกบังคับเป็นแรงงานเด็กในโรงงานนรกนะคะ ซอนย่ามิได้เจตนาจะตั้งใจหรือตอกย้ำสะกิดต่อม คุณจริง ๆ ค่ะ
เอาหล่ะ!! ว่าแล้ว เรามาผลัดกันเล่าความทรงจำอันแสนหอมหวานนี้ และร่วมแบ่งปันกันเหอะค่ะ เริ่มต้นที่ซอนย่าก่อนเลยนะคะ
ความทรงจำของซอนย่า เกิดขึ้นเมื่อ สิบสี่ ใสวัยกำลังเหมาะ วัยที่กำลังจะเปลี่ยนคำนำหน้านาม จาก เด็กหญิง เป็น นาง กรี๊ดดดดด...ไม่ใช่ค่ะ!! พูดผิด นางสาว ค่ะนางสาว เพื่อนที่สนิทซี้ย่ำปึ๊ก ของซอนย่าชื่อ กระถิน ค่ะ อ๋อ...ไม่ต้อง งง นะคะ คุณอ่านไม่ผิดหรอกค่ะ ชื่อของคุณเธอคือ ดญ.กระถิน ถิ่นสำรวย อยู่ชั้น ม.3/1 (ขออนุญาตไม่เปิดเผยชื่อสถาบันการศึกษานะคะ เพราะเนื้อหาบางส่วนอาจไม่เหมาะสมและเกรงจะทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงอันดีงามของสถาบัน)
อันเนื่องมาจากชื่อหล่อนนี่เอง ไม่ทราบว่า คุณพ่อ คุณแม่ ไม่รัก หรืออย่างไร? ถึงตั้งชื่อได้ แบบบ้านบ้าน (บ้านนอก) มาก ๆ บ้านนอกจนน่าตกใจ ตั้งอย่างไม่เกรงใจใคร หรือกลัวฟ้าดินจะหยอกล้อ ด้วยชื่อนี้เอง ทำให้หล่อนตกเป็นเป้าประนามหยามเหยียด ดูถูก ดูหมิ่น ล้อเลียน ต่าง ๆ นา ๆ จากเพื่อน ๆ
จนในที่สุด นางเอกสาวแสนซนสวยใสอย่าง ซอนย่าก็ทนไม่ไหวสิคะ ด้วยความสงสารจับใจ จึงต้องทำใจคบหากับ กระถิน เพื่อให้หล่อนพอมีเพื่อนกับเค้าบ้าง บังเอิญว่า ซอนย่าเป็นดาว ของโรงเรียน ถือว่าอยู่ในระดับไฮโซ ลูกคุณหนู เดินหน้าเชิด จนเพื่อนนักเรียนชาย แย่งกันจีบ ไม่หวาดไม่ไหว ในขณะเดียวกัน นักเรียนหญิง ก็ต่างหมันใส้ จนแทบอยากดักตบ ด้วยความหรูระดับนี้ หากลดตัวไปคบกับ กระถิน คงพอทำให้หล่อนดูดีขึ้นมาบ้าง อีกอย่าง ถึงแม้ว่า เวลาหล่อนเดินตามดิฉัน จะดูราวนางทาส เดินตามนายหญิง ก็ไม่ปาน ซอนย่าก็มิได้รังเกียจแม้แต่น้อย ยังคงจิกหัวใช้ เอ้ยยย ไม่ใช่ค่ะ รักใคร่คบหาเป็นสหายเป็นมือเป็นตีน ตลอดชั้นมัธยมต้น
ด้วยความที่สนิทกับ คุณกระถิน ถิ่นสำรวย มากมาก ซอนย่าจึงขอเรียกหล่อนสั้น ๆ แบบเป็นกันเอง และเป็นทางการนับแต่นี้เป็นต้นไปในบทความว่า อีถิน!!
เป็นอันรู้และเข้าใจกันค่ะ
ว๊ายยยยยยยยย แค่อินโทร เท่านั้น ก็มันส์หยดแหมะ ๆ แล้วใช่มั้ยคะ อยากฟังกันต่อหรือเปล่าว่า วีรกรรม สองสาว แสนซน เป็นอย่างไรกันบ้าง รับรองว่าคุณต้องขำจนขี้ทะเล็ด เยี่ยวพุ่ง แน่ แน่ ค่ะ อยากฟังต่อ ก็กรุณาอย่าอู้นะคะ เล่าเรื่องของคุณ ๆ มาค่ะ แล้วซอนย่าจะมาเขียนต่อให้ฟังนะคะ
ขออนุญาติ เขียนคิ้วต่อให้เสร็จค่ะ ค่ำ ๆ ต้องไปเดินแบบ ให้ปราด้า เบื่อจังงานเยอะไปหมด จนแทบไม่มีเวลา
8 ตุลาคม 2547 18:27 น.
SonyaBeauty
คมบาง งามเพลิน พิศพักตร์
ประจักษ์ สายตา เมื่อแลเห็น
ค่อยชม้าย ชายตา สวยกระเด็น
ดั่งอีเก้ง* สวยเด่น เห็นแต่ไกล
*(อีเก้ง=ภาษาอีสานแปลว่าพระจันทร์ค่ะ)
จะมีใคร อีกเล่า มากล้าสู้
เพราะต่างรู้ ว่าซอนย่า สวยสดใส
ไม่ว่าแม่ ขึ้นประกวด เวทีใด
จะสาวไหน ต่างวิ่งหนี แทบไม่ทัน
เอ๊ะฉันสวย จนหล่อน ไม่กล้าสู้
หรือว่ารู้ ไม่อาจเปรียบ เทียมเทียบขั้น
อันความงาม ไต่ระดับ ต่างชั้นกัน
จะประชัน กันอย่างไร ไม่มีทาง
หรือพวกหล่อน กลัวฉัน จับกินตับ
ลากใส้สับ ออกมากิน เป็นอาหาร
อย่ามาเม้าท์ ฉันนะยะ น่ารำคาญ
ที่โปรดปราน ก็แค่ไก่ กินเป็นเป็น
กลับมาที่ ความงาม ของซอนย่า
เสียเวลา พูดเรื่องอื่น ให้ยากเข็น
ดิฉันสวย เปรียบเทียบได้ ดั่งจันทร์เพ็ญ
ฉันสวยเด่น เป็นสง่า น่าตกใจ
โอ้แม่เจ้า ใยประทาน ให้ฉันสวย
สวยสุดสุด สวยเหยียบเบรค แทบไม่ไหว
สวยจนคน นินทาว่า สวยไม่ปรึกษาใคร
สวยบรรลัย จนผู้ชาย ไม่กล้ามอง!!!
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด อยากลงคานซักทีอ่ะค่ะ
ทำไงดีค๊ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หน้าส่วนตัว
1111
Lovers
0 คน เลิฟSonyaBeauty
