27 มิถุนายน 2545 17:55 น.
sodasasa
ฝากผืนป่าดอบกอดเธอไว้
ฝากธารน้ำใสไหลมาจดจ้อง
ฝากเสียงเรไรมาช่วยขับร้อง
ให้เป็นบททำนองของผืนไพร
ฝากดอกไม้ป่ามาให้หอมกรุ่น
ฝากไอรักระมุนมากอดเธอไว้
ฝากความเขียวขจี และผืนนทีอันกว้างไกล
มาแทนดวงใจจากผู้หวังดี
ขอความรักจากผืนป่า
มาเป็นของขวัญล้ำค่าแด่เธอผู้นี้
และความรักของฉันทั้งหมดที่มี
ขอมอบแด่เธอผู้แสนดี
ผ่าธารนทีและผืนไพรให้กับเธอ
27 มิถุนายน 2545 17:24 น.
sodasasa
กับคืนวันอันเปล่าดาย
กับแรงกายที่ไกล้จะหมดสิ้น
กับลมหายใจที่อ่อนรวยริน
กับชีวินที่ไกล้จะลับลา
แต่พอคิดถึงเธอขึ้นอีกครั้ง
จากเรี่ยวแรงพลังที่อ่อนล้า
ก็กลับมีกลังใจพลังกายขึ้นมา
เพื่อต่อสู้กับขวากหนามข้างหน้าอย่างมั่นใจ
เธอผู้นั้นไม่ไช่ใคร แต่คือ ความฝัน
เธอผู้นั้นจะเป็นคืนวันอันสดใส
จะช่วยผลักดันให้ฉันก้าวเดินไป
จะช่วยเป็นกำลังใจ ในยามที่ฉันอ่อนแรง
ความฝัน
เธอจงเป็นดั่งจันทร์ทอันทอแสง
จงเป็นดั่งสิ่งล้ำค่าราคาแพง
และจงอยู่เป็นแรงใจให้ฉันตราบชั่วนิรันดร์
25 มิถุนายน 2545 21:38 น.
sodasasa
เธอคือความฝัน
คือ..คืนวันอันสดใส
คือ..คนดีที่อยู่กลางดวงใจ
คือ..สายใยแห่งความผูกพันธ์
เธอคือดอกไม้
คือ..เมฆขาวสวยใสน่าใฝ่ฝัน
คือ..ดวงจันทร์ทอแสงนลนานแสนนาน
คือ..วันวานที่ฉันไม่อาจลืม
เธอคือละอองฝน
ที่ล่งหล่นจากเมฆครึ้ม
คือ..ความเย็นฉ่ำอันดูดดื่ม
ที่ฉันสุดจะปลื้มเมื่อได้เจอ
เธอเคือแดดอุ่น
ที่ทอแสงละมุนอยู่เสมอ
ช่างอบุ่นอย่างเลิศเลอ
ยามใดที่ฉันสัมผัสเธอ แล้วมีแต่ความสุขใจ
เธอคือธรรมชาติ
ที่ไม่อาจเปรียบเทียบราคาได้
เพราะเธอทรงคุณค่าภายในจิตใจ
ล้ำค่ากว่าสิ่งใดๆที่จะพรรณา
เธอคือที่รัก
ฉันประจักรู้เห็นเป็นหนักหนา
และจะขอเก็บเธอไว้ในดวงใจและดวงตา
เพราะเธอนั้นทรงคุณค่ากว่าสิ่งใดๆ
หน้าส่วนตัว
749
