22 มิถุนายน 2547 14:23 น.

สวนดอกไม้ในแดนไกล...

สวนดอกไม้ในแดนไกล

ที่ที่เราไม่อาจใช้สองขาเดินไปถึง
ที่ที่เราใช้ความรักสัมผัสได้แต่ไม่อาจคาดหวัง สิ่งใด
เสรีนั้นมีเขตแดนกว้างใหญ่เกินกว่าที่คาดไว้มากนัก

เธอกำลังไขว่คว้าสิ่งใดภายใต้ฟากฟ้าแสนอัศจรรย์นี้
ภายใต้ราตรีแห่งแสงดาวนำให้เราเงยหน้ามองขึ้นไป
สัมผัส รับรู้เพียงความงามลึกลับที่ไม่อาจเอื้อมถึง

สุดตานั้นคืออนันตกาลแห่งเอกภพ

ใฝ่ฝันค้นคว้าหาดวงดาวแล้วจับมาเรียงราย
ทำเพียงใดยังไม่อาจก้าวถึงจุดหมาย เฝ้าครวญหา
ดวงดาวมากมายแสงวับหรืออับแสง เป็นพยาน

เมื่อมนุษย์ก้าวไปถึง ที่นั่นคงไม่ต่างจากที่นี่
ต่อให้มีสวนดอกไม้เรียงร้อยจัดระเบียบ ก็เพียงในฝัน
ความสงบสุขที่แท้จริงไม่มีในมวลหมู่ข้าฯ เพ้อไป

ความย่อยยับจะเกิดขึ้นไม่ต่างจากที่ท่านเพ่งดูเรา เสมอมา
ด้วยเรี่ยวแรงแห่งเราสร้างแล้วทำลายสูญสิ้น แต่..
ยังไม่อาจหยุดฝันหาสวยดอกไม้แสนงามยามสงบใจ แสนไกลนั้น..

บ้านริมเขา ทุ่งหญ้าเขียวสดใส มวลดอกไม้เริงร่าร่อนสายลม
ห่างออกไปเป็นลำธารใหญ่ หินหลากสีสันส่องประกาย
ไกลออกไป.นานแสนนาน.