11 มกราคม 2550 11:52 น.

ชาติใครใครก็รัก

เคยผ่านร้อนผ่านหนาวรวดร้าวจิต
แต่ไม่คิดจากไปไม่ห่างเหิน
กูกับชาติของกูยังร่วมเดิน
ไม่เคยเมินทิ้งไกลแผ่นดินกู
กูเคยอยู่กูเคยเดินกูเคยเล่น
กูเคยเป็นกูเคยสุขตามสมัย
กูก็อยู่กับชาติกูอย่างร่มใจ
มึงเป็นใครจะมาตู่กู้ชาติมึง
กูเคยเป็นเจ้าของชาติอยู่ช่วงหนึ่ง
แต่ว่ามึงเอาปืนมาด่าผลักไส
ไล่กูลงไปเป็นหญ้าน่าอัดใจ
แล้วก็เริ่มทำจัญไรกับชาติกู
พอกูดิ้นมึงก็ตบบอกขำๆ
พอกูช้ำมึงก็ตบคำรบสอง
พอกูหยุดมึงก็เริ่มทำลำพอง
ได้แต่มองมึงกู้ชาติจนบรรลัย
กูขอร้องปล่อยกูกับชาติเสีย
ถ้ามึงเบื่อมึงจะฆ่ากูก็ได้
แต่มึงอย่ากู้ชาติกูจนบรรลัย
มึงอยากได้สิ่งใดบอกกูมา
มึงอยากได้เงินทองกองท่วมหัว
อยากเกลือกกลั้วในอำนาจที่คาดหวัง
กูจะให้มึงไปไม่จีรัง
เพียงกูหวังให้มึงปล่อยชาติกูไป

อยากบอกมึงครั้งสุดท้ายในเรื่องหนึ่ง
ก่อนที่มึงจะฉุดดึงชาติฉิบหาย
ก่อนที่มึงจะกู้ชาติจนล่มไป
ก่อนจะไม่เหลืออะไรในชาติมึง
"แผ่นดินทองกูเกิดกูก็รัก
ใครมาหักใครมาหาญก็ห่วงหวง
มึงอาจเหลิงอำนาจใหม่ที่ใจลวง
จนอาจล่วงลืมไปว่าเป็น ไทย"