23 กุมภาพันธ์ 2548 18:35 น.
sodasasa
ณ บ้านไม้ หลังเก่า ในเงาร่ม
นั่งรับลม ริมน้ำ ในยามบ่าย
ชวนคิดถึง เค้าคนดี ที่แสนไกล
ที่ใส่ใจ แต่เรา ทุกคราวคืน
ภาพวันวาน หวานฉ่ำ ในยามเช้า
กลิ่นกับข้าว หอมหวน ชวนให้ตื่น
มาแอบมอง หญิงผู้หนึ่ง ซึ่งนั่งยืน
อย่างไม่ฝืน บรรจงทำ ทุกคำทาน
กิริยา กับร้อยยิ้ม ที่พริ้มภักติ
ทักลูกรัก ในทุกเช้า เมื่อกล่าวขาน
ทุกวจี ยังหอมกลุ่น อุ่นวันวาน
แม่ของฉัน ช่างแสนงาม กว่าใครใคร
แต่วันนี้ ลืมตาม มายามเช้า
พบเพียงเงา สตรี ที่ยิ้มให้
กลิ่นกับข้าว อันหอมหวน นั้นหายไป
เหลือเพียงไอ แห่งความหลัง ครั้งมีเธอ
ณ บ้านไม้ หลังเก่า ในเงารัก
คิดถึงนัก หญิงแสนดี ผู้นี้เสมอ
ยังนั่งมอง มุมเก่าๆ เห็นเงาของเธอ
ปรุงรักล้นเอ่อ มอบสู่ลูก ทุกคืนวัน......แม้จะรู้ว่าแม่นั้น...ไม่ได้อยู่กับฉันก็ตาม
ณ มุมเงียบๆในบ้านหลังเก่าของเรา เมื่อก่อนนี้ จะมีเสียงเพราะๆคอยถามว่า อยากกินอะไรมั้ยลูก เดี่ยวแม่ทำให้
แต่ตอนนี้ ไม่มีเสียงหวานๆนั้นอีกแล้ว ปีกว่าแล้ว ที่เสียงนั้นหายไป แต่มันก็ยังก้องอยู่ในใจลูกคนนี้อยู่..... ตลอดเวลา
17 กุมภาพันธ์ 2548 19:31 น.
sodasasa
สวัสดี สายน้ำ ในยามเช้า
สวัสดี ภูเขา ในเงาสวย
สวัสดี สายลม พรมระรวย
สวัสดี พังพวย ด้วยกลีบงาม
ฉันคนนี้ มีเรื่องรัก อันหนักอก
อยากจะยก บอกเรื่องราว คราววาบหวาม
ว่าหัวใจ ดวงนี้ มีถ้อยคำ
ใคร่เอ่ยนำ บอกใครได้ ในสายลม
จะบอกฟ้า ก็เขินอาย ในเมฆขาว
จะบอกดาว ก็ไม่กล้า ว่าสุขสม
จะบอกจันทร์ ก็หวั่นไหว ในอารมณ์
จะบอลม ชมเธอผ่าน ก็หวั่นใจ
ทำเช่นไร กันเล่า ใจเจ้าเอ๋ย
ฉะไนเลย จะบอกขาน ผ่านน้ำใส
ว่าใจฉัน นั้นหวั่นหวาน กับเธอกระไร
ใจนะใจ จะเอ่ยได้ กับใครกัน
เพราะเธอนั้น แสนดี กว่าที่คิด
อยากใกล้ชิด ใกล้ใจ แม้ในฝัน
โปรดเถอะฟ้า โปรดเถอะน้ำ โปรดเถอะจันทร์
โปรดให้ฉัน กล้าเอ่ยใจ ความในต่อเธอ
สวัสดี สายน้ำ ในยามเช้า
สวัสดี ภูเขา ในเงาเผลอ
สวัสดี สายลม พรมละเมอ
ฉันรักเธอ บอกจนได้ เขินอายจัง
14 กุมภาพันธ์ 2548 19:15 น.
sodasasa
อ้อมแขนเธอ โอบกอดมา พาใจสั่น
แต่กัดฟัน ยิ้มร่า ไม่น่าสงสัย
แต่จริงแล้ว ใจเจ้า นั้นเร้ากระไร
อยากจะได้ ไอ้อุ่นนี้ ที่นานนาน
เพียง 5 วิ ที่สัมผัส นั้นรัดกอด
อยากเพ้อหรอด หัวใจ ในคืนหวาน
ว่าเรานี้ รักนาย คล้ายเพื่อนกัน
แต่ในนั้น มันเกินกว่า จะหาคำบรรยาย
กายแนบชิด แต่ใจห่าง ก็ว้างจิต
แม้เพียงคิด เกินกว่าคำ ที่ทำได้
เพื่อนคือเพื่อน รักคือรัก หักห้ามใจ
จึงทำได้ เพียงยิ้มตอบ แล้วปลอบตัวเรา
5 วินาที แห้งอ้อมกอด อันตราตรึง
ก็สุดซึ้ง เหมือนได้รัก จากเพื่อนอย่างเขา
5 วินาที แห่งอ้อมกอด กอดเบาเบา
ก็ทำเอา เราแทบละลาย ในกายเธอพลัน
ได้โปรดเถอะ ค่ำคืน แห่งแสงสี
ช่วยหยุดเวลา 5วินาที แห่งเสี้ยวความฝัน
ให้ฉันสัมผัส แก้มเธอเบาเบา แล้วมองตากัน
เพื่อเอ่ยคำนั้น สั้นๆ......... ฉันรักเธอ
8 กุมภาพันธ์ 2548 13:23 น.
sodasasa
สายลม.ผ่านฟ้ามาโอบกอด
พร่ำพรอด....เป็นความคิดถึง คะนึงหา
สายน้ำ.....แห่งความรัก จักไหลมา
สู่ดวงตา....แสนอบอุ่น กรุ่นหัวใจ
มอบสุข....ในโลกทั้งใบ แด่ชายผู้หนึ่ง
คิดถึง....ตรึงตรา กว่าสิ่งไหนไหน
มอบรัก....แสนหวาน ละมุนละไม
มอบใจ.....ในห้วงฟ้า มาล้อมดาว
แม้ไกล....กว่าฟ้า มากางกั้น
แม้วัน....เนิ่นนาน แสนเหน็บหนาว
แม้กาย....ดับสูญสิ้น บนดินพราว
แต่เรื่องราว....ยังคงอยู่ คู่ใจคน
ความรัก....ฝากไว้ ในแผ่นฟ้า
นำพา....ทุกความรู้สึก ไม่ผ่านพ้น
มอบให้....แด่ชายผู้หลับใหล ได้ยิ่งยล
อยู่บน....สรวงสวรรค์ พันธนาการ
หน้าส่วนตัว
1289
