13 กันยายน 2548 11:26 น.
sodasasa
กับแววตา ใสใส ใบหน้าผ่อง
ยิ่งพิศมอง หลงใหล น่าใฝ่หา
แอบหลงรัก เข้าแล้ว ณ แก้วยา
โปรดจงอย่า ห่างหาย จากไกลเลย
เพียงเวลา สั้นสั้น ได้กลั่นพูด
ยิ่งเหมือนฉุด รั้งใจ ไม่นิ่งเฉย
ใจมันสั่น หวั่นไหว ณ ใจเอย
อย่างเหมือนเคย เกิดบทกลอน ครั้งก่อนมา
บทสนทนา อันแสนสุข ปลุกชีวิต
ให้อยากชิด อยากใกล้ ในใบหน้า
อันคมเข้ม แฝงอ่อนหวาน ในม่านตา
ทั้งอุรา เพลินพิศ คิดก่อการ
ความรู้สึก ใสใส ในทุกครั้ง
อยากเก็บสร้าง แนบไว้ ตราบในฝัน
แม้รู้ดี ว่าที่เห็น เป็นแค่จันทร์
ที่แสงพลัน หลอกล่อ ให้พอใจ
แต่รู้ดี พรุ่งนี้ ไม่มีแล้ว
เจ้าดวงแก้ว ในตาสวย แก้มผ่องใส
จะต้องจร ต้องจาก พรากออกไป
สู่โลกใหม่ ที่แกร่งกล้า ค่าแข็งแรง
ฝากสีเขียว แห่งชุดพราง วางปกปัก
คอยห่มรัก เจ้าแก้มใส ให้เข้มแข็ง
เพื่อปกป้อง พี่น้องชาติ ผงาดแรง
เป็นสีแดง อันแกร่งกล้า หน้าทัพไทย
น้องชายแก้มใสในตาสวยกำลังจะต้องไปรับใช้ชาติค่ะ สู้ๆนะจ๊ะน้องรัก สู้ๆ..สู้ตาย!!
12 กันยายน 2548 17:29 น.
sodasasa
น้ำใส ไหลเลย หลีกหนี
น้ำขุ่น แทนที่ จนได้
ไหลแรง ไหลเร็ว เป็นไป
ล้นสู่ แดนไม้ ไร่งาม
รวงทอง ของข้าว จมหาย
วอดวาย หมดสิ้น ดินถาม
น้ำขุน จากไหน ไหลตาม
ช่างทำ ช่างร้าย ทำลาย
น้ำขุ่น เจิ่งนอง เต็มพื้น
ว่าฟื้น คืนกล้า คราไหน
ต้องรอ กว่าน้ำ แห้งไป
ชาวไร่ ใครซับ น้ำตา
น้ำมา ทุกครา ชอกช้ำ
เรี่ยวแรง ที่ทำ อ่อนล้า
จักต้อง สูญเสีย กี่ครา
หรือรอ น้ำตา หมดกาย
หลายปี หลายค่ำ ซ้ำซาก
ลำบาก อย่างนี้ เท่าไหร่
ผู้เกี่ยว มีไหม น้ำใจ
ช่วยให้ น้ำหยุด ฉุดพลัน
ต้องจด ต้องจำ น้ำขุน
รอบุญ แห่งฟ้า แห่งฝัน
ปลอบโยน ชาวนา ฝ่าฟัน
สู้มัน ด้วยใจ ในตัวเอง
สุโขทัย กับปัญหาในฤดูน้ำหลากอย่างนี้ มันเป็นเรื่องซ้ำซากที่ไม่มีใครจะเข้ามาช่วยแก้ไขให้มันเป็นไปในแนวทางที่ดีได้เลย กี่ปีมาแล้วที่มันจะต้องเป็นอย่างนี้ และกี่ปีมาแล้วที่แปลงเกษตรจะต้องจมอยู่ใต้น้ำ แต่ก้อมีเพียงหัวใจที่แข็งแกร่งของเกษตรกรเท่านั้นที่จะสู้กับฤดูน้ำหลากนี้ได้
9 กันยายน 2548 14:31 น.
sodasasa
กับสายตา ที่มองผ่าน ในม่านหมอก
เหมือนอยากบอก ว่าชอกช้ำ ระกำแค่ไหน
ด้วยสายตา อีกคู่ อยู่ห่างไกล
จึงทำได้ แค่มองผ่าน บานประตู
ด้วยเศร้าใจ ในสายตา คราคู่หนึ่ง
ที่ตราตรึง เธอนั้น ให้หวั่นรู้
ตาคู่สวย คอยจ้อง คอยมองดู
ฉันจึงอยู่ ห่างๆ อย่างหนาวใจ
ทำได้แค่ ยิ้มผ่าน บานประตู
คอยมองดู เธอนั้นคง ส่งยิ้มให้
แต่ต้องหลบ แอบยิ้ม อยู่ร่ำไป
ด้วยกลัวใคร ข้างๆเธอ เหม่อมองพราง
แต่ปลื้มใจ ที่ได้รู้ ว่าตาคู่นั้น
ยังแอบหัน เบาๆ มองเราบ้าง
กับรอยยิ้ม เล็กเล็ก เหมือนเสกทาง
ให้เปิดกว้าง เดินไป สู่ใจเธอ
แต่ทุกอย่าง คงเป็นได้ ในเท่านี้
ฉันคงมี แค่ตาเศร้า แอบมองเค้าเสมอ
เพราะรู้ดี ตาคู่สวย ด้วยปองเธอ
ขอแค่เหม่อ มองบ้าง อย่างเจียมตัว
เฮ้อ ห้องอาหารที่ตรงข้ามกับห้องทำงานของเรา เค้ามาทานข้าวกับแฟนเค้า เราก็ได้แค่แอบมองผ่านกระจกใสๆเท่านั้น
8 กันยายน 2548 12:42 น.
sodasasa
ชโลมหล้า มาจากฟ้า นภาหยาด
พราวพิราศ หยดใส กลางไพรสวย
หยาดลงบน หยดเขียว เรียวระรวย
ดั่งอำนวย พรไพรเราะ เพราะพื้นดิน
แสนเย็นฉ่ำ เย็นชุ่ม ทุกลุ่มน้ำ
เกินกว่าคำ จะสรรหา มาเปรียบสิ้น
สร้างพิภพ สงบเงียบ เปรียบชีวิน
ให้ทุกถิ่น มีคุณค่า น่าติดตาม
สร้างกลีบดอก ให้หอมกลุ่น ละมุนหวาน
เกิดตำนาน แห่งสายพันธุ์ อันวาบหวาม
เป็นสีสัน แห่งพื้นโลก ปกเขตคราม
เกิดความงาม แห่งพันธุ์ไม้ ไฉไลพลัน
ทุกหยดหยาด เยือกเย็น เป็นที่สุด
ทุกเม็ดผุด จากฟ้า คราสวรรค์
ร้อยชีวิต ได้อิงแอบ แนบชีวัน
จากฝนนั้น ผู้เย็นฉ่ำ นำหัวใจ
รักเหลือเกิน สายฝนนี้ ที่ไหลหลั่ง
เป็นเหมืองดั่ง ดวงจิต สถิตใส
ครั้นเมื่อมอง เห็นหยาดฟ้า มาคราใด
แสนสุขใจ ในหยาดพริ้ม ปริ่มนัยน์ตา
จะไม่มี อวสาน ณ กาลฝน
เพราะยิ่งยล ยิ่งรัก ภักติในหล้า
ฟ้าสร้างเมฆ เสกเม็ดฝน หล่นลงมา
ให้แก้วตา แห่งพิภพ ประสบงาม
*******วันนี้ฝนตกอีกแล้ว สวยจังนะ ฝนเนี่ย*******
5 กันยายน 2548 13:23 น.
sodasasa
สวัสดียามเช้า
วันนี้เจ้าช่างสดใสนัก
มีแสงอาทิตย์อันเป็นที่รัก
และมีตักแห่งไอหมอกไว้เอนกาย
สวัสดียามเช้า
วันนี้เจ้าช่างอ่อนไหว
มีสายลมอ่อนๆไว้นอนแนบไพร
และมีหัวใจอันสงบเงียบ เรียบทางเดิน
สวัสดียามเช้า
วันนี้เจ้าช่างสวยใสน่าไขเขิน
ยามเพ่งพิศทุกทิศทางพรางเพลิดเพลิน
แม้บังเอิญจะสัมผัสก็มิอึดอัดใจ
สวัสดียามเช้า
วันนี้เจ้าช่างทำให้ฉันสดใส
แม้จะมีเมฆบดบังมาบ้างก็ไม่เป็นไร
เพราะละอองไอจากปุยเมฆ จะเสกสรรแต่สิ่งดีดีเข้ามา
สวัสดียามเช้า
พรุ่งนี้เจ้าจะสวยงามอย่างนี้ไหมนะ
พรุ่งนี้จะมีไหม ที่เจ้าจะสดใสในทุกครา
พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไรนะ หากว่าฟ้ามีเมฆมาบัง
สวัสดียามเช้า
วันนี้ขอให้ฉันได้ชื่นชมสมหวัง
ให้เช้าสวยๆอย่างนี้เป็นเหมือนพลัง
และอยู่เป็นเพื่อนผู้เดินลำพัง อย่างฉันคนนี้..ตลอดไป
แม้หัวใจของเราจะไม่ค่อยสดใสสักเท่าไหร่ แต่เช้านี้ก็สดใสมากๆ........ (
แต่งไว้ตั้งแต่เช้า เพิ่งได้เอาลงอะค่ะ
หน้าส่วนตัว
1220
