11 มิถุนายน 2552 11:46 น.
somebody
ใส่ใจห่วงใยห่วงหา
สบตารอยยิ้มสดใส
ตาซึ้งงดงามกว่าใคร
จริงใจมากมายให้กัน
ห่วงใยใส่ใจหวงห่วง
ทุกช่วงมีกันร่วมฝัน
นึกรักทันใดฉับพลัน
เธอฉันใจตรงปลงใจ
11 มิถุนายน 2552 11:38 น.
somebody
เฝ้าถามใจตัวเองระยะหนึ่ง
ว่าคนซึ่งมีรักมาเสนอ
ตั้งแต่วันที่เรานั้นได้พบเจอ
เจตนาเธอชัดเจนในหัวใจ
ทุกทุกอย่างผ่านไปใส่ใจหมด
ช่างหมดจดมีหัวใจที่สดใส
ทุกทุกสิ่งเธอดีจากภายใน
เกินกว่าใครที่ได้รับมาจากเธอ
ในวันนี้รู้สึกดียอมรับนะ
แต่อยากละเอาไว้ไม่อยากเผลอ
รักไม่ได้กลัวช้ำใจเหมือนเคยเจอ
อยากให้เธอรับรู้และเข้าใจ
ขอดูไปนานนานและเรียนรู้
ขอต่อสู้ความรู้สึกเดิมจะได้ไหม
ไม่ได้รักวันนี้คงไม่เป็นไร
รักไม่ได้...ไม่ได้รักขอเวลา
9 มิถุนายน 2552 12:20 น.
somebody
คนเราต่างที่มาต่างความคิด
รู้ถูกผิดคนละอย่างต่างเงื่อนไข
ของสิ่งเดียวอาจมองเห็นและเป็นไป
หลากหลายได้ขึ้นอยู่กับคนมอง
เมื่อคิดต่างความเห็นย่อมแตกต่าง
เกิดช่องว่างหากไม่ปรับหรือแก้ไข
ต้องมีบ้างเรียนรู้และใส่ใจ
เพื่อจะให้อยู่ร่วมได้ไม่แยกกัน
ต่างคนต่างเรียนรู้ที่จะปรับ
และยอมรับกันได้ไม่แปรผัน
จึงก่อเกิดขึ้นมาเป็นความผูกพัน
เนิ่นนานวันแนบแน่นและมั่นคง
แต่สิ่งที่แน่แท้เป็นที่สุด
ที่จะหยุดและพาใจให้ลุ่มหลง
ความแปรเปลี่ยนทำให้ต้องพะวง
ความมั่นคงเปลี่ยนได้หากไหวเอน
เมื่อหนึ่งใจแปรไปใครที่เจ็บ
ดังหนาวเหน็บบนปลายไม้กางเขน
รักไม่นิ่งเหมือนไม้หลักปักบนเลน
ก็ราบเอนล้มลงเมื่อต้องลม
หากรักใครเผื่อใจเอาไว้ก่อน
ให้เก็บซ่อนเอาไว้ไกลขื่นขม
ให้เหลือใจไว้รักษาความระทม
ลดตรอมตรมดีกว่าทุ่มไปหมดใจ
อย่าคาดหวังรักจากใครจะคงมั่น
ไม่แปรผันและไม่มีหวั่นไหว
รักแบบนั้นยากหาจากที่ใด
นอกจากได้จากพ่อแม่ของเราเอง
9 มิถุนายน 2552 12:00 น.
somebody
ฉันนั้นอาจไม่ดีเท่าที่คิด
เพราะชีวิตที่ผ่านมาไม่สดใส
เคยได้ทำสิ่งที่พลาดพลั้งไป
ในหัวใจจึงขยาดและหวาดกลัว
ขอบคุณใจที่แสนใสบริสุทธิ์
ขอขอบคุณที่หยุดเงามืดที่สลัว
ภายในใจที่เคยต้องหมองมัว
เหมือนดอกบัวถูกเหยียบย่ำทั้งกลีบใบ
รับรู้นะความหวังดีและหวงห่วง
แทบทุกช่วงเข้าใจเธอหวั่นไหว
แต่อยากบอกเอาไว้ให้เผื่อใจ
อย่ามากไปกับความรู้สึกเธอ
อยากให้แบ่งหัวใจไว้สักครึ่ง
อีกส่วนหนึ่งเก็บไว้ห้ามเสนอ
เพราะว่าฉันที่เธอนั้นได้พบเจอ
ยังล้นเอ่อความเจ็บปวดภายในใจ
ไม่อยากคบเพราะใจไร้ใครคู่
ไม่อยากอยู่กับเธอเพราะหวั่นไหว
ไม่อยากรักเพียงเพราะไม่มีใคร
ไม่อยากให้เธอต้องนองน้ำตา
9 มิถุนายน 2552 11:49 น.
somebody
แม้จะมีเมฆหมอกและฝุ่นควัน
ระหว่างวันฟ้านั้นก็สดใส
สิ่งมัวหมองก็ถูกฝน-ลมพัดไป
ฟ้าเคลื่อนไหวให้เห็นตลอดเวลา
แม้ว่ากาลผ่านไปนานแค่ไหน
ฟ้ากว้างใหญ่ก็ยังคงรักษา
ความเป็นไปที่ตั้งแต่เคยมีมา
ให้รู้ค่าว่าฟ้านั้นมั่นคง
เปรียบคนเราเกิดมาเป็นคนหนึ่ง
เป็นคนซึ่งอาจจะเคยลุ่มหลง
ต้องเรียนรู้ก่อนที่จะปลดปลง
และลดลงสิ่งที่บั่นทอนใจ
เมื่อแรกเกิดเกิดมาไร้เดียงสา
เติบโตมาต่างกรรมทำหวั่นไหว
หากคิดได้ก่อนที่จะสายไป
เปลี่ยนแปลงได้เลือกทำแต่สิ่งดี
ที่เคยผิดและเคยทำพลาดพลั้ง
ไม่ยากเกินจะยับยั้งอย่าหลบหนี
เริ่มคิดใหม่ทำใหม่ในทันที
เริ่มวันนี้ก่อนที่จะสายไป
อันตัวเราใจเราใครกำหนด
อย่าจับจดคิดต่างได้เข้าใจไหม
ปรับปรุงตัวทำสิ่งดีไร้พิษภัย
สะอาดได้บริสุทธิ์ได้ด้วยเราเอง
มุ่งยึดมั่นพระธรรมคำสั่งสอน
ทุกทุกตอนชีวิตไร้ใครข่มเหง
ความไม่ดีหลากหลายจะกลัวเกรง
หากเราเพ่งมุ่งมั่นและทำดี
เมื่อเรามามาอย่างบริสุทธิ์
หากเราหยุดสิ่งร้ายหม่นหมองศรี
ยามจากลาลาไปไม่เสียที
คงความดีและบริสุทธิ์เหมือนดังมา
หน้าส่วนตัว
1102
