25 เมษายน 2552 10:06 น.
somebody
อยากจะพบเจอเธอคนที่ใช่
คือฝันใฝ่เมื่อใจไร้เดียงสา
นับตั้งแต่จากนั้นเป็นต้นมา
เฝ้าตามหาคนที่ใช่สำหรับใจ
กาลเวลาผ่านมาจนนานโข
จากเด็กเล็กจนเติบโตเป็นผู้ใหญ่
แต่ความฝันนั้นก็ยังแสนห่างไกล
นานเท่าไหร่จะพบเจอกันสักที
คนที่ดีคนที่ใช่ใจฝันถึง
คอยคำนึงห่วงหาไม่หลบหนี
แม้วันเดือนเคลื่อนผ่านมานานปี
แต่คนดีที่ฝันนั้นไม่เจอ
จะมีไหมใครสักคนที่ตามหา
เห็นคุณค่าความจริงใจที่เสนอ
แม้จะนานเพียงใดขอให้เจอ
จะมั่นคงอยู่เสมอไม่เปลี่ยนไป
จะมีไหมวันนั้นที่ได้พบ
ได้ประสบพบหน้าให้หวั่นไหว
จะมีไหมวันที่พบคนถูกใจ
จะมีไหมบางใครที่ถูกคอ
25 เมษายน 2552 09:55 น.
somebody
นานเท่าไหร่ที่หัวใจเหลือเพียงครึ่ง
จากดวงหนึ่งแบ่งแยกออกเป็นสอง
เราสองคนต่างแบ่งใจกันครอบครอง
ที่ผุดผ่องกลับหม่นหมองเพราะแบ่งใจ
เธอจากไกลห่างหายไม่พบหน้า
อยู่แห่งไหนบนหล้าอยู่หนไหน
นานมากแล้วที่ไม่รู้ความเป็นไป
แต่ฉันยังห่วงใยอยู่เหมือนเดิม
ยังเฝ้ารอเธอนั้นหวนคืนกลับ
ยังรอรับหัวใจมาต่อเสริม
ให้ใจที่เคยมีได้เพิ่มเติม
เหมือนแรกเริ่มเต็มดวงเต็มหัวใจ
จากวันนั้นผ่านมาถึงวานนี้
เธอคนดีติดต่อมารู้บ้างไหม
ฉันนี้แทบอยากหยุดโลกทั้งใบ
ไม่เคลื่อนไหวมีแค่ฉันกับเธอ
จะเติมเต็มได้ไหมใจดวงเก่า
แล้วเธอเล่าคิดอย่างไรที่เสนอ
ยินดีไหมต่อหัวใจเมื่อพบเจอ
ยังเหมือนเดิมอยู่เสมอหรือเปลี่ยนไป
21 เมษายน 2552 17:17 น.
somebody
รู้ดีอยู่ว่ารักเราได้แค่ไหน
พร้อมลาไกลจากเธอได้เสมอ
หวังแค่เพียงเธอนั้นได้พบเจอ
ทางที่เธอเคยหวังเคยตั้งใจ
จะขอยืนส่งเธออยู่ตรงนี้
อย่าให้หลบหลีกลี้จะได้ไหม
จะขอยืนส่งเธอเดินจากไป
ก้าวสู่แดนแห่งใหม่ร่มพระธรรม
จะขอส่งอนุโมทนาให้
จดจำไว้พูดเรื่องจริงใช่ขำขำ
ไม่ขัดขวางเธอไว้ให้บาปกรรม
เต็มใจทำเพื่อเธอเป็นสุขใจ
ที่ผ่านมาให้มันผ่านไปนะ
แล้วฉันจะมุ่งมั่นไม่หวั่นไหว
นับจากวันที่เธอนั่นเดินจากไป
จะทำบุญบำเพ็ญให้เทียบเท่าเธอ
ขอแค่เพียงเห็นเธอนั้นมีความสุข
ไม่มีทุกข์ในใจมาเสนอ
ขอให้มีแต่สิ่งดีได้พบเจอ
อยากให้เธอมีสุขเท่านั้นพอ
21 เมษายน 2552 17:10 น.
somebody
จากมานานเวลาผ่านมากคิดถึง
ทุกคำนึงคิดถึงบ้านไม่ขาดหาย
จากบ้านมาสู่เมืองใหญ่ใช้แรงกาย
มาค้าขายอยากได้กำไรมี
หวังเก็บเงินส่งกลับให้แม่พ่อ
ที่เฝ้ารอเสริมสร้างความสุขขี
ลูกหญิงชายทั้งหลายบรรดามี
หวังเป็นที่พึ่งพิงของครอบครัว
จากมาไกลแสนห่วงใยเป็นหนักหนา
กาลเวลาผ่านไปใจสลัว
หวั่นในใจมากมายซึ่งความกลัว
พ่อแม่ตัวอยู่ดีสุขอย่างไร
เฝ้าพากเพียรขยันหาและเก็บ
แม้เหนื่อยเหน็บทุกข์ยากสักเพียงไหน
เพียรสู้ทนเพราะความหวังกำลังใจ
จากทางไกลคนทางบ้านที่เฝ้ารอ
แม้จะเหนื่อยและท้อสักแค่ไหน
อดทนไปสู้ด้วยใจที่ร้องขอ
สักวันหนึ่งมั่งมีจนมากพอ
ทั้งแม่พ่อสุขกายสบายใจ
21 เมษายน 2552 17:04 น.
somebody
รับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นในใจฉัน
แต่ละวันช่างมากล้นซึ่งความหมาย
แม้จะมีผู้คนอยู่มากมาย
รอบรอบกายก็ไม่เทียบได้กับเธอ
เธอเป็นหนึ่งคนเดียวในใจฉัน
เราผูกพันรักกันมั่นเสมอ
แม้ห่างไกลนานแค่ไหนไม่พบเจอ
ไม่เคยเผลอเหินห่างแอบมีใคร
อยากให้รู้เธอสำคัญกว่าใครอื่น
คนเป็นหมื่นเทียบไม่ได้เข้าใจไหม
มีเพียงเธอคนเดียวรักหมดใจ
ความห่วงใยฉันมีให้ตลอดมา
แม้เวลาผันผ่านนานแค่ไหน
ภายในใจก็ยังคงห่วงหา
หากอยากรู้จริงหรือไม่ให้สบตา
แล้วเธอก็จะรู้ว่าจริงเพียงใด
หน้าส่วนตัว
826
