25 มีนาคม 2549 23:24 น.
Silky
ชายในฝัน นิยามคำขึ้นต้น คงอยากรู้กันบ้างว่าชายผู้นี้คือใครแต่ที่จะพูดในที่นี้คือชายที่เกิดในวันที่...3....12....21...และ30...ของทุกทุกเดือน
ชายในฝันที่เกิดในวันที่กล่าวจะมีความเป็นผู้นำ คุณธรรม สดใส มองโลกในแง่ดี สนใจการศึกษา ดูแลเอาใจใส่ การวางตัว บุคลิกภาพการแต่งกาย เป็นคนที่ไม่เคยท้อแท้เพราะคิดว่าทุกอย่างมีทางออกเสมอ ยิ่งถ้าได้กำลังใจจะไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ
วิธีชนะชายในฝันแบบนี้ง่ายนิดเดียวต้องไม่แสดงความเป้นเจ้าของหรือหึงหวง เพราะเขาชอบอิสระและไม่ต้องการมีภาระผูกพันถ้าไม่ถึงเวลาอันสมควร
เหนืออื่นใดเขาไม่ชอบผู้หญิงที่เก่งกว่าเขา
ข้อดีชายที่เกิดวันที่กล่าวมาคือ รักความก้าวหน้า ขยัน รักการศึกษา
มีมานะมีอนาคตที่ดีใครที่อยู่ใกล้ตัวจะซึมซับข้อดีนี้ไว้ในชีวิต
ข้อเสีย เป้นคนเอาจริงคาดหวังเกินไป โกรธง่ายหายช้า
สีนำโชคคือ สี ฟ้า น้ำเงิน ม่วง แดง เลือดหมู
สิ่งที่กลัวคือ กลัวด้อยการศึกษา กลัวสังคมไม่ยอมรับ กลัวโดนเหยียดหยาม กลัวฝ่าฝืนกฎระเบียบ กลัวความยากจน กลัวบาป
พรหมลิขิตบอกว่าหญิงที่เป็นคู่คือเกิดวันที่6...9....15...18...24....27....นอกเหนือนี้แล้วไม่ดี(หมอกระต่าย.....ขอฟันธง....อิอิ....)
16 มีนาคม 2549 22:07 น.
Silky
เส้นทางร่ำรวยแต่ละคนมีวิธีทางที่แตกต่างกันไป อาจจะต้องเลือกหรือต้องแลกเพื่อให้ได้มา แล้วแต่ใครจะเสาะแสวงหาวิธีไหน การร่ำรวยนั้นไม่ใช่ได้มาเพียงฝ่ายเดียวอาจจะต้องหรือแลกกับความสุขทั้งชีวิต ซึ่งแม้ว่าจะต้องใช้ชีวิตกับคนที่ไม่ได้รักนับว่าต้องจ่ายด้วยราคาแพงชั่วชีวิตทีเดียว
1. อยากรวยด้วยการแต่งกับคนรวย แต่งตามความเห็นชอบ เห็นดีของพ่อแม่เพื่อหน้าตา หรือเพื่อกตัญญู โดยไม่มีความรักกันสักนิดเพียงเพราะผุ้ใหญ่เห็นสมควร สิ่งนี้คงเป็นบทเรียนที่ต้องแลกทั้งชีวิตใช้ชีวิตเป็นเดิมพัน
2.รวยด้วยการเป็นนักต้มตุ๋นหรืออาชญากร มีอิสรภาพทางการเงิน
แต่ต้องเสียเสรีภาพไปในที่สุด ชีวิตคงมืดมิดหม่นหมอง มองเห็นทางวนเวียนแถวคุกอยู่เร็ววัน
3.รวยเพราะถูกล็อตเตอรี่ อันนี้ว่ากันไม่ได้ ทุกคนมีโชคไม่เหมือนกัน บางคนมีโชค บางคนอับโชค บางคนไม่รู้จะทำยังไงให้รวยเลยหวังถูกหวยเป็นที่พึ่งแล้วแต่นิสัยแต่ละคนเป็นความชอบส่วนตัว ขอเพียงแต่รู้จักประมาณตนไม่ใช่มีเท่าไรทุ่มหมดเล่นไม่ลืมหูลืมตาสุดท้ายความรวยไม่มาแต่ความจนมาหาเรื่อยไป
4.รวยด้วยการดารา ศิลปินหรือนักกีฬาดังๆ ต้องใช้ความฉลาด มีพรสวรรค์ บุคลิกดี คงแล้วแต่สวรรค์ที่มอบหน้าตาและมันสมอง ความสามารถของแต่ละคนไขว่คว้าให้ได้มาตามต้องการ
5.รวยด้วยความโลภภาษาชาวบ้าน....งก...ทำงานหนักเก็บสิ่งที่ต้องการไว้ใช้คนเดียว ไม่ช่วยเหลือใคร แต่ถ้าไม่เบียดเบียนใคร ไม่เอาเปรียบใคร ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ก็ขอให้มีความสุขกับความงกก็แล้วกัน
6.รวยด้วยการอยู่อย่างยากไร้....ภาษาชาวบ้านเรียกขี้เหนียว
บางคนทั้งที่ร่ำรวยเหลือคณาแต่อยู่อย่างอนาถาและตายอย่างยากไร้นี่ก็ขี้เหนียวเกินเหตุ แต่บางคนขี้เหนียวเพราะรู้จักค่าของเงินและมีภาระที่ต้องจ่ายมากมายเหนียวต่อเมื่อสิ่งนั้นไม่จำเป็นต้องเสียเงินซื้อเค้าเรียกว่าใช้เงินเป็นและรู้ค่าของเงิน
7.รวยเพราะได้รับมรดก อันนี้ช่วยไม่ได้ห้ามมาว่ากัน เกิดมาก็ความรวยรออยู่แล้ว
8.รวยด้วยความเฉลียวฉลาดทางการเงินเป็นเจ้าของกิจการเป็นนักลงทุน สิ่งที่เสียไปเพื่อให้ได้เงินมาคือ เวลาและศึกษาประสบการณ์ว่าจะบริหารยังไงให้มีความฉลาดทางการเงิน
9.รวยด้วยการเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ เรายิ่งทำได้เท่าไรทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อคนอื่นเรายิ่งร่ำรวยมาก ร่ำรวยความรัก ร่ำรวยความสุขที่หาซื้อไม่ได้กันอีกแล้ว
อ่านแล้วตรงกับใจคุณข้อไหนก็ขอให้ร่ำรวยสมใจกันทุกคนน่ะค่ะ
8 มีนาคม 2549 01:25 น.
Silky
ฉันเคยนั่งมองผู้คนที่เดินกันขวักไขว่บนท้องถนน เคยคิด เคยนึกผู้คนที่ฉันเห็นเดินจอแจ ในใจเค้าคิดอะไรกันบ้าง มีความสุข มีความทุกข์ รีบร้อน หรือไม่เร่งรีบ รอคอย หรือสิ้นหวัง
ยามเช้าแสงอาทิตย์สาดส่องผู้คนเริ่มออกเดินทาง บางคนทำงาน บางคนออกกำลังกาย เด็กๆๆเริ่มไปโรงเรียน แม่บ้านเริ่มจ่ายตลาด ช่างวุ่นวายมีสีสัน แต่แดดยามบ่ายร้อนระอุแสบเปรี้ยงจนร้อนแผ่นหลัง
คงเหมือนการเมืองในวันนี้ที่ร้อนระอุ กระวนกระวาย อยากเอาชนะ ชิงดีชิงเด่น ไม่รู้จักพอ นิสัยคนไทย วัฒนธรรมไทย ถ้อยทีถ้อยอาศัยน้ำใจไมตรี รู้รักสามัคคีเจือจางเลือนหายไปทุกวัน
สิ่งนี้ขาดหายไปเพราะอะไร....อำนาจ...บารมี....การแสวงหาความไม่รู้จักพอ....ความจริงใจ....มีเงินแล้วเสาะแสวงหากันสิ่งเหล่านี้...มีความสุขกันไหมฉันนั่งมองลุงชราคนหนึ่งเดินทอดทาบบนพื้นถนนจังหวะเดินที่ก้าวอย่างอ่อนระโหยโรยแรงตามวัยบางครั้งแอบเห็นลุงเลียริมฝีปากกลืนน้ำลายเหนียวลงคอพร้อมเม็ดเหงื่อแต่ใบหน้ากับปนเปื้อนด้วยรอยยิ้มที่ส่งให้คนข้างๆเป็นระยะป้ากับลุงวัยชราเข็นรถช่วยกันขายข้าวแกงอย่างเป็นสุขแม้แดดจะแผดเผาแต่ใจกับสงบนิ่งพอใจกับสิ่งที่มีอยู่...แต่ทำไมคนที่มีพร้อมกันทุกสิ่งหน้าเจือรอยยิ้มกันทุกคนแต่ใจกับไหม้ขมร้อนระอุยิ่งกว่าเปลวแดดที่ทอทาบระยิบระยับ
อยากฝากบอก....สิ่งที่ขาดหายไป...ทำไมไม่ช่วยกันรักษาไว้...ประเทศไทยของใครกัน......
ด้วยกำลังมุ่งมั่นร่วมฟันฝ่า
ด้วยศรัทธาน้อมนำทำหน้าที่
อ้างอวดศักดิ์ดามากบารมี
สุดท้ายที่ถกเถียงและเกี่ยงกัน
อิทธิพลเหนืออื่นใดใครกำหนด
หวังลาภยศหัวโขนจนไม่เห็น
ประเทศชาติคือของใครใยเบี่ยงเบน
ทำซ่อนเร้นสาดโคลนโยนใส่กัน
เป็นคนไทยใจเดียวกันมิใช่หรือ
โปรดหารืออย่างสงบอยากพบเห็น
อย่าปิดบังทับซ้อนซ่อนประเด็น
ไม่อยากเย็นที่จะพบบรรจบกัน
คนไทยมีน้ำใจนิสัยรักสงบ
ขอจงพบร่วมแก้ไขดังใจฝัน
ลดทิฐิหาจุดร่วมแนวทางเป็นกลางกัน
ประเทศไทยนั้นใช่ของใครคือไทยเรา
2 มีนาคม 2549 00:17 น.
Silky
การเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนไปเสมอ
แต่การเวลามิอาจลบร่องรอยของความรักได้
เคยคิด การเวลาอาจช่วยเราลบเลือนเรื่องบางอย่างออกจากใจได้
เคยสร้างความรู้สึก ปิดกั้นตัวเอง ว่าไม่แคร์ ไม่ใส่ใจ
อยากให้การเวลาลบเลือนความทรงจำที่โหดร้าย
อยากให้การเวลาเก็บเรื่องราวที่แสนหวานไว้ในทรงจำเพียงส่วนเดียว แต่ มิอาจเป็นดั่งใจคิดได้
การเวลากับกลับเพิ่มบาดแผลแต่ส่วนที่ไม่น่าจดจำ
ยามอ้างว้างเดียวดายอยากแค่มีวงแขนใครสักคนโอบกอดปกป้องไว้
แต่ความกลัว หวาดระแวงมักเกิดขึ้นกับใจเสมอ
ความรัก ความจริงใจมีจริงหรือในโลกนี้
รักโดยไม่หวังผลอะไรคงเป็นเพียงคำพูด
เหมือนสายลมพัดผ่านมาแล้วลาจากไป
ดูเหมือน ความรักกับการเวลาเป็นเรื่องเลวร้าย
ดูเหมือน การเวลากับไม่ช่วยในความทรงจำที่ดีมาทดแทนได้
เพียงวาดหวัง เพียงลำพัง สักวันจะปลดปล่อยตัวเองอย่าจมปลักกับเรื่องโง่เขลา คงสักวันลมพัดผ่านใบไม้ร่วง ความทรงจำเรื่องราวดีๆมาแทนที่เรื่องเลวร้ายและพบคนที่จริงใจสักคนดั่งที่หวัง
24 กุมภาพันธ์ 2549 22:49 น.
Silky
ฉันเคยมองต้นไม้ในทุ่งกว้างใหญ่ ยืนดูแล้วครุ่นคิดเพียงลำพัง ต้นไม้ยืนตายซาก แผ่กิ่งก้านโกร๋นเกรียม ระเกะ ระกะ ปานจะวิงวอนร้องขอชีวิตจากฟ้า อย่างออ่นระโหยโรยแรง เสียงครวญของสายลมดังสะท้อนสะเทือนทั่วสารทิศ ฉันได้แต่มองละไล่สายตาตลอดแนวเส้นเขาเทือกเขาบางด้านยังทาบทอแสงอัสดง แต่ยังมีอีกด้านถูกแสงนิลฉายฉาบบางๆ
ยามฉันสิ้นหวัง เจ็บทั้งกาย ปวดรวดร้าวทั้งใจ ความเป็นความตายเคยผ่านเข้ามาในชีวิต ฉันได้แต่ส่งใจไม่อนาคตกาลยังเส้นขอบฟ้าความตายไม่น่ากลัวสักนิด เพียงแต่รุ้สึก....เหนื่อยท้อถอย กับปัญหาที่รุมเร้ามีคนบอกหลายคนบอกว่า....ฉันแกร่งและเก่ง...นั้นเป้นเพียงภาพภายนอกเท่านั้นที่เราต้องสร้างขึ้นมาเป็นเกราะป้องกันตัวเองก็เท่านั้น...คนเรายิ่งขึ้นสูงยิ่งหนาวคำนี้ไม่ผิดสักนิดขึ้นขี่หลังเสือแล้วลงไม่ได้นี่คือคำพูดที่เป็นจริงเช่นกัน
แต่ฉันก็แค่ผู้หญิงบางครั้งทุกข์ท้อกับปัญหากับโชคชะตาที่มักเล่นตลกอยู่ร่ำไปโรคภัยที่รุมเร้ามักจะทำให้เราขาดกำลังใจเหนื่อยหน่ายต่อชีวิตเคยคิดว่าคุณหมอผ่าตัดรักษาชีวิตฉันได้แต่ฉันอยากหลับสนิทจากไปอย่างเงียบสงบ
แดดบ่ายออ่นแสงโรยรา กลายเป็นแดดบางยามเย็นที่ออ่นหวานแต่ซ่อนรอยเศร้า ฉันมองดูต้นไม้อีกครั้ง ต้นไม้แห้งแล้งโดดเดี่ยวไร้คนสนใจแต่ยังอยากมีชีวิตอยู่แล้วตัวเราหล่ะทำไมถึงท้อถ้อยเหลียวมองรอบตัวสิ....ยังมีสิ่งที่ให้เราค้นหาและเรียนรู้อีกมากมายคงเหมือนต้นไม้ต้นนี้ที่ดูเหมือนอ้างว้าง โดดเดี่ยว อยู่เพียงลำพังมันยังยืนต้นอยู่ได้...จงยิ้มรับกับปัญหาแม้จะมีคราบน้ำตาปนเปื้อนบ้างก็ตาม
หน้าส่วนตัว
2429
