30 มกราคม 2552 17:15 น.
somebody
คำว่ารักคำสัญญาที่มีให้
เนิ่นนานไปกลับกลายเป็นฝุ่นผง
เนิ่นนานวันความรักกลับลดลง
ไม่ยืนยงมั่นคงดังวาจา
วันคืนผ่านหมุนเวียนเปลี่ยนหลายครั้ง
ความสว่างความมืดมิดปริศนา
แต่สิ่งหนึ่งที่รู้ตัวตลอดมา
คือคุณค่าของหัวใจคนรักจริง
กับอีกคนกลับต่างไปจากนี้
รักที่มีเริ่มละลายไม่สุงสิง
รักที่ให้ใจที่มีไม่ระวิง
ทุกทุกสิ่งเปลี่ยนเป็นอากาศไป
พร้อมทำใจต่อไปให้เข้มแข็ง
ให้กล้าแกร่งไม่สนคนอ่อนไหว
สร้างความรักโอบคลุมไม่ว่าใคร
รักคล้ายคล้ายอากาศรอบตัวเรา
จากนี้ไปจะเอื้อเฟื้อใครก็ช่าง
ทุกทุกอย่างปลดปล่อยพร้อมให้เขา
ได้ถอนคำรักที่ฝากมานานเนา
คืนให้เขากลับไปอย่าพบเจอ
ปล. อย่าลืมร่วมกันลงมติในกระทู้
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem122646.html
เพื่อสรุปวันนัดพบปะสังสรรค์ฉันนักกลอนกันนะคะ
จะสรุปผลวันที่ 5 กุมภาพันนธ์นี้แล้วค่ะ
ติดต่อลงชื่อได้ที่กบนะคะ
ตามเมลล์และเบอร์โทรที่ให้ไว้ในกระทู้ค่ะ
อยากให้ทุกคนมีส่วนร่วมด้วยกันนะคะ
ใครอยากให้งานออกมาในรูปแบบไหนบ้าง
สามารถเสนอแนะและร่วมทำได้ค่ะ
งานนี้ไม่มีแอลกอฮอล์นะคะ
พาเพื่อนๆ แฟน หรือญาติไปก็ได้ค่ะ
30 มกราคม 2552 16:41 น.
somebody
ยามเหนื่อยล้าหาที่พึ่งให้ใจพัก
ปัญหาหนักรุมเร้าให้เศร้าหมอง
ยามเหว่ว้าไม่สมดังใจปอง
เธอจึงต้องการคนมาใส่ใจ
ยามทุกข์ทนเหนื่อยหน่ายกับปัญหา
ได้พึ่งพาแม้ว่าอยู่ที่ไหน
ยามลำบากมองไม่เห็นหน้าใครใคร
ก็อยากมีฉันไว้ข้างกายเธอ
เพียงเท่านี้นี่เองที่เป็นได้
และที่ให้เป็นเพราะใจเธอเสนอ
เป็นแค่เพียงสายลมผ่านมาพบเจอ
พัดให้เธอเย็นฉ่ำยามร้อนใจ
ไม่เป็นไรแค่หากเธอไม่มีฉัน
ไม่มีกันเธอคงไม่หวั่นไหว
ฉันรู้ดีค่าที่มีด้อยเพียงใด
ลมหายใจสูงค่ากว่าสายลม
29 มกราคม 2552 17:42 น.
somebody
โทรกี่ครั้งก็ไม่ว่างไม่รับสาย
บอกวุ่นวายการงานต้องสะสาง
คุยนิดหน่อยแล้วก็ขอฉันวาง
หลายหลายอย่างเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม
เคยตามง้อทุกครั้งที่งอนให้
แต่ทำไมเดี๋ยวนี้กลับหึกเหิม
ทำเฉยเมยความห่วงใยไม่ต่อเติม
ไม่คิดเพิ่มความห่วงหาภายในใจ
บอกจะโทรมาหาว่าคิดถึง
เอ่ยคำซึ้งบอกไว้จำได้ไหม
เฝ้ารออยู่แสนนานไม่โทรไป
กลัวกวนใจรบกวนเวลางาน
นับจากนี้เธอคนดีรับรู้ไว้
จากนี้ไปไม่คิดจะสืบสาน
ไม่จับผิดไม่คิดจะระราน
ขอให้ผ่านพ้นไปเป็นอย่างดี
จะไม่โทรกวนใจให้รู้สึก
ไม่สำนึกไม่เป็นไรจะถอยหนี
เปิดโอกาสให้คนอื่นเขาที่มี
คุณค่าที่คู่ควรกับรักเธอ
29 มกราคม 2552 17:32 น.
somebody
ผ่านไปแล้วอีกหนึ่งวันไร้ซึ่งเสียง
ไร้สำเนียงของคนเคยขับขาน
โกรธหรือไรเรื่องนั้นเมื่อวันวาน
ล่วงเลยผ่านไม่เห็นโทรมาสักที
ปล่อยเอาไว้แบบนี้ไม่ดีแน่
คงจะแย่หากยึดถือศักดิ์ศรี
ต้องโทรไปงอนง้อเธอคนดี
ว่าคนนี้คิดถึงเธอมากมาย
ขอโทษนะที่วันนั้นไม่โทรหา
เธอโทรมาก็ไม่ทันจะรับสาย
ก็คิดว่าเข้าไว้เพื่อระบาย
ผลสุดท้ายคนของใจไม่ง้อเลย
ขอโทษนะฉันจะไม่ทำอีกแล้ว
จะแน่แน่วไร้สาระจะนิ่งเฉย
จะไม่ทำเหินห่างหรือเฉยเมย
ขอเธอเอ่ยสักคำให้ฉ่ำใจ
คิดถึงนะคิดถึงมากอยากให้รู้
หากเฝ้าดูคงจะรู้อยู่ใช่ไหม
ดีกันนะนะนะโปรดเห็นใจ
โทรกลับมาได้ไหมฉันจะรอ
29 มกราคม 2552 17:26 น.
somebody
รักมากมายที่เกิดจากใจดวงนี้
มอบให้เธอคนดีไม่เหือดหาย
จะรักมั่นเชื่อใจไม่เสื่อมคลาย
และมั่นหมายจะมีเพียงแค่เธอ
ขอเธอจงเชื่อมั่นในความรัก
ที่มาจากหัวใจใช่พลั้งเผลอ
เธอคนเดียวคนที่ฉันได้พบเจอ
ทีเสนอรักแท้และไว้ใจ
ไม่ต้องห่วงหรือกังวลเลยทั้งสิ้น
ใช่เล่นลิ้นจริงใจเข้าใจไหม
เพราะรักเธอฉันจึงได้ไว้ใจ
ไม่เป็นไรไม่ต้องห่วงฉันคิดเป็น
จะทำงานหรือเที่ยวขอรับรู้
ใช่เฝ้าดูบังคับหรือขู่เข็ญ
แค่ให้บอกเอาไว้ใช่ยากเย็น
ไม่ใช่เพราะอยากรู้เห็นจับผิดเธอ
แค่เป็นห่วงอยากรู้ว่าอยู่ไหน
ทำอะไรมีสติห้ามพลั้งเผลอ
ไม่อยากต้องเสียใจเหมือนเคยเจอ
หวังดีเสมอขอให้เธอจงเชื่อกัน
หน้าส่วนตัว
871
