19 สิงหาคม 2548 17:55 น.
sodasasa
เจ้าร่วงหล่น โปรยปราย ณ ปลายฟ้า
แสนงามตา เย็นใจ หยาดใสสวย
พรมละออง อ่อนไหว ไพรระรวย
หยดลงด้วย ความอ่อนหวาน แห่งวันคืน
สวยเหลือเกิน น้ำฟ้า แห่งหน้าฝน
ช่างน่ายล สัมผัสพราว คราวไม่ฝืน
โอ้หยาดฟ้า หยาดฝัน แห่งวันคืน
แสน ล้าน หมื่น หลั่งไหล ในธารา
ฉันรักฝน รักฟ้า ในหน้านี้
รู้สึกดี รู้สึกใกล้ ในเกล็ดฟ้า
ว่าชุ่มฉ่ำ เขียวขจี ทุกที่นัยน์ตา
ช่างสวยกว่า เวลาใด ในฤดูกาล
อยากจะเก็บ ความงาม แห่งน้ำนี้
ในคงที่ ในดวงใจ เมื่อไขขาน
แม้ผ่านปี ฤดูไหน ไกลวันวาน
แต่ตำนาน แห่งหยาดฟ้า ยังตราตรึง
18 สิงหาคม 2548 16:04 น.
sodasasa
โอ้หัวใจ ดวงนี้ ที่คอยถาม
ว่าความงาม แห่งรัก จักพบตรงไหน
ตรงภูผา แห่งสายม หรืออย่างไร
หรือตรงกลาง ทะเลใจ ช่วยไขที
แต่มีสอง ดวงใจ มาใกล้ชิด
ให้เพ่งพิศ ในรอยรัก ถักวิถี
สองดวงใจ สองกาย สองวจี
สองความดี สองสัมพันธ์ อันตรึงตรา
จะเก็บใจ หนึ่งนั้นไว้ ให้แนบชิด
ก็อดคิด ถึงอีกดวง ให้ห่วงหา
จึงต้องเก็บ ทั้งสองไว้ ในดวงตา
เพื่อมองหา ดวงไหน จะได้เจอ
แต่เรื่องเศร้า ก็บรรจบ พบจนได้
เมื่อดวงใจ สองดวงนั้น พลันพลั้งเผลอ
ปล่อยให้ใจ อีกหลายดวง ต้องการเธอ
ฉันจึงเก้อ กอดใจเปลี่ยว อย่างเดียวดาย
จึงไม่เก็บ ทั้งสองใจ ไว้แนบอก
ไม่หยิบยก มาครองไว้ ให้เสียหาย
ให้เจ้าของ ตัวจริง ได้เก็บไป
เหลือเพียงเงาใจ แค่ในฝัน เท่านั้นพอ
21 เมษายน 2548 14:23 น.
sodasasa
ใจเจ้าเอย
เจ้าเคยสั่นคลอนอ่อนไหวบ้างไหม
ยามที่ใครสักคนเข้ามาค้นใจ
เจ้าจะปิดไว้ หรือยอมให้เขาเข้ามา
ใจเจ้าเอย
เจ้าเคยลองลิ้ม ชิมรสรักบ้างไหมหนา
ว่ามันจะหอมหวานปานใด เมื่อรักใกล้เข้ามา
และน่าไขว่คว้าเพียงใด หากได้รักมาเชยชม
ใจเจ้าเอย
หากเจ้าไม่เคยลองรัก จักรู้หรือว่าแสนสุขสม
ว่ามันช่างวาบไหวเหมือนอยู่ในสายลม
จะไม่อยากจม ข้ามผ่านคืนวันแห่งรักไป
แต่ใจเจ้าเอย
เจ้ายังไม่เคยรับรสรักอันมอดไหม้
ว่าใจเจ็บปวดมากนักเมื่อรักจากไป
แทบจะตายไปกับน้ำตาเกินกว่าบรรยาย
โอ้ใจเจ้าเอย
จงวางเฉยอยู่แบบนี้ดีกว่าสิ่งไหนๆ
ถึงแม้ไม่ได้รับรสหวาน แต่ก็จะไม่ทรมานใจ
เพราะใจนั้นจะแข็งแรงได้ หากไม่มีรักมาครอบงำ
5 มีนาคม 2548 10:22 น.
sodasasa
โดยอารมณ์ ชมรัก ณ ฟากฟ้า
จึงเผยตา ทั้งคู่ ให้ดูสวย
ให้เห็นเกร็ด แห่งรัก ภักติระรวย
ดั่งพรอวย จากนภา มาห่มใจ
ด้วยสายลม พรมพลิ้ว ปลิวละล่อง
ให้เพ่งมอง สายใยรัก จักไหวไหว
ดั่งโอบกอด สองเรา ไว้ไม่คลาย
ดั่งพนไพร เพิดแพร้ว เป็นแนวทาง
ด้วยสายน้ำ เย็นฉ่ำ งดงามจิต
จะเพ่งพิศ เป็นความรัก ดั่งสรรสร้าง
ให้น้ำพรม ฉ่ำใส ในรายทาง
ไม่อ้างว้าง ประคองคู่ สู่ใจเรา
ด้วยกลีบดอก งดงาม ตามใบเขียว
จักสวยเรียว เรียงราย ณ ชายเขา
ช่างส่งกลิ่น หอมหวน ชวนสองเรา
ให้แนบเนา นานนิจ สะนิดกัน
ด้วยความงาม รอบกาย มารายล้อม
ให้เกิดพร้อม ความรัก ณ ฟากฝัน
ให้รักเรา เคล้าเคียง เสียงสัมพันธ์
ยิ่งรักกัน ยิ่งผูกพัน ฉันและเธอ
23 กุมภาพันธ์ 2548 18:35 น.
sodasasa
ณ บ้านไม้ หลังเก่า ในเงาร่ม
นั่งรับลม ริมน้ำ ในยามบ่าย
ชวนคิดถึง เค้าคนดี ที่แสนไกล
ที่ใส่ใจ แต่เรา ทุกคราวคืน
ภาพวันวาน หวานฉ่ำ ในยามเช้า
กลิ่นกับข้าว หอมหวน ชวนให้ตื่น
มาแอบมอง หญิงผู้หนึ่ง ซึ่งนั่งยืน
อย่างไม่ฝืน บรรจงทำ ทุกคำทาน
กิริยา กับร้อยยิ้ม ที่พริ้มภักติ
ทักลูกรัก ในทุกเช้า เมื่อกล่าวขาน
ทุกวจี ยังหอมกลุ่น อุ่นวันวาน
แม่ของฉัน ช่างแสนงาม กว่าใครใคร
แต่วันนี้ ลืมตาม มายามเช้า
พบเพียงเงา สตรี ที่ยิ้มให้
กลิ่นกับข้าว อันหอมหวน นั้นหายไป
เหลือเพียงไอ แห่งความหลัง ครั้งมีเธอ
ณ บ้านไม้ หลังเก่า ในเงารัก
คิดถึงนัก หญิงแสนดี ผู้นี้เสมอ
ยังนั่งมอง มุมเก่าๆ เห็นเงาของเธอ
ปรุงรักล้นเอ่อ มอบสู่ลูก ทุกคืนวัน......แม้จะรู้ว่าแม่นั้น...ไม่ได้อยู่กับฉันก็ตาม
ณ มุมเงียบๆในบ้านหลังเก่าของเรา เมื่อก่อนนี้ จะมีเสียงเพราะๆคอยถามว่า อยากกินอะไรมั้ยลูก เดี่ยวแม่ทำให้
แต่ตอนนี้ ไม่มีเสียงหวานๆนั้นอีกแล้ว ปีกว่าแล้ว ที่เสียงนั้นหายไป แต่มันก็ยังก้องอยู่ในใจลูกคนนี้อยู่..... ตลอดเวลา
หน้าส่วนตัว
2405
