18 ตุลาคม 2548 09:59 น.
sodasasa
จะยิ้มหวานทักทายปลายเกสร
จะออดอ้อนสายลมให้ชมสวน
จะเอ่ยคำแสนหวานกลั่นเชิญชวน
ให้ไม้มวลพลิ้วไหวในสายลม
จะชื่นชมดมกลิ่นถิ่นดอกไม้
จะโอบไอหมอกอุ่นกรุ่นสุขสม
จะร้องเพลงขับกล่อมไม้ในตม
จะชื่นชมฟ้าสวยด้วยแววตา
จะเอ่ยรักทักดินให้ยินรู้
จะควงคู่เมฆน้อยในรอยฟ้า
จะกล่าวคำรำพัน ณ จันทรา
ว่าฉันน่ะ สุขใจ ในวันคืน
ด้วยฉันรู้ตัวตนบนโลกนี้
ว่าเกิดมีสุขได้ไม่ครั่นฝืน
เพียงเรานั้นทำใจให้หยัดยืน
รับวันคืนโหดร้ายไม่เกรงกลัว
ฉันจะยิ้มสู้ต่อทระนง
ฉันจะคงจิตไว้ในเงาสลัว
ฉันจะกล้ายิ้มรับกับความกลัว
แม้ฟ้ามัวมืดพลันฉันจะทน
ฉันจะมองรอบร่างอย่างมีสุข
ฉันจะลุกจากพวังครั้งสับสน
ฉันจะเป็นคนดีที่อดทน
ฉันจะค้นพบสุขทุกปลายทาง
17 ตุลาคม 2548 11:14 น.
sodasasa
ฉันยังคงเป็นฉันในวันนี้
แม้เวลาวารีจะแปลผัน
แม้บางใจร้ายเหลือไม่เอื้อกัน
แม้ดวงจันทร์มืดดับไม่กลับมา
ฉันยังคงเป็นฉันในวันนี้
เพราะรู้ดีตัวฉันนั้นมีค่า
ฉันยังคงก้าวต่อไม่รอลา
ด้วยหวังว่าความฝันพลันเกิดจริง
ฉันยังคงเป็นฉันในวันนี้
แม้ชีวีอาจมืดมิดปิดบางสิ่ง
แม้จะมีคำด่ามาเตือนติง
ฉันจะนิ่งและสู้อยู่ในใจ
ฉันยังคงเป็นฉันในวันนี้
พร้อมยอมพลีแม้ฝันนั้นมอดไหม้
ฉันจะกอบฝุ่นฝันนั้นด้วยใจ
แล้วหลอมใหม่ให้เกิดฝันนั้นอีกครา
ฉันยังคงเป็นฉันในวันนี้
ทุกเวลานาทียังมีค่า
ใครไม่เห็นว่าเป็นฉันกั้นสายตา
ช่างเค้าซ่ะ..มั่นไว้หัวใจเรา
14 ตุลาคม 2548 16:28 น.
sodasasa
มิตรภาพอันดีที่ก่อเกิด
บ้างบรรเจิดบ้างเคลือบแคลงแฝงสงสัย
บ้างแสดงแจ้งออกด้วยหัวใจ
บ้างเลศนัยแฝงไว้ในตัวตน
ฉันยังคงสับสนบนโลกนี้
ยากเหลือที่จะแบ่งแยกสับสน
ว่าคนนั้น คนนี้ หรือทุกคน
ที่อยู่บนความจริงสิ่งในใจ
หรือฉันนี้หมดไฟไร้คุณค่า
จนเกินกว่าประโยชน์จะโปรดได้
หรือว่าฉันคนนี้งี่เง่าไป
จนทำให้ใครเมินหมางอ้างไม่ดี
หรือฉันยังสับสนคนเหล่านั้น
ว่าเสียงอันเอื้อนเอ่ยเปิดเผยนี้
จะเป็นเพียงลมปากพรากชีวี
สร้างภาพดีให้ฉันหลงงุนงงมา
แต่คิดไปยิ่งสับสนตัวตนฉัน
หรือคืนวันที่มันช่างอ่อนล้า
ได้สร้างภาพเลวร้ายให้เกิดมา
กลบดวงตาให้พล่ามัวกลัวผู้คน
6 ตุลาคม 2548 12:35 น.
sodasasa
เธอคือใคร....ที่อ่อนไหวในม่านหมอก
เธอคือใคร....ที่อยากบอกแต่คำหวาน
เธอคือใคร....น่าหลงใหลในเงาจันทร์
เธอคือใคร....ที่คืนวันฉันหมายปอง
เธอคือใคร....ที่หัวใจฉันวาบหวาม
เธอคือใคร....ให้ความงามไม่หม่นหมอง
เธอคือใคร....ที่ดอกไม้ใคร่จับจอง
เธอคือใคร....ในละอองท้องฟ้าพราว
เธอคือใคร....ใจลุ่มหลงพะวงนัก
เธอคือใคร....ในความรักภักติคืนหนาว
เธอคือใคร....ให้ฟากฟ้ามาเตือนดาว
เธอคือใคร....ในทุกคราวไม่เหงาเลย
เธอคือใคร.....ในแววตาแสนน่ารัก
เธอคือใคร....ใคร่ฟูมฟักไม่ห่างเฉย
เธอคือใคร....ที่หัวใจไร้เปรียบเปรย
เธอคือใคร....ใคร่ชมเชยเปิดเผยใจ
เธอคือใคร....ทุกนาทีเป็นที่รัก
เธอคือใคร....ที่ลิ้นชักใจเปิดได้
เธอคือใคร....นะคนดี...เธอคือใคร
ที่ทำให้ฉันหวั่นไหวในทุกเวลา
เธอคือใคร....ที่หัวใจฉันหลงรัก
เธอคือใคร....ที่ยากนักจะไขว่คว้า
เพราะฉันรู้.....เก็บเธอได้แค่ในดวงตา
เธอนั้นจึงล้ำค่า....เกินกว่านำมาครอบครอง
แหะๆๆๆพอคิดถึงหน้าคนคนหนึ่งแล้ว แหะๆๆๆ ก็เลยเกิดกลอนแบบนี้ขึ้นมา แหะๆๆ
5 ตุลาคม 2548 14:48 น.
sodasasa
เกิดสิ่งใดกับตัวฉันให้หวั่นไหว
กับอุ่นไอ แห่งอกอุ่นให้กรุ่นหวาน
ในสัมผัสรัดกอดพรอดลนลาน
เกินจะขานเอื้อนเอ่ยเปรียบเปรยมา
สัมผัสพราวคราวนี้ที่แสนหวาน
อยู่นานนานในอกไว้ได้ไหมหนา
แสนตื่นเต้นลั่นพรูสู่แววตา
ไหลหลั่งมาเป็นแววน้ำฉ่ำดวงใจ
จำต้องข่มจิตไว้ไม่เริงร่า
เพราะแววตาอีกหลายคู่อาจรู้ได้
ให้สัมผัสแห่งกอดนี้มีแค่กาย
ที่รับได้คือย้ำเตือนว่าเพื่อนกัน
ฉันจึงแสร้างแสดงไปให้กลบเกลื่อน
ว่าเพียงเพื่อนกอดไว้ในเท่านั้น
แกล้งเบือนหน่ายบ่ายหนีไม่มีกัน
แต่ใจนั้นมันเรียกร้องก้องเวลา
กับสัมผัสรัดแน่นในแผ่นเนื้อ
ต้องจางเจือสัมพันธ์อันแน่นหนา
เพื่อน เพื่อน เพื่อน เท่านั้นกลั่นออกมา
ปิดแววตาอันอ่อนไหวไม่แสดง
คงแค่เพียงเก็บนาทีแสนดีนั้น
อุ่นอกอันสวมกอดพลอดแอบแผง
จนหัวใจในเพื่อนเตือนต้นแรง
ให้แสดงแค่อาการไม่หวั่นใด
อยากจะกอดเธอไว้ให้นานกว่านี้
แต่สิ่งที่เพื่อนกันนั้นทำได้
คือสวมกอดพลอดรักภักติด้วยใจ
เพื่อคงไว้สัมพันธ์เพื่อนย้ำเตือนตัวเอง
การ่ำลา หากมีแค่การโบกมือลาก็คงจะดี แต่มันดันมีการกอดขึ้นมานี่ซิคะ แฮ่ แย่จัง
หน้าส่วนตัว
1005
