20 กุมภาพันธ์ 2552 15:54 น.
somebody
อยู่ตรงนี้คิดถึงและห่วงหา
อยากสบตารู้ข่าวว่าอยู่ไหน
ยังคงสุขสบายดีหรืออย่างไร
ในหัวใจคิดอะไรอยู่หรือเธอ
ช่วยบอกกล่าวเรื่องราวสักครั้งหนึ่ง
ว่าคิดถึงกันและกันอยู่เสมอ
เพราะนานแล้วที่เราสองไม่พบเจอ
อยากรู้เธอเปลี่ยนไปหรือคงเดิม
ยังห่วงหาห่วงใยกันอยู่ไหม
ใจทั้งใจมีไหมคอยแต่งเสริม
มอบความรักที่มีมาต่อเติม
เพื่อช่วยเพิ่มความอบอุ่นในหัวใจ
ขอได้ไหมเปิดเผยใจมาสักครั้ง
ขอได้ไหมหากยังไม่หวั่นไหว
ขอได้ไหมจากนี้เป็นต้นไป
ขอได้ไหมแม้ห่างไกลจงมั่นคง
20 กุมภาพันธ์ 2552 15:36 น.
somebody
ณ วันนั้นวันที่เธอได้อ่ยปาก
จะลาจากตามทางที่เธอฝัน
เธอบอกกล่าวในวันซึ่งสำคัญ
ขอให้ฉันเห็นเธอเป็นพี่ชาย
ภายในใจไหวหวั่นและสุดหวิว
ใบไม้ปลิวร่วงร่นเปรียบใจหาย
ใจทั้งหมดที่มีแทบละลาย
แทบสลายไร้แรงจะหยัดยืน
น้ำตาหลั่งไหลรินอาบสองแก้ม
รักแรกแย้มยากเกินที่จะฝืน
เกินทนช้ำเจ็บปวดความกล้ำกลืน
ใครคนอื่นคงไม่เข้าใจพอ
ไม่ร้องขอเมื่อเธอตัดสินใจแล้ว
ดูแน่แน่วมั่นคงเกินเอ่ยขอ
หมดกำลังใจที่รั้งให้เธอรอ
หมดเวลาจะง้อขอเธอคืน
หมดความหวังพังสิ้นในทุกสิ่ง
ที่เรื่องจริงวันนี้สุดจะฝืน
ได้แต่คอยร้องไห้ไร้แรงยืน
ยากจะฟื้นทำร้ายใจตัวเอง
จมอยู่กับน้ำตาปรับค่ารัก
ที่เหหักเหมือนใจโดนข่มเหง
ไม่กลัวแล้วไม่คิดจะกลัวเกรง
ใช่ว่าเก่งปล่อยใจให้เสียไป
ไม่ดูแลตัวเองและปล่อยปละ
เลิกลดละความเข้มแข็งกลับอ่อนไหว
นับจากวันที่ไม่มีเธอเคียงใจ
เหมือนจุดหมายชีวิตนั้นไม่มี
ในวันนี้เธอคนดีได้หวนกลับ
และช่วยรับปรับใจให้สุขขี
เป็นอย่างไรเข้าใจและรู้ดี
ว่าสิ่งที่เธอทำนั้นฝืนใจ
เธอคงคิดว่าฉันไม่เข้มแข็ง
ไม่กล้าแกร่งที่จะหยัดยืนไหว
จึงกลับมาคอยอยู่เคียงคู่ไป
ทั้งที่ใจเธอนั้นไม่ต้องการ
เอ่ยว่ารักรักฉันนั้นเหมือนกันเก่า
อยากให้เราก้าวเดินเพื่อสืบสาน
เพื่อต่อเติมความฝันเมื่อวันวาน
ก้าวข้ามผ่านเรื่องร้ายไปด้วยกัน
ขอจงอย่ากลับมาเพราะเหตุนี้
ฉันยังมีหนทางเดินตามฝัน
แม้ไม่มีเธออยู่คู่ผูกพัน
แม้คืนวันเงียบเหงาไม่เป็นไร
เมื่อตัดใจคิดจะไปอย่าย้อนกลับ
เกินจะรับกลับเหมือนเดิมเข้าใจไหม
ในเมื่อเธอเปลี่ยนแล้วในหัวใจ
แล้วทำไมย้อนกลับรับดูแล
จงไปดีและขอให้มีความสุข
รอดพ้นทุกข์ส่วนฉันอย่าแยแส
ไม่เป็นไรไม่มีเธอฉันไม่แคร์
จบกันแค่นี้พอขอเถอะเธอ
20 กุมภาพันธ์ 2552 14:47 น.
somebody
ในวันวานเธอฉันนั้นได้พบ
ได้ประสบพบหน้าซึ่งเคยฝัน
ภายในใจตื่นเต้นอยู่เหมือนกัน
แต่เก็บกั้นเอาไว้ภายในใจ
ในที่สุดวันที่พบก็มาถึง
แม้ไม่ซึ้งแต่มีความหวั่นไหว
แอบคิดถึงเธออยู่ภายในใจ
เกินกว่าใครรับรู้และรับฟัง
ทุกทุกอย่างเป็นไปอย่างเงียบเฉียบ
ดูราบเรียบและเป็นอย่างที่หวัง
ก็เข้าใจที่ได้พบอย่างจริงจัง
ทุกทุกอย่างจบลงไปด้วยดี
ขอให้เธอโชคดีมีความสุข
อย่าได้ทุกข์หม่นไหม้จากใจนี้
ขอให้เธอพบเจอคนที่ดี
เพียงเท่านี้ที่ใจฉันต้องการ
20 กุมภาพันธ์ 2552 14:30 น.
somebody
ขอโอกาสให้ฉันสักเพียงครั้ง
โปรดอย่ายั้งอย่าห้ามความหวั่นไหว
ความรู้สึกที่มีภายในใจ
ขอมีให้ให้เธอหมดที่มี
ไม่ต้องการให้เธอรู้สึกตอบ
ชอบไม่ชอบและไม่คิดแลเหลียว
ปล่อยให้ฉันรู้สึกเพียงฝ่ายเดียว
ไม่ขอเกี่ยวเก็บใจฝืนใจเธอ
ขอได้ไหมขอเพียงแค่คิดถึง
ขอคำนึงถึงเธออยู่เสมอ
ขอทุกวันให้ฉันได้พบเจอ
ได้เสนอรอยยิ้มให้ทุกวัน
ขอแค่นี้คงไม่มากไปใช่ไหม
ไม่หวังให้เธอเดินร่วมทางฝัน
ขอแค่เพียงยังคงเห็นหน้ากัน
เพียงแค่นั้นที่ใจฉันต้องการ
18 กุมภาพันธ์ 2552 15:52 น.
somebody
รอคอยใครคนหนึ่งซึ่งไกลห่าง
คนที่เคยเคียงข้างวันหวั่นไหว
คนที่เคยห่วงหาและห่วงใย
คนที่เคยใส่ใจทุกทุกวัน
ไม่นานนักเธอคนดีเริ่มห่างหาย
เหมือนคล้ายคล้ายหัวใจไม่มีฉัน
เหมือนกับลืมหมดสิ้นความผูกพัน
ลืมความฝันร่วมกันของสองเรา
เธอห่างหายไม่ส่งข่าวมาหา
เหมือนกับว่าอยากแกล้งให้ฉันเหงา
มองทางใดไม่เห็นแม้แต่เงา
ความว่างเปล่าครอบงำในหัวใจ
จนวันหนึ่งเธอได้มาทายทัก
เอ่ยยังรักและยังไม่หวั่นไหว
ตัวเธอนั้นต้องทำงานอยู่แสนไกล
จึงทำให้สองเราต้องห่างกัน
จากวันนั้นจนถึงซึ้งวันนี้
เธอคนดีคนที่เคยย้ำฝัน
ก็ห่างหายไปอีกนานนับวัน
คงลืมฉันไม่รักกันใช่ไหมเธอ
หน้าส่วนตัว
845
