19 มีนาคม 2552 19:40 น.
somebody
ในวันวานที่เจ็บช้ำเกินรับไหว
ใช้เวลารักษาใจให้เลือนหาย
ในวันนี้มีเธอมาเพิ่มอีกราย
ที่มั่นหมายให้ฉันนั้นรักเธอ
อยากให้รอรอก่อนจะได้ไหม
เพราะหัวใจยังคงจำอยู่เสมอ
เรื่องต่างต่างเลวร้ายที่พบเจอ
ยังล้นเอ่อกลัวว่าเธอทำซ้ำรอย
หากจริงใจรอได้ไหมอยากให้ตอบ
แค่นึกชอบอย่าจริงจังอยากให้ถอย
เพราะหากยังดื้อดึงที่จะคอย
ฉันคงปล่อยให้เธอนั้นผิดหวังไป
หากจะรักรักจริงไม่ชิ่งหนี
ขอจงเก็บเก็บท่าทีอย่าหวั่นไหว
เพียงไม่นานให้ฉันนั้นมั่นใจ
รับเธอไว้ในใจแทนคนลวง
19 มีนาคม 2552 19:33 น.
somebody
ที่เคยบอกจะร่วมสร้างทางฝัน
เป้าหมายนั้นมีค่ามีความหมาย
ไม่เคยคิดว่าวันนี้จะกลับกลาย
ต้องสลายแยกย้ายและห่างกัน
ในวันนี้เธอคนดีได้ลาจาก
รักต้องพรากไม่มีแล้วร่วมทางฝัน
จากนี้ไปคงเลือนหายความผูกพัน
เธอยืนยันจากไปเอ่ยคำลา
ณ ปลายทางที่เคยหวังพังลงสิ้น
รักโบยบินสู้ห้วงแห่งเวหา
แม้เสียใจแต่ก็ไม่มีน้ำตา
ไม่ไขว่คว้าดึงเธอมาเคียงคู่ครอง
ได้แค่เพียงส่งใจให้เสมอ
มีแค่เธอที่หนึ่งไม่มีสอง
ในใจฉันยังคงมีเธอจับจอง
ทุกทุกห้องไม่มีเว้นว่างไป
ณ ปลายทางที่เดิมนั้นไม่มีแล้ว
แต่ฉันยังคงแน่แน่วไม่หวั่นไหว
ไม่มีเธอปลายทางไม่เป็นไร
ไม่หวั่นไหวเข้มแข็งได้พร้อมก้าวเดิน
19 มีนาคม 2552 19:17 น.
somebody
รู้ซึ้งแล้วความในใจเธอวันนี้
ยากหลีกลี้หลบเลี่ยงไปทางไหน
รู้ตัวดีจะต้องมีวันเสียใจ
เธอเปลี่ยนไปวันที่ใครนั้นเข้ามา
เขาอ่อนโยนอ่อนแอมากกว่าฉัน
เขาผูกพันเธอนั้นคอยห่วงหา
เขาคนดีที่สุดในสายตา
เขามีค่ามากกว่าคนใดใด
ฉันคนนี้ใกล้ไปเธอไม่เห็น
ไม่เคยเป็นคนที่เธอหวั่นไหว
แม้ฉันนี้ใกล้เธอมากกว่าใคร
แต่ว่าใจเธอไม่เห็นฉันสำคัญ
ในวันนี้เธอมีเขาเคียงข้างแล้ว
ฉันเห็นแววความหมายที่แปรผัน
ปล่อยเถอะนะมือนั้นที่จับกัน
ปล่อยมือฉันคนนี้ไปตามทาง
ขอบใจนะความห่วงใยที่มีให้
จะจากไปไม่คิดทำให้หมองหมาง
ระหว่างเราความรู้สึกไม่จืดจาง
แต่ต้องห่างเพราะเธอมีคนของใจ
19 มีนาคม 2552 19:07 น.
somebody
แม้ไม่ใช่คนโปรดอย่างคนอื่นเขา
แม้จะดูว่างเปล่าไร้ค่าไร้ความหมาย
ความรู้สึกที่มีไม่กลับกลาย
ไม่เลือนหายง่ายง่ายไปจากใจ
แม้รู้ดีใจที่มีเธอไม่สน
เพราะมีคนที่ใจเธอนั้นหวั่นไหว
รู้ตัวดีว่าไม่อาจจะเทียบใคร
คนของใจที่เธอเลือกจะผูกพัน
ได้แค่มองมองเธออยู่ตรงนี้
รักที่มีใจที่ให้ได้แค่ฝัน
ไม่เคยคิดอยากให้เธอนั้นมีกัน
ขอแค่ฉันได้รักเธอก็เพียงพอ
ไม่ขอเป็นคนสำคัญผูกพันรัก
อยากสมัครห่วงใยไม่ต้องขอ
อยากส่งมอบความรู้สึกโดยไม่รอ
อย่าตัดพ้อบอกให้เลิกรักเลย
18 มีนาคม 2552 17:13 น.
somebody
ได้เวลาเลิกงานที่ใฝ่ฝัน
แล้วพบกันพรุ่งนี้วันสดใส
ในวันนี้เหนื่อยเหลือเกินที่เป็นไป
หลับไม่ได้ทั้งที่ง่วงเสียเหลือเกิน
อยากจะกลับบ้านไปไม่รอช้า
เพราะเหนื่อยล้าใจคิดอยากเหาะเหิน
เพราะแสะนไกลนิดหน่อยหากต้องเดิน
ต้องเผชิญควันพิษอีกมากมาย
ต้องฝ่าไปฝูงชนที่แออัด
ไม่ถนัดยื้อแย่งแห่งที่หมาย
อยากจะได้เดินทางสบายสบาย
ไม่วุ่นวายมีความสุขหลับฝันดี
ลาแล้วนะเพื่อนยาพบกันใหม่
ยิ้มละไมจะส่งให้ได้สุขขี
เพียงพอแล้ววันนี้ขอลาที
ไว้พรุ่งนี้เจอกันฉันกับเธอ
หน้าส่วนตัว
1092
