27 ตุลาคม 2550 20:37 น.
Soldivie
ดอกไม้งาม...ทรามกลิ่น...นกบินหนี
ดอกกลิ่นดี...ทรามกาย...หมายเข้าหา
ดั่งเช่นคน...รูปงาม...ทรามวาจา
ดูเถิดหนา...ว่ามีใคร...เขาหมายปอง
27 ตุลาคม 2550 20:26 น.
Soldivie
กว่าจะเป็นผีเสื้อสีปีกสวย
เวลาช่วยให้งามตามวิถี
จากหนอกเป็นดักแด้ถูกย่ำยี
กลับดูดีเมื่อลอกคราบภาพน่ายล
เปรียบเร่งรัดตัดสินคนเพียงแรกเห็น
ผิดประเด็นผลลัพธ์จึงสับสน
เมื่อไม่ได้ รับรู้ ถึงตัวตน
ติดสินคนด้วยภาพลักษณ์...มักพลาดไป
27 ตุลาคม 2550 20:23 น.
Soldivie
คนเห็นคนเป็นคนนั้นแหละคน
คนเห็นคนใช่คนใช่คนไม่
คนเกิดมาเป็นคนทุกคนไป
จะจนดีผู้ดีไพ่ไม่พ้นคน...
27 ตุลาคม 2550 20:18 น.
Soldivie
เพราะสังคม... วัดค่า... ที่รวยจน
จึงคิดค้น... เปลือกสวย... ไว้สวมใส
ถ้าสังคม... วัดค่า... ที่ภายใน
คนจะสร้าง... แต่จิดใจ... ที่ใฝ่ดี
27 ตุลาคม 2550 20:01 น.
Soldivie
....บัดนี้โลกาต้องพินาศ
ด้วยอำนาจแห่งกาลเวลา (กาล ละ เว ลา)
ด้วยหลอกลวงซึ่งทั้งปวงประชา
ด้วยศรัทธาอันลุ่มหลงและงมงาย
สายลมผ่านพัดไปก็ไม่กล้า
มีแต่หน้าด้านๆ ต้านลมหนาว
มีแต่ความลาวๆ เข้ารังควาน
เที่ยวระรานผู้คนจนพอใจ
มันผู้ใดบังอาจไม่ฟังข้า
สาบให้บ้าเป็นคนอีกคนไป
สาบให้ความละอายแทรกเข้าไป
ให้จิตใจเป็นอุบาทว์แทนแสนดี
ทุกวันนี้มีใครรู้ไม่
ว่าโลกนี้มีอะไรอยู่มากมาย
ทั้งขอทานนั่งหน้าสะพานควาย
และมีใครอีกมากมายที่ถูกลืม.....
...บางคนอาจจะร่ำรวยทรัพย์สิน แต่...ใครบ้างหละไม่จะมองเห็นชีวิตที่แท้จริงของคนจน ถึงขั้นขอทาน...
ปล.กลอนนี้อาจจะแปลกๆ อ่านไม่ค่อยเข้าใจ แต่ยังไงก็ฝากติชมด้วยนะครับ
พอดีเป็นมือใหม่อะครับเลยไม่ค่อยได้เรื่อง = =" ขอบคุณสำหรับคำติชมด้วยนะครับ
หน้าส่วนตัว
1006
