3 เมษายน 2554 21:31 น.
somebody
ใจหวิวหวิวเมื่อเขานั้นห่างหาย
พอเขามาข้างกายใจก็สั่น
เจ็บปวดนะหากเธอไม่สนใจกัน
กลางอกฉันเจ็บแปลบช่างชอบกล
ไม่เห็นหน้ารู้สึกว่าจะคิดถึง
ทำมึนตึงเธอแจกยิ้มทุกแห่งหน
ไม่หูเบาไม่เชื่อถ้อยคำคน
ที่พร่ำบ่นเธอเป็นคนที่หลายใจ
อยากเจอหน้าทุกเช้าที่นอนตื่น
ทุกทุกคืนเคียงข้างและหลับไหล
อยากทานข้าวกับเธอทุกวันไป
ภายในใจก็คิดแต่เรื่องเธอ
นี่ใช่ไหมที่ใครใครเขาเรียกรัก
มากมายนักจำกัดความที่เสนอ
แต่ไม่สนขอเพียงแค่พบเจอ
มีฉันเธอเคียงคู่ตลอดไป
3 เมษายน 2554 21:21 น.
somebody
เธอรักฉันแต่ฉันนั้นรักเขา
ระหว่างเรามีความรักเกินกล่าวขาน
ความผูกพันที่มีมาครั้งวันวาน
ได้สืบสานถึงวันนี้ที่ปวดใจ
เธอจากลาร้างไกลในวันท้อ
ไม่งอนง้อส่งใจวันหวั่นไหว
ทั้งเงียบเฉยห่างหายไปจนไกล
เกินเอื้อมได้ไขว่คว้ามาเคียงกัน
ผ่านคืนวันเลวร้ายและใจเหงา
เพราะมีเขาเคียงข้างร่วมทางฝัน
มอบความรักความห่วงใยใจผูกพัน
มิอาจกั้นความรู้สึกอีกต่อไป
จึงปล่อยใจให้ผูกพันไปกับเขา
ที่แบ่งเบาความทุกข์ความหวั่นไหว
ที่ผ่อนปรนความเจ็บปวดในจิตใจ
จนห่างไกลไร้ซึ่งความทุกข์ทน
เธอกลับมาในวันที่หายเจ็บ
ไม่หนาวเหน็บแม้กายเปียกปอนฝน
เธอกลับมาเมื่อฉันมีเขาอีกคน
เพราะเหตุผลอันใดช่วยบอกที
7 ตุลาคม 2552 12:10 น.
somebody
จากอดีตจนถึงทุกวันนี้
ความอ่อนแอที่เคยมีไม่เคยหาย
เชื่อใจคนอื่นอื่นเสียมากมาย
จนกลับกลายมาทำร้ายตัวเราเอง
ตามไม่ทันความคิดใครคนอื่น
ยิ้มหน้าชื่นทั้งที่ใจถูกข่มเหง
คิดสงสัยทำไมเขาไม่กลัวเกรง
ปลุกตัวเองให้ตื่นมาทำดี
หรือนี่เป็นดังคำโบราณว่า
เล่าถึงปลาตัวเล็กที่หลบหนี
ปลาตัวใหญ่อาศัยบารมี
ไล่และบี้กินปลาเล็กหมดทางไป
คนอ่อนแอย่อมพ่ายแพ้ไร้สิทธิ์สู้
และไม่รู้วันชนะคือวันไหน
ได้รับแต่ความเจ็บช้ำในน้ำใจ
ที่ร้างไร้เหลือเกินในสังคม
ความเท่าเทียมที่จริงแท้ไม่มีอยู่
มีแต่คนข่มขู่ให้ขื่นขม
วิถีทางชีวิตต้องโศกตรม
ร้าวระบมความเหลื่อมล้ำที่เคยชิน
จะเมื่อใดไหนกันที่ฟ้าเปิด
ได้ก่อเกิดสิ่งดีที่ถวิล
ให้สดใสถ้วนหน้าเป็นอาจิณ
ไม่แบ่งดินแบ่งฟ้าปิดกั้นกัน
8 กันยายน 2552 08:55 น.
somebody
ความเสียใจที่เกิดขึ้นในวันนี้
ยากหลีกลี้ลบเลือนและจางหาย
คงต้องยอมรับสิ่งที่กลับกลาย
ที่ท้าทายความเข้มแข็งในหัวใจ
ร้องไห้เถอะปลดปล่อยออกมาบ้าง
เรื่องข้ออ้างไม่จำเป็นเข้าใจไหม
ร้องออกมาร้องเถอะไม่เป็นไร
ไม่มีใครที่ร้องไห้ไม่เป็น
ระบายหมดสิ้นเสียความรู้สึก
แล้วตรองตรึกเริ่มใหม่ไร้ทุกข์เข็ญ
เรื่องแค่นี้ให้เป็นเพียงกากเดน
ทำไม่เห็นละเว้นไปเลิกทุกข์ทน
ยังคงมีสิ่งดีดีมากมายนัก
ใครไม่รักไม่ใส่ใจอย่าไปสน
ยังคงมีมากมายอีกหลายคน
ไม่อับจนกับแค่คนเพียงคนเดียว
8 กันยายน 2552 08:42 น.
somebody
รักนั้นหาใช่ความทุกข์ไม่
ความเสียใจมิใช่ผลแห่งรัก
แท้จริงแล้วหัวที่จมปรัก
ยึดมั่นนักคาดหวังมากจึงปวดใจ
รักที่แท้ใช่เพียงแค่ความรู้สึก
ที่คิดนึกเกิดได้เพราะหวั่นไหว
รักที่แท้ละเอียดอ่อนละมุนละไม
ทั้งการให้หวังดีมีผูกพัน
เมื่อรักใครสัคนในวันหนึ่ง
หากเข้าถึงรักแท้ที่ใฝ่ฝัน
จะหวังดีเสียสละและแบ่งปัน
หวังคนรักคนนั้นเป็นสุขใจ
ที่มองเห็นรักนั้นเป็นเช่นความทุกข์
เพราะพันผูกด้วยใจที่อ่อนไหว
เพราะคาดหวังให้เขานั้นเป็นไป
เป็นดังใจที่เรานั้นต้องการ
จนหลงลืมว่าเขามีความรู้สึก
ที่คิดนึกเองได้เกินหักหาญ
และแปรเปลี่ยนหมุนเวียนได้ไปตามกาล
มีคิดอ่านแตกต่างไม่เหมือนกัน
เมื่อไม่เป็นดังที่เราคาดหวัง
รักจึงต้องพังก้าวไปไม่ถึงฝัน
ความเจ็บปวดเข้ามาในฉับพลัน
เมื่อรักนั้นต้องจบลงและแยกทาง
หน้าส่วนตัว
2396
