30 กันยายน 2548 12:03 น.
sodasasa
กับเรื่องราวมากมายให้หน่ายเหนื่อย
กับความเฉื่อยของสมองจ้องเข้าหา
กับอาการมึนงงคงตามมา
จึงแทบบ้าระเบิดแตกแหวกกลางงาน
ต้องทำไรสักอย่างให้จางจืด
ให้ความฝืดแห่งสมองลองรสหวาน
แล้วปลดปล่อยความบ้าน่ารำคาญ
จึงลางาน 4 วันละกันดี
ไปพบเพื่อนรื่นเริงบันเทิงสุข
เข้าสู่ยุคเมืองกรุง ณ พรุ่งนี้
ฉันจะทิ้งงานไว้ไม่ใยดี
ฉันจะมีแต่เพื่อนพ้องกู่ก้องกัน
ขอพักร้อนตอนหน้าฝนไม่หม่นมิตร
เพื่อนสนิทหลายหัวตัวขบขัน
มันจะป่วนให้เริงร่าท้าคืนวัน
กับสีสันแห่งบางกอกที่เคยบอกลา
ขอกลับไปใช้ชีวิตไม่คิดมาก
ไม่ยุ่งยากสบายสบายในเมืองฟ้า
จะเต็มที่กับวัน....โอ้ลั้นลา
แล้วกลับมาจมกองงานบานตระไท
ไปพักร้อน 4 วันจ้า พี่ๆน้องๆ ณ Thai poem ที่เคยเข้ามาให้กำลังใจกันบ่อยๆ อย่าเพิ่งลืม sodasasa นะจ๊ะ ไปแค่ 4 วันเอง สัญญาว่าจะคิดถึงทุกคนเลย แล้วจะไม่ลืมเอากลอนมาฝากด้วย ไปเที่ยวละน้า จะเที่ยวเผื่อทุกคนเลยจ้า
ลั้นลา ลั้นลา ลั้นลา ลั้นลา
29 กันยายน 2548 09:20 น.
sodasasa
ณ สายฝนยลยินถิ่นเกล็ดฟ้า
ร้อยเวลาหยาดละไมน่าใฝ่ฝัน
งามเหลือเกินหยาดฟ้ามาหล่นพลัน
งาม ณ วันแห่งหยาดฝนหล่นสู่ใจ
เย็นยะเยือกเปลือกเมฆที่เสกน้ำ
ให้พรมพรำเห็นละอองผ่องเป็นสาย
เอื้อมสัมผัสหยาดฟ้ามาสู่กาย
เพื่อรับไอละอองฟ้าน่าจดจำ
อันหยาดฝนหล่นรินบนถิ่นรัก
ให้รู้จักความขจีที่ล้นหลาม
ดินจะชุ่มพุ่มไม้เขียวเรียวป่างาม
กลีบดอกหวามอรชรอ้อนกิ่งใบ
พบแต่เรื่องงดงามยามฝนหยาด
บึงที่ขาดน้ำแห้งแล้งจางหาย
กลายเป็นบึงน้ำสวยระรวยไพร
กลางดงใจแห่งสายน้ำพร่ำรำพัน
ทุกหยดหยาดอาบรักภักดีโลก
มิสร้างโศกก่อแต่สุขทุกสิ่งสรรค์
โอ้หยาดฟ้าหยาดฝนดลคืนวัน
ให้งามพลันงามพบประสบใจ
ณ สายฝนยลยินถิ่นเกล็ดฟ้า
รอเวลาร่วงหล่นยลเส้นสาย
เพื่อก่อเกิดถิ่นน้ำฟ้าป่าละไม
สร้างชีพใหม่ให้พืชพันธุ์นั้นงดงาม
28 กันยายน 2548 11:06 น.
sodasasa
ณ ฟากฟ้าครานี้มีเรื่องหวาน
มีวันวานแสนละมุนกรุ่นไอหนาว
มีความหลังแห่งขอบฟ้านภาพราว
มีเรื่องราวอันแสนอุ่นกรุ่นใต้จันทร์
ณ ใต้ฟ้าคืนนั้นฉันยืนอยู่
พร้อมเคียงคู่รู้ใจชายในฝัน
ประครองกอดพลอดรักประจักกัน
ถ้อยรำพันแสนหวานซ่านหัวใจ
ณ ใต้ฟ้าครานั้นฉันแสนสุข
ไม่อยากลุกจากตักอุ่นกรุ่นหวั่นไหว
ขออิงซบอบรักตักละไม
แนบชิดกายชายในฝันนั้นชั่วคืน
แต่เมื่อพลันลืมตามาคราหนึ่ง
ต้องสะพรึงหวั่นไหวด้วยกายฝืน
โอ้อกอุ่นไต้ฟ้าแห่งคราคืน
พบฉันยืนอยู่ผู้เดียวแสนเปลี่ยวกาย
ชายในฝันคนไหนไม่มีแล้ว
แม้เสี่ยงแว่วละมุนหวานซ่านห่างหาย
เพราะใต้ฟ้าครานี้ไม่มีใคร
ไม่มีไอแห่งอกอุ่นไว้หนุนนอน
ตื่นเถอะนะหัวใจไต้ฟ้านี้
พอซะทีเรื่องหัวใจให้ทอดถอน
อย่าเฝ้าฝันหวั่นไหวให้อาทร
อย่าราญรอนละเมอใฝ่ชายคนเดิม
ณ ฟากฟ้าครานี้มีเพียงฉัน
ที่คืนวันอ้างว้างพรางช่วยเสริม
ให้ฉันอยู่กับความจริงสิ่งเพิ่มเติม
ลืมคืนเดิม ณ ฟากฟ้า หว้าเหว่กาย
27 กันยายน 2548 09:36 น.
sodasasa
อาทิตย์ส่องท้องน้ำ ณ ยามเช้า
เกิดพรายพราวระยับระยิบกระพริบแสง
เป็นประกายกระเพื่อมเหลืองแสดแดง
ดั่งกำแพงเพชรพรรณวันน้ำงาม
ยืนสงบ ณ ริมน้ำไม่พร่ำพูด
ขอดื่มดูดความแวววาวคราวน้ำหวาม
ณ ตอนนี้ในสงบพบความงาม
แห่งสายน้ำสายชีวิตสถิตใจ
จากวุ่นวายในการงานพลันสงบ
เฉกเช่นพบความเย็นฉ่ำในน้ำใส
เย็นและเงียบเฉียบนัก ณ พักใจ
คงค่าในความงาม ตามเวลา
ความอึดอัดรัดแน่นแค้นใจหนัก
จะหยุดพักทิ้งไปในน้ำหนา
ให้น้ำพัดพาใจเจ็บไม่เก็บมา
คงเวลาแห่งใจใสในน้ำพอ
อยากเอ่ยบอกสายน้ำไหลด้วยใจนี้
ทุกนาทีสัมผัสจริงยิ่งคำขอ
ได้ยืนอยู่ดูสายน้ำพร่ำเคลียคลอ
เท่านั้นพอขอชื่นใจ ณ สายชล
26 กันยายน 2548 12:31 น.
sodasasa
ณ ฟากฟ้าสีดำแห่งค่ำนี้
ยังคงมีดาวระยิบกระพริบแสง
แสนล้านดวงเกลื่อนฟ้ามาแสดง
ดั่งเพชรแพงประดับฟ้านภาลัย
แต่เมื่อจ้องมองไป ณ ปลายฟ้า
รู้สึกว่ามีแสงอ่อนซ่อนเอาไว้
นั่นคือดาวแสนดีและขี้อาย
แอบเปล่งใจแทนแสงสว่างเพื่อพรางตัว
เหตุใดเล่าเจ้าดาวน้อยคอยซ่อนฟ้า
หรือเพราะว่าจะซ่อนใจในเงาสลัว
ไม่กล้าส่งแสงระยิบกระพริบรัว
เหตุด้วยกลับจันทร์เจ้าขามาแอบมอง
ช่างเปรียบเหมือนดวงตาฉันนั่นแหละนะ
ไม่กล้าจะแสดงรักด้วยจักหมอง
จึงต้องแอบซ่อนรักไว้ด้วยใจปอง
ไม่กล้ามองเมื่อประสบพบหน้าเธอ
ดาวนัยน์ตาคู่นี้ที่อยากรัก
เฝ้าฟูมฟักทะนุถนอมไม่ยอมเผลอ
คอยแอบซ่อนแอบส่งรักให้กับเธอ
แม้ต้องเก้อเมื่อเจอแสงแฝงนัยน์ตา
แต่สุขใจได้ซ่อนรักไว้แบบนี้
เพราะรู้ดีว่าจันทร์เจ้ามีดาวเต็มฟ้า
คอยเปล่งแสงยวนเย้าเจ้าทุกครา
ล้อมอุราแห่งจันทร์ไว้ให้เริงรมย์
ดาวขี้อายใคร่ซ่อนฟ้ามาแบบนี้
ตาดวงดีก็ซ่อนรักหากสุขสม
รอเวลาจันทร์เจ้าเคล้าชื่นชม
เอ่ยฝากลม ดาวอายนัก น่ารักเหลือเกิน
รอวันที่จันทร์เจ้าขาจะเอ่ยปากชมดาวขี้อายดวงนี้สักครั้งว่า นัยน์ตาเจ้า ช่างสวยเหลือเกิน มาเถอะนะ มาอยู่ใกล้ดวงจันทร์อย่างข้า แล้วกล้าที่จะเปล่งแสงสวยๆจากนัยน์ตาเจ้าออกมา เพื่อให้ข้าชื่นชมเจ้าดาวขี้อายดวงนี้ ตลอดไป
อิอิอิ อะไรกันนี่ เราแต่งอะไรออกไปนี่ อิอิอิ ก็ดีนะคะ เป็นอีกอารมณ์หนึ่งซึ่งอยากให้ผู้อ่านได้อ่านบ้างค่ะ
หน้าส่วนตัว
1395
