15 เมษายน 2547 08:34 น.
silver valentine
ลืมกันแล้วหรือยัง
เมื่อเราอยู่ห่างกันตั้งเท่านี้
หัวใจที่ให้กันด้วยความรู้สึกดีดี
ตอนนี้ยังคงมีให้อยู่หรือเปล่าหนา
จากกันไปเสียนาน
ดอกไม้บานแล้วก็โรยรา
ทุกวันรอข่าวคราวเธอส่งมา
รอว่าเมื่อไหร่จะได้พบกัน
อยากให้เธอติดต่อมา
ให้รู้ว่าเธอยังคิดถึงฉัน
เธอไม่ได้ลืมความผูกพัน
ให้รู้ว่าวันเวลาไม่ได้เปลี่ยนแปลงเธอไป
11 เมษายน 2547 19:26 น.
silver valentine
รู้ ให้แจ้งแห่งใจใช่รู้จัก
ตื่น จากหลับลุ่มหลงและสงสัย
เบิก ใจกว้างธรรมกระจ่างอยู่ข้างใน
บาน หทัยได้รู้ตามความเป็นจริง...
11 เมษายน 2547 19:02 น.
silver valentine
น้ำหนึ่งซึ่งหล่อเลี้ยง ชีวา
กรองกลั่นจากมารดา เพื่อปั้น
ทารกที่เกิดมา เติบใหญ่
น้ำหนึ่งซึ้งใจฉัน แน่น้ำนมเอย
จะสุขทุกข์หลั่งได้ ทุกครา
น้ำจากนัยนา คู่นั้น
กระแสคลื่นโลกา พาป่วน
เอาเขื่อนมาเก็บกั้น ยิ่งท้น ล้นใจ
กระจายอยู่ทั่วทั้ง อินทรีย์
คือน้ำแห่งชีวี กล่าวได้
แห้งเหือดเลือดไม่มี เหลืออยู่
ย่อมรู้แก่ใจไซร้ ร่วงแล้วชีวิน
มหานทีใหญ่กว้าง อาณา เขตฤา
จะท่วมถึงเมฆา อย่าโม้
เมื่อรวมเหล่านาวา สามนั่น
ไม่ใช่จะอวดโอ้ เอ่อล้น จักรจาล
หน้าส่วนตัว
962
