18 ธันวาคม 2549 13:39 น.
so and so
ฉันเหม่อลอย ร่องลอยไปไกล ในดินแดนแห่งความฝัน
โดยรอบ ตัวฉันมีเพียงสายลม พัดวนไปวนมา
ภาพเธอลอยเหนือจินตการ
ร่างกายฉันดูอ่อนล้า สะบักสะบอม เต็มไปด้วยบาดแผล
เสมือนเพิ่งกลับจากสมรภูมิ
มิหน่ำซ้ำ ฉันยังถูกโซตรวง ตราตรึงฉันไว้ในความทรงจำ
ฉัน เจ็บ ปวด ทรมาน ฉันพยายามเรียกร้อง และร้องเรียก
โปรดเถอะ ปลดปล่อยฉัน อย่ากักขังฉันไว้ ในความทรงจำ
ปลดปล่อยฉันจากหวงพวัง อย่ากักขังฉัน...................
ปล่อยฉันที ได้โปรด.........ฉันเจ็บ ฉันเจ็บจริงๆ
** หยุดก่อน ใจเย็นก่อน อดทนก่อน เรากำลังถูกเจ้าความเหงาเล่นงาน
หยุดก่อน ใจเย็นก่อน อดทนก่อน ฉันพร่ำบอกตัวเอง ภายใต้สภาพ
ร่างกายที่อิดโรยเต็มที
ความทรงจำนี้ ไม่ใช่หรือ มอบรอยยิ้มแก่ฉัน
เธอไม่ใช่หรือ ที่เป็นดังฝัน เธอไม่ใช่หรือที่เป็นดังพลัง
เธอไม่ใช่หรือ.........
ช่วงเวลาแห่งรักอยู่แห่งใด
กาลเวลานำพาไป
ให้ รัก ฉัน คือ รักเธอ
ให้เธอ คือ รัก ฉัน
ให้เรา ได้พบเจอ
ช่วงเวลาแห่งโมงยาม
ให้ฉันได้ถามใจเธอ
ให้เธอได้ถามใจตน
ฉันยอมจม ในช่วงเวลาแห่งรักนิรันดร์
รอยยิ้ม ยังคงเกิดขึ้น ท่ามกลางคราบน้ำตา
ถูกของเธอแล้ว เจ้าความเหงาและความเดียวดาย
ถามหาฉันแล้ว ฉันได้พบได้เจอกับมันแล้ว
ดูมันจะ ไม่เป็นมิตร กับฉันเสียเลย
แต่ฉันคงต้องจำทน และปรับตัว
ให้เข้ากับพวกมันให้ได้
** แต่ฉัน คงไม่ปล่อยให้พวกมัน ลงมืออยู่ฝ่ายเดียวเป็นแน่ เพราะฉันก็เริ่มจะ ชิน กับความทรมานนี้เสียห้ามไม่ได้ เข้ามาเลย ฉันพร้อมแล้ว..........
12 ธันวาคม 2549 21:00 น.
so and so
ฉันทรมานเหลือเกิน
บรรยากาศภายในห้องแห่งนี้ ดูจะเงียบงัน
คงมีเพียง ใจฉันที่สั่นไหว
คิดถึงเธอ จนจะขาดใจ
เพ้อฝันไปไกล เกินแรงต้านทาน
ไมรู้เวลานี้ เธอทำอะไร
รู้เพียง แต่ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน
ฉันมีความสุขและยิ้มได้ ในทุกวัน
ด้วยจินตการ แห่งภาพความทรงจำที่ล้ำค่า
และคงด้วยเหตุนี้เอง ที่ทำให้ฉันรักเธอมาก
มากขึ้น ในช่วงเวลาที่หมุนไป
แด่เธอผู้ห่างไกล
ความจริง กับ ความฝัน มักสวนทางกันเสมอ
ฉันยังคงเชื่อความรู้สึก จากข้างใน
ฉันรู้เธออยู่ไม่ไกล
11 ธันวาคม 2549 19:45 น.
so and so
ฤดูร้อน ที่แสนแห้งแล้ง ฉันมองขึ้นไปบนฟ้า ขอให้ฝนตกกลางฤดูร้อน
คุณคงคิดว่าฉันทำเช่นนั้น ความหวังและความศรัชธา ที่ใครๆ ต่างบอกว่า
มันเป็นภาพลวงตา เป็นเพียงภาพฝัน ลม ลม แล้ง แล้ง
ฝนจะตกได้อย่างไร กลางฤดูร้อน ที่มีแต่แสงแดดแผดเผา
ร่างกายฉันแสนจะอ่อนล้าไร้เรียวแรง ดูมันช่างโหดร้าย และน่าสมเภช
มากเหลือเกิน สำหรับ คนที่เฝ้ามองฉัน อย่างเวทนา
ความเป็นจริง ที่ฉันอยาก บอกคุณเหลือเกิน
ฉันไม่ได้หวังให้ฝนตกกลางฤดูร้อน
ฉันเพียงมองขึ้นไปบนฟ้า และอธิฐาน
ขอให้คนที่ฉันรัก โปรดอย่าพบเจอ
ฤดูร้อนที่แสนโหดร้าย
ความร้อน ในฤดูนี้ มันช่างร้ายกาจนัก
มีสิ่งใดที่ฉันพอทำได้ ฉันจะทำ
ถึงทำได้เพียง มีศรัธา ต่อคำที่ฉันร้องขอ
ฉันก็จะเฝ้ามองฟ้า กลางฤดูร้อน
ถึงร่างกายนี่ จะสลายไปเพราะแสงแดดแผดเผา
ฉันก็ยินดี ด้วยใจจริง
เพียงฉันได้เห็น คนที่ฉันรัก อยู่ท้ามกลาง สายฝนที่เย็นช่ำ
รอยยิ้มปรากฎขึ้นแก่ฉัน ท้ามกลางฤดูร้อน ที่ฉันยื่นอยู่
ความเดียวดาย ไม่เคยถามหาฉันอีก เพราะฉันมีรอยยิ้มเธอ เป็นเพื่อนฉัน
ขอบคุณ สำหรับช่วงเวลาที่คุณ ต้องสูญเสียไป ในการเฝ้ามองฉัน
ฤดูกาล จะหมุนเวียนเปลี่ยนไป ตามกาลเวลา
ฉันอาจจะโชคร้ายหน่อย ที่ฤดูร้อนมันช่างยาวนาน จนฉันเองก็ไม่อาจ
รู้ได้เลยว่ามัน จะยาวนานสักเท่าใด
ถ้าเลือกได้จริง ฉันคง ไม่หวังให้มันผิดฤดูกาลเป็นแน่
ฝนควรตกในฤดูฝน ให้ความเย็นช่ำใจ
ความรัอนคงมาเยือนในฤดูร้อน
ความร้อนที่พอดี เป็นวิตามิน ที่ร่างกายต้องการ
ฤดูหนาว ช่วยสร้างบรรยากาศที่แสนสวยงาม
ยิ้มเยอะๆ ฉันชอบคำนี้
ฉันจะยิ้มท้ามกลางฤดูร้อน
10 ธันวาคม 2549 21:11 น.
so and so
สายลมพัดผ่านมาที่ฉัน
สายลมพัดผ่านฉันไป
เธอได้ยินไหม
ได้ยินเสียงฉัน ที่ฝากสายลมไป
สายลมพัดผ่านเธอ
เธอได้ยินไหม
เสียงฉันที่ฝากไป
สายลมเพื่อนฉัน
โปรดนำความฝัน
ฉันไป เล่าสู่เธอฟัง
สายลมพัดผ่านเธอไป
เธอจะจดจำได้ไหม
ความฝันที่ฉันฝากไป
* คำอธิฐาน นี้มันจะแผ่วเบาไปไหม ฉันไม่อาจรู้ได้
แต่ฉันยังคงมั่น ต่อคำศรัทธา ต่อสายลมเพื่อนฉัน *
10 ธันวาคม 2549 17:18 น.
so and so
ฉันจะเดิน...ตามทางนั้น เดินตามเส้นทาง...ที่ฉันฝัน
ฉันเหงา...ฉันฟังเฟลง ฉันบรรเลง..ดนตรี
ฉันจะเดิน..อย่างเป็นจังหวะ
เดินตาม..จังหวะของใจ
แม้จังหวะการเต้นของใจ...ช้าลง
ล้าลง..ล้าลง...ทุกที
แต่ฉันก็จะเดินไป....ด้วยวิญญาณฉัน
เพื่อสร้างฝัน......สานฝัน...เป็นจริง
แรกเวลา....แรกใจ...เพื่อเรียนรู้
เพื่อทำความรู้จัก
กับใจตัวเอง.....และเธอ
เมื่อรู้จัก.....เมื่อเรียนรู้
ก็จะมีจุดหนึ่ง.......ที่เรา....และเธอ
เลือก.......ยืน.......และบอกอะไรบางอย่าง
ซึ่งกันและกัน.......และจุดนั้น..เราจะรู้
เพราะมันคือ...บทสรุปของใจ
บทสรุปที่...เราสองคน
สรุปมัน...ด้วยตัวเอง
ด้วยใจ......ของคนสองคน
จงยินดีกับสิ่งนั้น
ไม่ว่า...ฝัน..จะจริงหรือไม่
จงยิ้ม...และทำ........ตามบทสรุปของใจ
เพราะมัน...คือ....ผลการวิจัย.....ที่คนสองคน...วิจัยเอง
แล้วเราจะรู้ว่า ช่วงเวลา....ที่ผ่าน
ช่วง...หัวใจ..ที่ให้
ณ วันนั้น....จะเป็นเช่นไร
ฉันจะใช้ ช่วงเวลา ของฉัน
เราจะใช้ ช่วงเวลา ของเรา
รู้จักซึ้งกันและกัน
ฉันเขียนขอความเหล่านี้ เมื่อ 4 ปีก่อน
** ณ วันนี้ เธอหยิบยื้น บทสรุปของใจ ของเราสองคน
ให้ฉัน บทสรุปที่มาพร้อมกับบททดสอบ
** คุณเคยฟังจังหวะการเต้นของใจ ตัวเองไหม
หน้าส่วนตัว
890
