2 กันยายน 2548 17:14 น.
sodasasa
นี่ใช่ไหม เรียกว่ารัก ใช่หรือเปล่า
ที่บอกเล่า ว่าสวยงาม ยามฟ้าใส
ที่แสนหวาน ยามน้ำค้าง พร่างพรมไพร
ที่อ่อนไหว ดังสายลม พรมพลิ้วพลัน
นี่ใช่ไหม เรียกว่ารัก ใช่หรือเปล่า
ที่สวยพราว ราวนางฟ้า มาเสกสรร
ที่งดงาม เกิดว่า จาจำนรรจ์
ที่ร้อยพัน จะเอื้อนเอ่ย เปรียบเปรยไป
นี่ใช่ไหม เรียกว่ารัก ใช่หรือเปล่า
สุกสกาว ยิ่งกว่า ดาวดวงไหน
ที่หอมกรุ่น อุ่นหวาน ละมุนละไม
ที่อุ่นไอ ดั่งได้โอบ ซบดวงจันทร์
นี่ใช่ไหม เรียกว่ารัก ใช่หรือเปล่า
ที่สวยราว เทพเจ้า จะเสกสรร
ที่มีค่า เกินกว่าเพชร นับเม็ดพัน
ที่คืนวัน จะมอบให้ ด้วยใจจริง
นี่ใช่ไหม เรียกว่ารัก ใช่หรือเปล่า
ที่วันเศร้า เป็นวันใส ในทุกสิ่ง
โปรดเถอะนะ โปรดบอก ออกความจริง
ที่เอ่ยอิง คือรักหรือไม่ ช่วยไขที
กลอนนี้ได้แรงบันดาลใจมาจาก เพลง Is This Love? ของลิเดียคะ เพราะมากๆเลยคะเพลงนี้
1 กันยายน 2548 17:13 น.
sodasasa
ความปรารถนาดี...ไม่มีวันสิ้นสุด
ไม่มีสิ่งใดจะหยุดหัวใจของฉัน
เพราะจะมีแต่ความมั่นคงในเธอตลอดกาล
แม้วันวานผันผ่านไปเท่าใดก็ตาม
ความปรารถนาดี...ไม่มีวันสิ้นสุด
แม้ว่าฉันจะหยุดการเดินทางของเธอมิได้
ฉันยังคงอยู่ เพื่อรอดูเธอเดินไป
และคอยเป็นกำลังใจ..เพื่อให้เธอนั้นถึงปลายทาง
ความปรารถนาดี...ไม่มีวันสิ้นสุด
แม้สายลมจะหยุดพัดในบางครั้ง
แม้ว่าความสัมพันธ์ของฉันและเธอจะเลือนราง
แม้ว่าปลายทางของฉัน..นั้นไม่มีเธอ
ความปรารถนาดี...ไม่มีวันสิ้นสุด
เพราะทุกทุกคำพูดจะเอ่ยถึงแต่เธอเสมอ
ทุกเมื่อเชื่อวัน แม้ในฝันละเมอ
จะไม่พลั้งเผลอ เพราะคิดถึงแต่เธอผู้เดียว
ความปรารถนาดี...ไม่มีวันสิ้นสุด
แม้ฟ้าจะฉุดวิญญาณฉันไปในเพียงเสี้ยว
แต่ความปรารถนาดีของฉัน..ก็มอบแด่เธอผู้เดียว
แม้ต้องเดินผ่านน้ำเชี่ยว..ลุยไฟสักแค่ไหน
ก็หยุดใจที่มีให้เธอไม่ได้...นะคนดี
31 สิงหาคม 2548 16:16 น.
sodasasa
เมื่อยามเช้า หลงใหล ในปีกนก
เมื่อดาวตก หลงใหล ในฟ้าสวย
เมื่อกิ่งไผ่ หลงใหล ไพรระรวย
เมื่อพังพวย หลงใหล ในกลีบงาม
เมื่อแมลง หลงใหล ในบนสน
เมื่อลมบน หลงใหล ในฟ้าหวาม
เมื่อทะเล หลงใน ในสีคราม
เมื่อความงาม หลงใหล ในจันทร์ทรา
เมื่อลมหนาว หลงใหล ในผาหิน
เมื่อผืนดิน หลงใหล ในกอหญ้า
เมื่อสายฝน หลงใหล ในเมฆา
เมื่อแววตา หลงใหล ในตัวเธอ
เมื่อตัวฉัน หลงใหล ในเธอนั้น
เมื่อทุกวัน หลงใหล ในคำเผลอ
เมื่อเรียวนิ้ว หลงใหล ในแก้มเธอ
เมื่อฝันละเมอ หลงใหล ในใจงาม
ทุกกริยา น่าหลงใหล เกินใครเปรียบ
แม้เธอเงียบ ก็น่าหลงใหล เกินใครถาม
แม้เธอนั้น จะไม่หลงใหล ในฉันก็ตาม
แต่ทุกถ้อยคำ ก็พร่ำหลงใหล อยากอยู่ใกล้ใกล้เธอ
ความน่าหลงใหลในใครบางคนนั้น บางครั้งมันเกิดขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว แต่สำหรับตัวเราแล้ว มันเป็นแค่ชั่วคราวเท่านั้น
30 สิงหาคม 2548 14:46 น.
sodasasa
แค่งอยหน้า มองฟ้า แล้วใจหาย
แค่อ่อนไหว กับดวงดาว คราวอับแสง
แค่อ่อนล้า กับกิ่งไผ่ ไหวหมดแรง
แค่สีแดง จากนัยน์ตา บนหน้าเรา
แค่น้ำใส ไหลหล่น บนแก้มช้ำ
แค่บางคำ หลุดปาก จากวันเหงา
แค่ปวดใจ กับใบสน หล่นเบาเบา
แค่เรื่องราว บ้าบ้า อย่าใส่ใจ
แค่สับสน กับคนนั้น ที่ฉันคิด
แค่ชีวิต อันแสนเสร้า ที่เขาทำให้
แค่ความฝัน พังทลาย จากไปไกล
แค่เจ็บใจ ความงี่เง่า ที่เราเป็น
แค่อยากหยุด ลมหายใจ ไว้ตรงนี้
แค่เบื่อที่ จะลืมตา มาเพื่อเห็น
แค่หมดแล้ว กับหนทาง อย่างยากเย็น
แค่รอเป็น เถ้าถ่าน แห่งวันคืน
แค่ทำใจ ให้ได้ ในสักครั้ง
แค่พลัง เกิดกับฉัน ไม่หวั่นฝืน
แค่ลืมซะ ความโหดร้าย ในวันคืน
แค่เพียงตื่น จากฝันร้าย อย่าได้เจอ
28 สิงหาคม 2548 13:36 น.
sodasasa
เหยียบยอดหญ้า ก้าวย่าง บนทางเขียว
ด้วยเท้าเพรียว เปลือยเปล่า กับเงาฝัน
แล้วนั่งลง อย่างเบาเบา ไต้เงาจันทร์
เพื่อนหลับฝัน เอนกาย ในพันดาว
แม้น้ำค้าง พร่างพรหม ในลมโศก
แม้ดาวตก กี่พันครั้ง กลางลมหนาว
แม้ฉันนี้ จะหลับตา บนหญ้าพราว
แต่ความเศร้า ยังคงฝัง อยู่กลางใจ
กับผู้หญิง ไร้ค่า หน้าอมทุกข์
ไม่อยากลุก สู่คืนวัน อันสดใส
แม้อยากหนี จากความเศร้า สักเท่าใด
แต่ก็ไม่ เคยสำเร็จ เสร็จสักครา
จึงขอนอน หลับใหล ในหญ้านี้
เพื่อรอที่ หญ้าปกคลุม สุมใบหน้า
ให้ปกปิด ความโสกเศร้า ในเงาตา
แล้วล่วงหล้า กลืนหาย ไปกับดิน
แต่ทุกอย่าง มันเสแสร้ง แกล้งกำหนด
ฉันต้องอด ทนไว้ เท่าไหร่สิ้น
ต้องลืมตา มากี่ครั้ง แล้วได้ยิน
เสียงโศกศัลย์ แห่งลมเศร้า เหงาตลอดกาล
หน้าส่วนตัว
1006
