19 ธันวาคม 2549 23:25 น.

โศกนาฎกรรม 1.3 คำร้องขอของผู้บริสุทธิ์

so and so

โปรดเถอะความรัก
โปรดอย่ากักขังฉัน ไว้

โปรดเถอะความรัก
โปรดปลดปล่อยฉัน จากห้วงพวัง
ให้ฉัน ได้ลืม  ลืมสิ้นทุกสิ่ง
ก่อนช่วงเวลา จะล่วงเลย
และจบลง

แม้ฉันอยากตื่น  ตื่นขึ้นมองฟ้า
เล่าถึงฝันที่แสนงดงาม 
แม้ซ้อนความในที่แสนโหดร้าย  ยามค่ำคืน   
 

ฉันอยากตื่นจาก ฝันร้าย ที่แสนทรมาน
ยิ่งพยายามเท่าใด   ยิ่งตราตรึง แน่นขึ้นทุกที

ปลดปล่อย ฉันที 

โซ่ตรวงแห่งรัก  ตราตรึงฉัน  แน่นขึ้นทุกที  ทุกที แล้ว
รอยยิ้มคงเกิด   ภายใต้ความทรมาน
ความรัก คงเกิด   ภายใต้รอยยิ้มนี้				
12 ธันวาคม 2549 20:36 น.

โศกนาฎกรรม 1.2 เผชิญหน้าฆาตกร

so and so

เราจะมีสุขที่สุด  เมื่อหัวใจเราเต้นเพื่อคนอื่น

เราจะเพลิน  กับการนับจังหวะการเต้นของใจตัวเอง

ในแต่ละวัน

ถึงจังหวะการเต้นของใจ  จะช้าลง ช้าลง ทุกที

แต่ความภาคภูมิ  จะอยู่คู่เรานิรันดร์



             ฉันเฝ้าบอกตัวเองเช่นนี้ในทุกวัน  ในทุกเวลา  
              
             ที่ฉันต้องเผชิญหน้ากับปีศาจ     แต่ฉันไม่อาจหลุดพ้น


ความรักหรือความงมงาย

ใยฉันแยกไม่ออก


               ความหลงใหลในความศรัทธา
               
              หรือความหวังแห่งการกลับมา

ถ้ารักคือการให้

ใยปรารถนารักตอบ

              รักนิรันดร์จะกำเนิดเกิดขึ้น

              เมื่อหลุดพ้นซึ่งความหวัง

ถ้าฉันเชื่อในความฝันและความศรัทธา

จะมีสิ่งใดเกิดขึ้นกับฉัน  ภายใต้ความหลงใหล

                          
                         ฉันควรยื่นอยู่ตรงจุดใด ในโลกใบนี้
  
                         ฆาตรกรในตัวตน  ตั้งคำถามนี้กับฉันเสมอ

                         ฉันจำต้องทน  ยอมจมอยู่ในความมืดมน

                         เพื่อตัวตน  ที่ยังคงอยู่				
11 ธันวาคม 2549 22:36 น.

โศกนาฎกรรม 1.1 โศกนาฎกรรมแห่งรักนิรันดร์

so and so

ขอแค่เพียงหนึ่งนาที      

ที่เธอรักฉัน

มันเทียบเท่าความสุข     

ชั่วชีวิตที่ฉันมี


                 แม้ฉันรักเธอชั่วนิรันดร์
         
                 มันยังไม่เท่า
           
                 ที่เธอรักฉันเพียงช่วงนาที


        ** ความทุกข์ใดที่เธอมี โปรดถ่ายเทมาที่ฉัน  
            ความสุขใดที่ฉันมี โปรดนำไปมอบแด่เธอ

                                                ฝากด้วยนะสายลมเพื่อนฉัน				
11 ธันวาคม 2549 19:40 น.

โศกนาฎกรรม 1

so and so

ฉันมองออกไป   นอกหน้าต่างบานใหญ่
 
ฉันไม่เห็นสิ่งใด
 
นอกเสียจาก   ความว่างเปล่า
 
ฉันไม่อาจไคว่คว้าได้ในสิ่งใด
 
ฉันเห็นเพียงความว่างเปล่า
 
 
        ความเดียวดาย กับ ความตาย ไม่ต่างกัน
 
       ความฝัน ใช่ทางออก
 
       ยากนักที่จะยุติ สิ่งนั้น
 
       การค้นหา.......ไร้ขอบเขต
 
       ไร้มิติ...แห่งเวลา
 
       เราไม่อาจรู้  ได้เลย
 
       ว่ามันจะมา   เมื่อใด
 
       และ  จะจางหายไปเมื่อใด				
10 ธันวาคม 2549 16:59 น.

Intro โศกนาฎกรรม

so and so

เส้นสายลวดลายในกระดาษ
เป็นภาพวาดเหนือคำบรรยาย
แฝงด้วยจินตการมากมาย
หลากหลาย สีสันดัง ปีกผีเสื้อน้อย
เขียนลวดลายบนปีกของฉันจะได้ไหน
เพื่อบินไปสู่ ทางสายฝันอันแสนไกล


           เธอไม่ปราถนาที่จะแต่งแต้มสีสันบนปีกของฉัน
           คุณเชื่อไหม ฉันเดินทางอย่างอ้างว้าง
           ความมืดมนครอบงำ ความเดียวดายถามหา
           ฉันหลงทางเข้ามา ในดินแดนที่แสนโหดร้าย
           มีปีศาจมากมาย ที่ฉันต้องเผชิญหน้า  
           ต่อสู่อย่างไรเลียวแรง   ร่างกายฉันเต็มไปด้วยบาดแผล
           ฉันเหนื่อยหล้า  แต่ต้องเผชิญหน้า ด้วยศรัทธา
           ด้วยความงมงายที่ว่า มันคือบททดสอบ
           สุดท้ายของพระเจ้า


สะดุดีแด่รอยยิ้มที่มาอยู่เบื้องหน้า				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟso and so
Lovings  so and so เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟso and so
Lovings  so and so เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟso and so
Lovings  so and so เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงso and so