10 กุมภาพันธ์ 2552 16:13 น.
somebody
วันที่เธอเอ่ยคำว่าลาก่อน
เธอได้ถอนความรักจากใจฉัน
ไม่คาดคิดว่าเธอทอดทิ้งกัน
ทิ้งความฝันที่ร่วมก่อกันสองคน
ใจทั้งหมดที่มีแตกสลาย
ทั้งวุ่นวายและแสนจะสับสน
เจ็บเหลือเกินจนยากที่จะทน
ใจวุ่นวนสุดแสนปวดร้าวใจ
ไม่เคยเจ็บปวดใจได้เพียงนี้
ยากหลีกลี้หนีหายไปแห่งไหน
ไร้เรี่ยวแรงที่จะก้าวเดินไป
เพราะหัวใจโดนกรีดไม่เหลือดี
เจ็บมานานปวดมามากเกินทนไหว
อยากให้ผ่านพ้นไปใจสุขขี
แม้ความหวังต่างต่างยังไม่มี
ก็พร้อมที่สร้างความหวังกำลังใจ
แม้อาจเคยบาดเจ็บยากเกินทน
ก็ไม่สนและไม่คิดหวั่นไหว
จะพยายามเสริมสร้างความตั้งใจ
ว่าสักวันต้องทนได้แค่นี้เอง
10 กุมภาพันธ์ 2552 16:05 น.
somebody
รู้แน่ชัดจริงจริงในวันนี้
ใจที่มีให้เธอไม่หวั่นไหว
เธอคนเดียวที่เป็นคนของใจ
นานเพียงใดก็ยังคงมีเพียงเธอ
แม้บางคราวน้อยใจและไหวหวั่น
แต่ละวันก็คิดถึงเธอเสมอ
นานเพียงใดยังจำได้ไม่พบเจอ
แต่มีเธอเสมอเคียงข้างใจ
แม้จะมีใครใครมาเกี่ยวข้อง
ขอจับจองห้องใจให้หวั่นไหว
แม้จะมีบางครั้งปันใจไป
แต่สุดท้ายก็มีเพียงแค่เธอ
จะมีแค่เธอคนเดียวเพียงเท่านั้น
ครองใจฉันหมดใจใช่พร่ำเพ้อ
ที่เอ่ยไปให้รู้ใช่ละเมอ
อยากบอกเธอรักสุดขั้วหัวใจ
10 กุมภาพันธ์ 2552 12:57 น.
somebody
ในวันนี้แสนยินดีเป็นยิ่งนัก
สุดที่รักได้ส่งข่าวมาหา
หลังจากที่เงียบหายเนิ่นนานมา
ไม่รู้ว่าไปอยู่แห่งหนใด
ในวันนี้เธอคนดีมาแจ้งข่าว
บอกเรื่องราวไม่ได้หายไปไหน
ฉันคนนี้ยังคงอยู่ในใจ
จดจำได้ทุกคำที่สัญญา
แสนยินดีปรีดาจะหาไหน
เลิกวุ่นวายสับสนปนห่วงหา
สุดดีใจที่เธอส่งข่าวมา
หายเหว่ว้าเงียบเหงาและเศร้าใจ
ยังคงรักรักเธออยู่เสมอ
ยังมีเธอคนเดียวไม่ไปไหน
ยังคงรักเธอคนเดียวตลอดไป
รักยิ่งใหญ่มากมายยกให้เธอ
5 กุมภาพันธ์ 2552 12:15 น.
somebody
ได้ยินไหมหัวใจฉันส่งเสียง
และร้อยเรียงความคิดถึงสุดทนไหว
ที่วันนี้เราสองต้องห่างไกล
ในหัวใจแอบร้องไห้ออกมา
แต่ไม่อยากให้เธอต้องไหวหวั่น
เป็นห่วงกันมากมายเสียหนักหนา
เก็บกักไว้ให้หมดเจ้าน้ำตา
เก็บจนกว่าเธอจะลับตาไป
รักที่มีที่ให้ไม่เคยลด
ยังจำหมดทุกคำย้ำเอาไว้
รับรู้ถึงความหมายอันจริงใจ
ที่มีให้ต่อกันตลอดมา
แม้จะผ่านจะห่างกันแค่ไหน
รักยังไงอีกทั้งความห่วงหา
ยังคงมีให้กันตลอดเวลา
และเชื่อว่าจะมีตลอดไป
5 กุมภาพันธ์ 2552 11:27 น.
somebody
ช่วงเวลาที่ผ่านมาสำหรับฉัน
ความผูกพันระหว่างเรามีความหมาย
มีสายใยผูกไว้อย่างมากมาย
ระหว่างใจของเราทั้งสองคน
ก้าวข้ามผ่านวันวานอันโหดร้าย
หนักเพียงใดก็ไม่คิดจะสน
แม้ลำบากเพียงใดเราสู้ทน
ฝ่าฟันจนพ้นผ่านมาด้วยดี
ยามสุขใจรอยยิ้มอันสดใส
สื่อความนัยว่าแสนจะสุขขี
ทุกเวลาที่เรานั้นได้มี
ทุกทุกที่ที่เรานั้นมีกัน
ยามอ่อนแอท้อแท้และร้องไห้
เธอเคียงใกล้ไม่ห่างไปจากฉัน
คอยปลอบโยนมากมายให้หายพลัน
ไม่ต้องหวั่นจะเหงาและเดียวดาย
จดจำวันที่มีของเราสอง
อันผุดผ่องกลางใจไม่หล่นหาย
และไม่มีวันที่จะกลับกลาย
หรือสลายหายไปอย่างแน่นอน
หน้าส่วนตัว
1306
