26 สิงหาคม 2548 14:55 น.
sodasasa
โอเอย....... เจ้าดอกรัก
แม้นานนัก จักเห็นเจ้า ในเงาสวย
เจ้าแข็งแกร่ง ปกป้องใจ ไม่อำนวย
ไม่สำรวย อ่อนไหว ให้ชายใด
แต่วันนี้ ดอกรัก นั้นเบ่งบาน
งามสะกราน ด้วยสายลม อันอ่อนไหว
จากลีบดอก อันแกร่งกล้า ก็ล้าไป
ด้วยหวั่นไหว ชายคนหนึ่ง ซึ่งเข้ามา
ชายผู้นั้น คือต้นกล้า อันน่ารัก
ที่พร้อมพักตร์ ด้วยรอยยิ้ม ปริ่มใบหน้า
เจ้าขึ้นแซม ต้นดอกรัก อันเย็นชา
ให้โอนอ่อน กับต้นกล้า อย่างน่ากลัว
ทำเช่าไร กับต้นกล้า น่ารักนี้
ขึ้นตรงที่ กลางดวงใจ ในเงาสลัว
จึงปล่อยก้าน แห่งรัก ให้พันพัว
ให้กล้ายั่ว แย้มใบรัก ประจักใจ
โอ้ดอกรัก ตกหลุมพราง กลางใจกล้า
ยากเกินกว่า จะตัดรอน ถอนขึ้นได้
จึงปล่อยราก แห่งรัก ปักลงไป
เพื่อหวังได้ ให้กลับรัก จักงดงาม
หากต้นกล้า เติบใหญ่ ได้มองโลก
ฉันคงโสกเศร้าใจ ในคำถาม
ว่าดอกรัก อยู่ได้ไหม หากกล้างาม
ต้องก้าวตาม ดอกไม้ไหว ไกลสุดตา
โอ้ดอกรัก คงเจ็บปวด ยิ่งยวดนัก
แต่เพราะรัก จึงยอมปล่อย คอยห่างกล้า
คงเหลือแค่ กลีบแห่งรัก ที่โรยรา
รอจนกว่า กล้ามาซบ กับอกเอย
***เมื่อคืนไปค้นหาหนังสือในลังใบเก่าๆ ได้เจอกลอนนี้เข้าคะ ทำให้ให้คิดถึงต้นกล้าต้นนั้นขึ้นมาเลย ตอนนั้นเราเรียน ปี4 แล้วน้องเค้าอยู่ปี 2 น่ารักมากๆเลยคะ หลายปีผ่านมาต้นกล้าต้นนั้นเติบโตกลายเป็นต้นไม้ใหญ่ ทีสูงสง่า และทุกอย่างก็เป็นไปตามบทกลอนคะ ดอกรักต้นนั้น ก็ยังรอให้ต้นกล้าที่เติบโตเป็นไม้ใหญ่ กลับมาหากอดอกรักนี้อีกครั้ง
25 สิงหาคม 2548 13:40 น.
sodasasa
ยามค่ำคืน แสนเหงา ดาวเดียวดาย
ยังมีใจ หนึ่งดวง นั้นเงียบเหงา
ไม่มีเสียง ใดใด เป็นเพื่อนเรา
ความว่างเปล่า เข้าถามไถ่ ในคืนจันทร์
แต่ความเหงา ก็คลาย เมื่อได้เสียง
จากหัวเตียง สะเทือน เคลื่อนไหวหวั่น
เบอร์ที่ขึ้น ดูซิ ของใครกัน
แล้วจากนั้น คืนเดียวดาย หายทันตา
บทสนทนา แห่งค่ำคืน ไม่ฝืนเอ่ย
ไม่อยากเลย แม้สักครั้ง จะกังขา
เป็นคำพูด อันแสนสวย ด้วยดวงตา
ก่อเกิดมา พร้อมคู่สาย ณ ปลายทาง
เปลี่ยนคืนเหงา ให้ดาวเศร้า ได้มีสุข
กับคืนทุกข์ ว่างเปล่า คราวฟ้าสาง
อยากขอบคุณ ต้นสาย หากไม่วาง
สดชื่นพราง อิ่มเอิบใจ ในคืนพราว
แต่ราตรี ต้องมี ที่สิ้นสุด
เราต้องหยุด สนทนา พาเหน็บหนาว
เสียงแสนอุ่น ต้องหลับใหล ในคืนดาว
เหลือเพียงคราว ฉันเศร้า เหงาบนเตียง
แต่วันใหม่ ต้องบรรเจิด เกิดอีกครั้ง
รอเสียงดัง เข้าสู่สาย จนบ่ายเที่ยง
ร่วงเลยสู่ ย่ำค่ำ พร่ำคู่เคียง
กับสำเนียง แห่งสายนั้น ที่ฉันรอ
24 สิงหาคม 2548 18:03 น.
sodasasa
จะปริปาก เอ่ยชม ในลมรัก
ที่ฟูมฟัก พัดพลิ้ว ปลิวละล่อง
ว่าช่างแสน งดงาม ยามได้มอง
เป็นครรลอง แห่งชีวิต จิตวิญญาณ
จะโอนอ่อน ผ่อนผัน ในจันเสี้ยว
ให้ลดเลี้ยว ตามหัวใจ ไปประสาน
เป็นเส้นสาย ลายจันทร์ พันธนาการ
รวมวันหวาน กับลมรัก ประจักษ์สัมพันธ์
ให้สองสิ่ง เคียงคู่ ดูความรัก
ยามเธอพัก พิงใจ ในความฝัน
ให้สองสิ่ง งดงาม ตามคืนวัน
เพื่อเธอนั้น มองจันทร์ชม เมื่อลมรำเพย
แม้ความงาม จากท้องฟ้า มามากนัก
มิอาจพัก สายลมแห่งจันทร์ อันพลิ้วเผย
จะคงแค่ สิ่งแสนดี ที่เปรียบเปรย
ให้เจ้าเชย อิงแอบ แนบอกเธอ
จันทร์เจ้าขา มาชื่นชม ให้สมรัก
ลมประจัก ยามเธอยิ้ม ให้พริ้มเผลอ
ลมแสนดี จันทร์แสนรัก จักปรนเปรอ
มอบแด่เธอ ให้สุขสม ในสายลมแห่งจันทร์
23 สิงหาคม 2548 13:49 น.
sodasasa
คือความคิดถึงอันแสนหวาน
คือวันวานอันน่าค้นหา
คือรอยจูบที่ประทับบนดวงตา
คือความล้ำค่าอันน่าจดจำ
คือเขาคนดีที่ฉันคิดถึง
คือความตราตรึงที่คอยไต่ถาม
คือถ้อยคำแสนซึ้งทุกถ้อยคำ
คือหยดน้ำอันน่าประทับใจ
ยามใดที่ฉันคิดถึงเธอผู้นั้น
ยามนั้นฉันมีแต่รอยยิ้มอันสดใส
ยามใดเล่าที่เฝ้ามองเธอด้วยลมหายใจ
ยามนั้น ฉันยิ่งสดใสเกินใดจะปาน
แค่ขอให้ได้คิดถึง
แค่ขอสักนิดนึงก็นอนฝันหวาน
แค่ขอสักวันละครั้งก็เหมือนเกิดมานาน
แค่ขอให้เหตุการณ์นั้นคงอยู่กับฉันตลอดไป
เพ้อเจ้อ อีกแล้วนะ ยายตัวดี
เพ้อเจ้ออย่างนี้อยู่ได้
เพ้อเจ้อตลอด เมื่อกอดตัวเองอย่างเดียวดาย
เพ้อเจ้ออยู่ได้ เมื่อไม่เห็นใครสักคน
มันคือความสุขอันแสนเศร้า
มันคือความเหงา ปนกับความสับสน
แต่มันก็คือความซึ้ง ที่ได้คิดถึงคนหนึ่งคน
มันจึงเป็นความเอ่อล้น บนหัวใจเหงาๆ
ของเรา...ผู้เดียว
20 สิงหาคม 2548 19:04 น.
sodasasa
ในสมอง สั่งการ ให้ฉันหยุด
เพื่อได้หลุด จากพวัง ไม่กังขา
พอได้แล้ว กับความหลง ที่ผ่านมา
เงยมองฟ้า ที่สดใส ด้วยใจจริง
แต่สมอง นั้นทำงาน ค้านหัวใจ
หยุดไม่ได้ ห้ามอย่างไร ในบางสิ่ง
ใจยังอยาก อยู่ใกล้เขา คราวแอบอิง
ไม่ไหวติง ค้านสมอง ต้องจำนน
แม้จะรู้ ถึงผลลับ ที่ตามเกิด
ต้องบรรเจิด จิตรเศร้า คราวสับสน
เพราะเขานั้น คงไม่สน คนหนึ่งคน
ฉันจึงทน สู้ต่อ ไม่ขอวาง
แม้จะเจ็บ สักเท่าใด ใจไม่หยุด
สมองฉุด สักเท่าใด ใครมาขวาง
ฉันจะไม่ ถอยหลัง นั่งกลางทาง
แม้อ้างว้าง ก็ต้องไป จนกว่าใกล้เธอ
เจ้าสมอง อ่อนแอ ต้องแพ้พ่าย
เพราะหัวใจ หมายมั่น เธอนั้นเสมอ
ฉันต้องอยู่ เพื่อให้ได้ หัวใจของเธอ
แม้ต้องเจอ ความผิดหวัง พันครั้งก็ตาม
หน้าส่วนตัว
1414
