24 เมษายน 2546 11:07 น.
sodasasa
เขียวคราว น้ำใส ใจเย็น
เป็นเช่น ลมพัด สะบัดไหว
ปลิวๆ ลมทะเล พาไป
พาใจ เงียบเย็น เช่นชม
ลมลม ทะเล สดชื่น
เริงรื่น นั่งลุก สุขสม
ชุ่มฉ่ำ ค่ำเช้า นานนม
ชื่นชม ความงาม ตามใจ
สีชีง สรีชิ ศรีสุข
ลืมทุกข์ ลืมเศร้า สดใส
ขอจด จำไว้ ข้างใน
ตรึงไว้ ในดวงจิต มิคิดลืม
หากแม้ ได้กลับ มาชม
ขอยืน รับลม ดูดดื่ม
จะย่ำ น้ำใส ในค่ำคืน
จะเริงรื่น กับสายลม ชมเกาะสีชัง
22 เมษายน 2546 09:54 น.
sodasasa
กลีบขาวราวเรียงอยู่เคียงเกาะ
เรียบเลาะสลับแดงแฝงความสวย
ดอกเอยน้อยใหญ่ฉะไลสำรวย
บานด้วยความงามตามสายลม
เจ้าคือลั่นทมน่าชมชิด
เจ้าคือดอกแห่งชีวิตสนิทสนม
เจ้าคือลีลาวดีที่น่าชม
เจ้าคือแพรพรมห่มเกาะสีชัง
กลีบดอกกลีบไหนก็หอมกลุ่น
เรียงรายสายละมุนให้พร้อมพรั่ง
เคียงคู่สู่วิถีอย่างจีรัง
เคียงข้างทะเลงามตามผืนทราย
เก็บดอกหนึ่งนั้นมาแนบจิต
ชมชิดหอมละมุนมิเหือดหาย
ลั่นทมหรือลีลาวดีที่ตรึงใจ
คงไว้ในดวงจิตนิจนิรันดร์
12 กรกฎาคม 2545 21:16 น.
sodasasa
ไม่อยากฝัน
ไม่อยากคิดถึงวันข้างหน้า
มันช่างเหนื่อยล้า
กับเวลาที่ยาวนาน
เพราะเส้นทางฝัน
นั้นกลายเป็นเส้นขนาน
ซึ่งไม่มีวันจะมาจรดกัน ณปลายทาง
จึงทำให้ฝันนั้นเลือนลางเหลือเกิน
ในเมื่อเส้นทางฝันนั้นจะล่มสลาย
ในเมื่ออนาคตสดใสจะเริ่มห่างเหิน
จึงตัดสินใจไม่ขอเผชิญ
ไม่ขอเดินบนเส้นทางอันเปล่าดาย
เพราะกลัวกับความฝัน
กลัวว่ามันจะล่มสลาย
กลัวว่ามันจะจากไปไกล
กลัวว่าจะต้องเสียใจจนชินชา
เหนื่อยแล้ว
เหนื่อยที่คิดจะใขว่ขว้า
เหนื่อยที่จะลืมตา
มองโลกบ้าๆนี้ต่อไป
จึงขอยอมแพ้
ขอมีแค่ความฝันอันมอดใหม้
เหลือเพียงซาก เถ้าถ่านฝันในหัวใจ
แล้วให้มันสลายไปในกาลเวลา
11 กรกฎาคม 2545 22:20 น.
sodasasa
เหนื่อยเหลือเกิน
เหนื่อยกับวันเวลาตอนนี้
เหนื่อยเหลือเกิน
เหนื่อยกับสิ่งที่ใฝ่ฝัน
เหนื่อยเหลือเกิน
เหนื่อยกับคืนวัน
เหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อกับความแปลผันอันรวดเร็ว
อยากจะพัก
พักความวุ่นวายไว้ทั้งหมด
อยากจะพัก
พักทุกอย่างที่ใฝ่ฝัน
อยากจะพัก
พักแล้วนอนหลับทั้งคืนวัน
อยากจะพัก
พักแล้วหลับฝันให้ยาวนาน
11 กรกฎาคม 2545 21:33 น.
sodasasa
อาการว้าวุ่นของความคิด
มักพิชิตใจคนให้หม่นเศร้า
มักก่อเกิดความฟุ้งเฟื่องเป็นเรื่องราว
จึงย่ำก้าวเหยียบสายฝน ปนความระทม
เห็นผู้คนมากมายย่ำสายฝน
บ้างสับสนโศกอาลัยใจขื่นขม
บ้างหมองเศ้ราจากเรื่องราวคราวระบม
บ้างทุกตรมกับความรักเมื่อจากลา
แล้วทำไมคนระกำต้องย่ำสายฝน
เพื่อหลุดพ้นจากความเศร้าไม่เข้าท่า
ฝนบริสุทธิ์กว่าใจคนบนโลกา
ค่าเกินกว่าจะมาย่ำให้ช้ำใจ
อยู่ที่คนทำอย่างไรให้พ้นทุกข์
จะต้องปลุกความคิดจิตสดใส
ต้องลืมเรื่องร้ายๆให้หมดไป
ต้องเหลือไว้เพียงความสุขหมดทุกข์พลัน
ไม่จำเป็นที่คนต้องย่ำฝน
คนต้องทนต่อความทุกข์เพื่อสุขสรรค์
อย่าไปลงกับฝนบ่นรำพัน
เพราะฝนนั้นบริสุทธิ์เกินกว่าจะมาระบาย
หน้าส่วนตัว
1587
