6 มกราคม 2552 12:40 น.
sonax0651
ณ ลานรุ่งเริ่มรับกับแสงส่อง
ทาบสีทองมองฟ้าพาแจ่มใส
แสนสดชื่นรื่นเริงบันเทิงใจ
อยู่เคียงใกล้ได้ชิดติดแก้วตา
อยากอยู่เคียงเยี่ยงนี้ที่อบอุ่น
หอมละมุนกรุ่นใจไอเสน่หา
เพียงได้ชิดติดนวลชวนฝันพา
สุขหนักหนาเนื้อเย็นยอดหัวใจ
จะรักยิ่งจริงแท้แม่ยอดรัก
หมายฟูกฟักภักดีที่สุกใส
ขอเนื้อนวลหวนคิดสนิทใน
จะก้าวไกลได้ร่วมรวมคู่กัน
ขอเพียงวูบจูบหน้าผากฝากรักไว้
เอียงแก้มไวหอมนวลชวนใจฝัน
อยากเคียงคู่อยู่ใกล้ให้นิรันดร์
ดั่งสวรรค์บันดาลผ่านทุ่งทอง
ณ ลานรุ่งริมโขงโยงสองจิต
อยากจุมพิตชิดแนมแก้มทั้งสอง
แนบแขนข้างสร้างอุ่นกรุ่นใจครอง
ต่างแลมองจ้องตาพาสุขใจ
ขอเก็บวันเวลาที่เคียงคู่
เป็นประตูสู่ฝันอันยิ่งใหญ่
จะมอบรักภักดีที่ยาวไกล
ตลอดไปให้นานตราบนิรันดร์
18 พฤศจิกายน 2551 13:11 น.
sonax0651
สำเนียงน้องก้องในฤทัยพี่
ดวงฤดีมีรักให้หนักหนา
แสนซาบซึ้งตรึงจิตสนิทตา
พาห่วงหาอาทรและร้อนใจ
ความคิดถึงท่วมท้นจนล้นปรี่
คอยนาทีที่พบสบหน้าใส
จะสวมกอดยอดรักยักยาวไกล
ให้ฤทัยได้อุ่นคุ้นยาวนาน
แม้ร่างไกลใจนั้นมิผันแปร
มอบรักแท้แน่จริงสิ่งฝันหวาน
จะหมายหมั้นปั้นทองจองแต่งงาน
สร้างเบิกบานสราญใจให้สองคน
แต่ยามนี้พี่ห่วงดวงใจเจ้า
อย่าได้เศร้าเฝ้าหมองจองสับสน
จะเพียรชิดติดตามความกมล
นฤมลทนหน่อยนะกลอยใจ
เมื่อลมหนาวกราวผ่านเจ้าวันใด
มีอุ่นไอไปกอดยอดพิสมัย
ด้วยคิดถึงซึ่งรักจากคนไกล
อยู่แดนใต้ใกล้เธอเสมอมา
แม้กายร่างห่างไกลฤทัยชิด
อยากจุมพิตจิตซึ้งจึงครวญหา
ความคิดถึงจึงปลุกทุกเวลา
ปรารถนาพาเจ้าเฝ้าสุขใจ
เจ้าจงคอยหน่อยน้องไม่ต้องห่วง
จะไปควงดวงใจในปีใหม่
เพื่อมอบรักสลักไว้ให้เพลินไกล
สุขฤทัยใกล้ชิดสนิทตรึง
ขอมอบรักสลักไว้ยังปลายฟ้า
เป็นสัญญาฝากไปด้วยคิดถึง
จะมั่นคงตรงตามคำรำพึง
รักสุดซึ้งซึ่งกันนิรันดร
12 สิงหาคม 2551 16:19 น.
sonax0651
๑.ฟังเพลงของน้องน้องร้องวันแม่
ใจผันแปรสะอื้นขื่นหนักหนา
ด้วยตัวท่านจากไปไกลลับตา
เนิ่นนานมาหลายปีที่จากไป
๒.แต่พระคุณของแม่แท้ฝังติด
เกินคาดคิดจิตใจใหญ่กว่าไผ (ใคร)
เฝ้าฟูมฟักรักลูกผูกฤทัย
ด้วยการให้มากกว่าเราทดแทน
๓.ตอนลูกเล็กเด็กน้อยแม่คอยแล
เฝ้าถนอมกล่อมแจและหวงแหน
คอยปกป้องปัดเป่าเรื่องง่อนแง่น
ลำบากแสนปานใดไม่บ่นมา
๔.ถึงยากจนข้นแค้นแสนลำบาก
จะทุกข์มากปานใดแม่คอยหา
สิ่งอำนวยช่วยลูกทั้งหยูกยา
ด้วยพระคุณล้ำค่ากว่าใครเจอ
๕.แม่อาทรสอนสั่งลูกยังจำ
ทุกทุกคำย้ำจิตคิดเสมอ
คติธรรมทำไว้ใจเลิศเลอ
อย่าไปเผลอเกลอชั่วกลั้วคนเลว
๖.แม่สอนสั่งสิ่งดีมีไว้ลูก
เจ้าคอยปลูกผูกใจอย่าแหลกเหลว
ห่างจากชั่วกลัวไว้สิ่งไฟเปลว
จะตกเหวนรกหมกไหม้พัง
๗.ทุกวันนี้ลูกมีชีวีสุข
ปราศเรื่องทุกข์ทุกครั้งยังคิดหวัง
ขอตอบแทนแม่ด้วยฉวยภวังค์
เก็บความหลังความดีที่บรรยาย
๘.แม่เฝ้าออมยอมอดเพื่อลูกรัก
แม่ยอมหักความอยากเรื่องมากหลาย
แม่ยอมรับปรับตัวกลัวลูกตาย
แม่ยอมผ่ายผอมลงเพราะลูกยา
๙.แม้ลำบากลำบนจนแค่ไหน
แม่ก็ไปทำงานการเก็บหา
ส่งลูกเรียนเขียนอ่านสานปริญญา
เพื่อก้าวหน้าต่อไปให้ได้ดี
๑๐.ถึงแม่จากพรากไปไม่คืนกลับ
ขอให้หลับสบายกายสุขี
อย่าได้หวงห่วงใยลูกคนนี้
จะทำดีที่สอนตลอดไป
8 สิงหาคม 2551 11:34 น.
sonax0651
๑.หนึ่งใจเดียวเกี่ยวไว้ให้ชิดใกล้
แม้ร่างไกลใจฉันนั้นผูกฝัน
ด้วยคิดถึงจึงร่ำพร่ำรำพัน
ส่งหากันวันละนิดจิตเชื่อมโยง
๒.ความคิดถึงซึ่งรักฟูมฟักไว้
มอบฤทัยคนดีที่ริมโขง
หวังแนบชิดติดใกล้ได้จรรโลง
มาเชื่อมโยงสองใจให้สัมพันธ์
๓.บางเวลาหน้าที่มีมากล้น
เร่งสร้างค้นหนทางอย่างสร้างสรรค์
ปูรากฐานสานไว้เพื่อร่วมกัน
ถึงวันนั้นมั่นคงตรงสองคน
๔.อย่าท้อแท้แม้เหนื่อยเมื่อยอ่อนล้า
พี่จะพากานดาเที่ยวป่าสน
ริมชายหาดวาดไว้ว่ายน้ำวน
ให้สุขล้นพ้นทรวงดวงฤดี
๕.ยามเจ้าเหงาเศร้าทรวงพี่รับรู้
ใจหดหู่อยู่บ้างไม่สุขขี
อยากปลอบโยนนวลน้องปองชีวี
ให้ฤดีมีสุขอย่าทุกข์ตรม
๖.ยามเจ้าเจ็บพี่เจ็บเหน็บยิ่งนัก
ด้วยความรักปักใจไร้สุขสม
แต่ความห่างร่างไกลจึงเฝ้าซม
ร้าวอารมณ์ตรมหนักเพราะรักเธอ
๗.ที่ห่างเหินเพลินงานสานติดต่อ
ได้หลอมหล่อก่อไว้ให้เสมอ
เร่งสร้างเนื้อสร้างตัวมั่วละเมอ
สำหรับเธอคนดีที่เฝ้ารอ
๘.แรงบันดาลสานใจให้พี่ก่อ
เร่งเติมต่อจ่อใจวันเข้าหอ
หวังอิงกอดฟอดแก้มแซมพนอ
เพียรจะขอหล่อหลอมยอมสัมพันธ์
๙.ด้วยเรื่องราวยาวไกลใจพี่รัก
จึงสลักอักษรอ้อนความฝัน
ส่งถึงน้องคนรักปักใจกัน
งานรังสรรค์สองเราใกล้เข้ามา
๑๐.บทสุดท้ายชายนี้มีคำบอก
ความรักพอกพูนเพิ่มเติมเสน่หา
ด้วยคิดถึงจึงกลั่นคั่นอุรา
เอ่ยวาจาว่ารักเธอคนเดียว
26 เมษายน 2551 12:35 น.
sonax0651
แสนคิดถึงซึ่งรักที่ไกลห่าง
ใจอ้างว้างอย่างแรงแห่งห่วงหา
ทรมานนานนักหนักอุรา
โอ้กานดารู้ไหมใครเฝ้ารอ
คืนทั้งคืนตื่นเหม่อละเมอคิด
จนฝังจิตคิดถึงซึ้งหนักหนอ
นอนมิหลับสับส่ายชายตาคลอ
อยากพนอน้องนางมาข้างกาย
ใจดวงน้อยลอยล่องท่องไปสู่
ถึงพธูคู่ใจไม่ห่างหาย
ส่งแรงคิดติดนวลป่วนมิคลาย
อยู่ข้างกายชายนี้มีเพียงเธอ
ยังคิดถึงซึ้งรักครั้งใกล้ชิด
สองดวงจิตผูกพันกันเสมอ
เพราะด้วยห่วงห้วงรักภักดิ์ที่เจอ
จึ่งละเมอเพ้อพร่ำร่ำลอยมา
หน้าส่วนตัว
1820
