ค่ำคืนนี้นั่งนับดาวเพราะเหงานัก สุดจะหักดวงจิตเมื่อคิดถึง ต้องนั่งเศร้านับดาวเฝ้ารำพึง คิดคำนึงถึงวันเก่าเก่าแล้วเหงาใจ ดวงที่หนึ่งถึงพันขยันนับ แล้วก็กลับนับใหม่ไม่หวั่นไหว หากดาวนั้นเป็นเธอในฤทัย ให้นั่งนับนานเท่าไรไม่เบื่อเลย> มองดวงดาวสุกสกาวทั่วแผ่นฟ้า กลางนภาอร่ามตาข้าเฉลย แสงแห่งดาวพร่างพราวเหมือนอย่างเคย ดั่งดาวเอ่ยทายทักบอกรักมา ค่ำคืนนั้นมองจันทร์ที่ฉันรัก เธอหนุนตักรำพึงคนึงหา หากไกลกันจำไว้นะกัลยา มองดาราคือดวงตาส่งแทนใจ