7 ตุลาคม 2552 12:10 น.
somebody
จากอดีตจนถึงทุกวันนี้
ความอ่อนแอที่เคยมีไม่เคยหาย
เชื่อใจคนอื่นอื่นเสียมากมาย
จนกลับกลายมาทำร้ายตัวเราเอง
ตามไม่ทันความคิดใครคนอื่น
ยิ้มหน้าชื่นทั้งที่ใจถูกข่มเหง
คิดสงสัยทำไมเขาไม่กลัวเกรง
ปลุกตัวเองให้ตื่นมาทำดี
หรือนี่เป็นดังคำโบราณว่า
เล่าถึงปลาตัวเล็กที่หลบหนี
ปลาตัวใหญ่อาศัยบารมี
ไล่และบี้กินปลาเล็กหมดทางไป
คนอ่อนแอย่อมพ่ายแพ้ไร้สิทธิ์สู้
และไม่รู้วันชนะคือวันไหน
ได้รับแต่ความเจ็บช้ำในน้ำใจ
ที่ร้างไร้เหลือเกินในสังคม
ความเท่าเทียมที่จริงแท้ไม่มีอยู่
มีแต่คนข่มขู่ให้ขื่นขม
วิถีทางชีวิตต้องโศกตรม
ร้าวระบมความเหลื่อมล้ำที่เคยชิน
จะเมื่อใดไหนกันที่ฟ้าเปิด
ได้ก่อเกิดสิ่งดีที่ถวิล
ให้สดใสถ้วนหน้าเป็นอาจิณ
ไม่แบ่งดินแบ่งฟ้าปิดกั้นกัน
หน้าส่วนตัว
2549
