16 เมษายน 2552 11:38 น.
somebody
เธอคนดีมีความรักมามอบให้
ฉันรับไว้ด้วยใจสุขสุดแสน
ควงคู่กันใครก็รู้ว่าเป็นแฟน
เดินเกี่ยวแขนเกี่ยวก้อยควงกันไป
คอยใส่ใจห่วงใยไม่เคยห่าง
ในยามว่างส่งคำรักจากเสียงใส
โรแมนติคมากล้นความจริงใจ
แม้ห่างไกลแต่หัวใจไม่ห่างกัน
คิดร่วมฝันด้วยกันในอนาคต
ช่างงามงดไม่เคยคิดแปรผัน
เพราะความรักก่อเกิดจากความผูกพัน
แม้คืนวันผันผ่านรักเหมือนเดิม
ดูดูไปคล้ายคล้ายมีความสุข
ไร้ความทุกข์กล้ำกลายได้หึกเหิม
แต่ช่องว่างระหว่างรักที่คอยเติม
กลับยิ่งเพิ่มเพราะใจเธอไม่นิ่งพอ
เขาคนเก่าที่ลาร้างอ้างหมดรัก
เธอย้ำนักเป็นเพียงเพื่อนและร้องขอ
เลิกคิดมากขอแค่เพียงฉันนั้นรอ
วันร่วมหอเดินเคียงไปด้วยกัน
ก็เข้าใจเลิกสงสัยไม่ขัดข้อง
ไม่มัวหมองทำตามเส้นทางฝัน
ทั้งห่วงใยใส่ใจสารพัน
ไม่เคยรู้ว่าฉันนั้นวุ่นวาย
บางครั้งทำให้เธอต้องปวดหัว
รักต้องเกิดรอยรั่วให้เสียหาย
รักที่คิดว่ามั่นคงเหมือนกลับกลาย
ได้สลายหายไประหว่างทาง
รับรู้นะว่าเธอนั้นรักฉัน
แต่เขานั้นเธอก็ห่วงไม่สะสาง
คล้ายกับมีไอรักสีจางจาง
อยู่ระหว่างตัวเขาและตัวเธอ
หากลาจากเธอไปในวันนี้
และหลบลี้ส่งคืนรักเธอเสนอ
ไม่พบหน้าและไม่คิดจะพบเจอ
อยากให้เธอเข้าใจอภัยกัน
รักบางครั้งเกิดง่ายลืมได้ยาก
รักมากมากก็ยากจะแปรผัน
คงเหมือนรักที่เธอสองเคยให้กัน
และเหมือนฉันที่มีให้กับเธอ
จากนี้ไปให้รู้ไว้รักเธอนะ
แต่ยอมละลาจากใช่พลั้งเผลอ
เพียงอยากให้เวลาสำหรับเธอ
ได้พบเจอคำตอบในหัวใจ
ว่าคนไหนที่เธอรักมากกันแน่
คือรักแท้เธอรู้แล้วใช่ไหม
ฉันคนนี้ยินดีจะจากไป
เพื่อจะให้เธอมีสุขอย่าห่วงเลย
8 เมษายน 2552 13:43 น.
somebody
เลิกกันเถอะจบกันนะขอลาจาก
ช่วยออกปากสักคำจะได้ไหม
อย่านิ่งเฉยปล่อยวางและเงียบไป
ช่วยเคลียร์ใจเคลียร์รักให้ชัดเจน
ทำมาเป็นเงียบหายไม่พบหน้า
แม้ข้อความส่งหาก็ไม่เห็น
หรือว่าเธอเห็นว่ามันไม่จำเป็น
เช้าจดเย็นวันหมุนผ่านกาลละเลย
หากเปลี่ยนไปเอ่ยความนัยจะได้ไหม
คงไม่เจ็บมากมายเท่านิ่งเฉย
พอรู้แล้วว่ารักนั้นไม่เหมือนเคย
เพียงแค่เผยเอ่ยมาฉันเข้าใจ
ไม่ต้องกลัวฉันเสียใจรู้รึเปล่า
ความรักเก่าใจก็เก่าร้าวหวั่นไหว
บอกมาเถอะเอ่ยออกมาไม่เป็นไร
แม้ภายในปวดร้าวฉันพอทน
8 เมษายน 2552 11:53 น.
somebody
คบคบไว้ข้างกายไม่ให้เหงา
ลบเลือนเงาความเศร้าให้เลือนหาย
มาเติมเต็มหัวใจที่วุ่นวาย
ให้กลับกลายมีชีวิตขึ้นเหมือนเดิม
อยากลบเลือนแผลในใจหายสนิท
อยากมีคนมาช่วยปิดและแต่งเสริม
อยากมีใครหอบรักมาต่อเติม
อยากให้เพิ่มความสุขให้หัวใจ
ไม่เคยคิดจริงจังอะไรนัก
เรื่องความรักไม่เคยคิดต้องหวั่นไหว
แต่วันนี้ช่างเจ็บปวดทั้งหัวใจ
ไม่เลือกใครสักคนปวดหัวจัง
8 เมษายน 2552 11:20 น.
somebody
คอยไขว่คว้าหารักมาเติมฝัน
ใช้คืนวันไม่รู้หมดไปเท่าไหร่
ก็ไม่พอไม่เต็มพื้นที่ใจ
วาดหวังไว้ให้เจอคนรักจริง
เคยทั้งนั่งเศร้าโศกและเสียใจ
วันที่ใครคนนั้นเขาทอดทิ้ง
หมดอาลัยคิดว่าไร้คนแอบอิง
ที่พักพิงทางใจหมดสิ้นกัน
คิดถึงแค่ตัวเองอยู่อย่างนี้
และหลบลี้คนที่รักในตัวฉัน
และหลงลืมเสียสิ้นความผูกพัน
ทุกคืนวันผันผ่านไม่คิดทวน
ร้องเรียกหาความรักจากคนอื่น
แม้ขมขื่นอยากให้เขานั้นคืนหวน
ได้หลงลืมรักพ่อแม่ที่รัญจวน
รักทั้งมวลหาเทียบรักพ่อแม่เรา
จะสนใจทำไมกับคนอื่น
คงจะฝืนได้นานกับความเหงา
ไม่เป็นไรหากว่าใครนั้นลืมเรา
ช่างเถอะเขาคนนั้นไม่สำคัญ
เพียงแค่เราอย่าหลงลืมทั้งพ่อแม่
ที่ทั้งแคร์และห่วงใยไม่แปรผัน
รักของพ่อและแม่มีทุกวัน
ไม่ต้องหันเรียกหารักจากใคร
เขาลืมเราแล้วเราเล่าลืมใครบ้าง
รักตกค้างใช่มีแค่เราที่ไหน
ทั้งพ่อแม่ท่านดูแลและใส่ใจ
แล้วทำไมเราถึงได้เผลอลืมลง
จากนี้ไปไม่สนใจใครคนอื่น
ใจได้ตื่นขึ้นแล้วที่เคยหลง
จากนี้ไปในหัวใจได้ปลิดปลง
ไม่พะวงรักแท้พ่อแม่มี
3 เมษายน 2552 18:05 น.
somebody
วุ่นวายสับสนเหลือเกินหัวใจ
จะมีใครคนไหนเข้าใจฉัน
เขาคนหนึ่งทุกวันนี้ที่คบกัน
ทำให้ฉันสับสนในหัวใจ
ควรจากไปหรือว่าควรที่จะอยู่
ความรู้สึกที่พร่างพรูเพราะหวั่นไหว
ฉันคิดมากหรือว่าเป็นเพราะใคร
ตอบได้ไหมฉันควรทำไงดี
เธอห่วงใยและแคร์เขาคนเก่า
กลัวจะเหงากลัวจะไม่สุขขี
ฉันไม่สนที่ผ่านมากับท่าที
ที่เธอมีให้เขาอยู่เรื่อยมา
ในวันนี้รู้ตัวดีไม่ไหวแล้ว
ใจเริ่มแป้วเมื่อรู้เธอห่วงหา
ยังอาลัยคนเก่าที่จากมา
ทุกเวลาคงจะห่วงและหวงกัน
ฉันคนใหม่ในใจสุดจะช้ำ
ต้องกลืนกล้ำไม่คิดจะหุนหัน
ไม่อยากคิดเรื่องอะไรอย่างฉับพลัน
ให้คืนวันพิสูจน์ให้แน่ใจ
ในวันนี้ผ่านมาก็นานนัก
ก่อความรักในใจฉันมากแค่ไหน
ยากเหลือเกินหากจะคิดเดินจากไป
เหลือทิ้งไว้เพียงหัวใจรักของเธอ
เพราะรักเธอมากมายเกินถอนออก
ใช่ลวงหลอกเคยบอกเธอเสมอ
รักที่ให้มาจากใจมอบให้เธอ
ครั้งแรกเจอไม่คิดจะเปลี่ยนไป
แต่ครั้งนี้เธอคนดีชัดเจนนัก
ว่ายังรักเขาคนเก่าไม่ไปไหน
ฉันสับสนเหลือเกินในหัวใจ
ทำอย่างไรควรจะอยู่หรือไปดี
หน้าส่วนตัว
909
