20 มกราคม 2548 17:26 น.
sodasasa
ฝากสายลม พรมพริ้ว ปลิวสะบัด
ช่วยโบกพัด ผ่อนคลาย แม่หายเหงา
ฝากต้นไผ่ ไหวเอน เช่นบางเบา
เป็นร่มเงา งดงาม ตามแม่ไป
ฝากน้ำค้าง เย็นฉ่ำ ในยามเช้า
ให้แนบเนา นานนิจ จิตสดใส
หยาดลงมา สู่ใจแม่ แด่ดวงใจ
เป็นพรไพร ผ่านฟ้า มาแสนนาน
ฝากดวงดาว ทั้งฟ้า มาอบอุ่น
ฝากไอรัก แสนละมุน กรุ่นคำหวาน
หวังให้แม่ หลับสบาย ในวันวาน
นานแสนนาน เช่นยิ้มสวย ด้วยแม่งาม
ขอให้แม่ หลับสบาย ณ ปลายฟ้า
รอจนกว่า แสงระพี ที่วาบหวาม
จะถักทอ ปกเกตุ ในเขตคราม
เป็นความงาม จากรักลูก สุขจำนรร
6 พฤษภาคม 2546 21:47 น.
sodasasa
สายลมเจ้าเอย
เจ้าเคยคิดถึงใครบ้างไหม
จะเหมือนฉันหรือเปล่าที่คิดถึงเค้าแทบขาดใจ
อยากจะฝากสายลมไปถามไถ่คนดีที่ฉันรอ
สายฝนเจ้าเอย
เจ้าเคยโปรยปรายสู่ใจใครบ้างไหมหนอ
อยากฝากสายฝนเย็นฉ่ำหลั่งไหลให้เพียงพอ
พะเน้าพะนอโลมไล้ใกล้ๆกายเธอ
สายน้ำเจ้าเอย
เจ้าเคยหลงรักใครบ้างเหรอ
ยามเจ้าหลับไหลใครกันเล่าทำให้เจ้าฝันละเมอ
จะเหมือฉันหรือป่าวที่เฝ้าแต่เพ้อ เพราะคิดถึงแต่เธอผู้แสนดี
อยากฝากสามสิ่งที่แสนงาม
ให้ช่วยติดตามจงรักเธอผู้นี้
ช่วยบอกเค้าว่าในใจฉันมั่นคงดี
จะกี่ร้อยวันพันปีก็มีแต่เธอผู้เดียว
แม้สามสิ่งนี้จะล่มสลาย
แม้ทุกอย่างจะยากไร้และโด่ดเดี่ยว
แม้ว่าฉันจะต้องอยู่บนโลกนี้เพียงผู้เดียว
แต่ทุกๆเสี้ยวของความรู้สึกก็ยังระลึกถึงแต่เธอ
อยากบอกว่าสายลมคือความคิดถึงอันมั่นคง
อยากบอกว่าสายฝนที่หล่นลงคือความห่วงใยเสมอ
อยากบอกว่าสายน้ำคือความรักภักดีแต่เธอ
อยากบอกด้วยใจอันล้นเอ่อ ว่าฉันมีแต่เธอตลอดไป ไม่เปลี่ยนแปลง
28 เมษายน 2546 18:42 น.
sodasasa
เห็นปลายเขียว เรียวไม้ ชายสะบัด
แลลิ่วลัด ชายเขา เนาวิถี
ดั่งอาภร แห่งผืนป่า ค่าคุณมี
ลมพัดที แพรเขียวพริ้ว ปลิวห่มไพร
ชื่นชมชิด พินิจไพร ในใจกว้าง
เปิดหนทาง ความสงบ พบใจใส
มองแมกไม้ สายวารี นทีไกล
พาหัวใจ เงียบเย็น เช่นป่างาม
จะหาสุข ใดเล่า เท่าถิ่นนี้
หอมระพี กลีบละไม ดอกไม้หวาม
สีอ่อนเข้ม สลับฉะแล้ม แต้มฟ้าคราม
ช่างงดงาม ตามที่เห็น เป็นผืนไพร
หลับตาลง เพื่อเก็บภาพ อันอบอุ่น
แสนละมุน ในห้วงคิด จิตสดใส
รักเหลือเกิน ภาพวิถี นทีไพร
อยากเก็บไว้ ในดวงจิต ให้นิจนาน
แต่รู้ดี ว่าภาพนี้ ต้องจางหาย
ถ้าเพียงตื่น ลืมตา จากฝันหวาน
ภาพสีเขียว แห่งหุบเขา อันเนานาน
ต้องหายพลัน จากห้องฝัน อันงดงาม
คงเหลือเพียง ตอไม้ ที่ตายซาก
คงความยาก แล้งแค้น แสนเหยียดหยาม
จะหาภาพ เขียววะอุ่ม นุ่มนวลงาม
หาได้ตาม เพียงในฝัน อันไม่จริง
25 เมษายน 2546 18:42 น.
sodasasa
กับชีวิตคน
บางครั้งก้สับสนและวุ่นวาย
บางครั้งก็ดีใจจนแทบบ้า
บางครั้งก็เหนื่อยล้าเกินสู้ทน
หันไปรอบๆตัว
มองไปทั่วทุกแห่งหน
ก็ยังเห็นทุกคนนั้นดิ้นรน
และต่อสู้เพื่อให้หลุดพ้นจากความทุกข์ทนของใจ
แล้วตัวฉันละ
ต้องการสิ่งไหน
ต้องการหยุดยืนหรือก้าวเดินไป
หรือต้องการอะไรไว้ครอบครอง
หรือว่าฉันต้องการอิสระภาพ
เพื่อได้โบกบินไปในทั้งผอง
แล้วไคว่คว้าความปราถนาไว้ครอบครอง
และตระกรองกอดความสดใสไว้ทุกคืนวัน
หรือว่าฉันนั้นต้องการ
มีใครสักคนช่วยสร้างฝัน
ช่วยเก็บดวงดาวและดวงจันทร์
มาประดับชีวิตของฉันให้สวยงาม
แต่มันเป็นเพียงแค่ความต้องการของคน
ที่เวียนวนครุ่นคิดและไตรถาม
ที่ปราถนาให้ชีวิตสวยใสเหมือนฟ้าคราม
และให้ชีวิตงดงามตามความต้องการของหัวใจ
24 เมษายน 2546 19:11 น.
sodasasa
ความรู้สึกดีดีตีย้อนกลับ
ความลึกลับของดวงตามาอีกครั้ง
ความเย็นชาเจ็บปวดอันจีรัง
กลับมาพังกำแพงอันแกร่งลง
ความเย็นชาจากเรียวหน้าอันแสนเศร้า
กลับมาเผากำแพงเป็นผุยผง
จากจิตใจแข็งกล้ากลับพล่าลง
จึงจบตรงสยบแนบแทบใจเธอ
วันเวลาไม่น่าคืนย้อนกลับ
มาซึมซับเรื่องแสนเศร้าในเงาเผลอ
ความงดงามเรียบง่ายในกายเธอ
กลับพบเจอชิดไกล้ในกายเรา
จะเบี่ยงบ่ายหน่ายหนีก็มิได้
เพราะหัวใจเรียกร้องในห้องเศร้า
จึงเปิดรับใจเธอสู่ใจเรา
และรับเอารักเจ็บๆมาเก็บใจ
เธอกลับมาครานี้ที่ใจฉัน
แม้ว่ามันสับสนบนความอ่อนไหว
แม้ครั้งนี้จะเจ็บปวดสักเท่าใด
ก็ยอมให้ มันเกิดว้ำ บนคำว่ารักเธอ
หน้าส่วนตัว
1512
