หน้าส่วนตัว
ห้วงอารมณ์ตามกาลเวลา
(เพียงสายลม)
แสงสีทอง สาดส่อง เป็นเส้นสาย
แฝงลวดลาย ลีลา ทาสีสัน
จากกลางวัน สู่ยามเย็น มองเห็นจันทร์
มิแปรนผัน หมุนเวียน เปลี่ยนเวลา
แสงสีทอง เคลื่อนกาย ห่มปลายฟ้า
เปลี่ยนเวลา เปลี่ยนนาที เป็นสีแสง
จากกลางวัน สู่ยามเย็น เป็นเพลิงแดง
มิแสแสร้ง หมุนเวียน แปรเปลี่ยนไป
นั่งมอง ท้องฟ้า สีหม่น
อ้างว้าง สับสน และหวั่นไหว
อยู่คนเดียวตรงนี้....ปล่อยให้ใจลอยไปไกล
หวังแค่เพียง.......อาจลืมทุกข์ใดใด...ที่เคยมี
อีกไม่นาน........สายฝนจะหล่นใช่ไหม?
ร้องไห้มาเถอะฟ้า...ไม่ต้องเกรงใจ
เพราะฉันเอง....ไม่ต่างอะไร...กับฟ้าเลย...
1062
เมื่อลมหนาวมาเยือน
(เพียงสายลม)
หมอกขาว พราวพร่าง กลางป่า
ยอดหญ้า ชุ่มฉ่ำ น้ำค้าง
หอมกลิ่น ไอฝน จางๆ
ทิวสน สล้าง ครรลอง
เย็นกาย เย็นใจ ได้เห็น
ไอเย็น ระเรื่อย ลอยล่อง
รอเพียง ลำแสง สีทอง
ตะวัน สาดส่อง หมอกจาง
เย็นใจ เย็น กาย หนาวเหน็บ
หนาวเจ็บ เหน็บใน ใจสอง
รักเรา ห่างไกล หมายปอง
จำต้อง ทนหนาว เดียวดาย
ลมหนาว พัดพา ความเหงา
เหมือนเรา รู้สึก อ้างว้าง
ทอดทิ้ง ให้อยู่ ลำพัง
หนาวอย่าง ปวดร้าว ที่ใจ
พ่อของข้าความรู้น้อยเพราะเรียนต่ำ
เท้าพ่อย่ำเหยียบไปในไร่สวน
มีเครื่องมือใช้หากินคือแหอวน
อยู่ในสวนไร่นามาช้านาน
พ่อของข้าไม่ได้มียศศักดิ์
ไม่ได้จักร่ำรวยเป็นเศรษฐี
พ่อของข้าใช่พ่อค้าที่มั่งมี
พ่อข้านี้แค่ชาวนาตาดำดำ
ข้าภูมิใจที่เกิดเป็นลูกพ่อ
ที่ไม่ท้อเหนื่อยหน่ายให้ใครเห็น
พ่อทำงานทุกเช้าค่ำแม้ยามเย็น
พ่อนั้นเป็นเหมือนพ่อพระประจำใจ
ขอให้พ่อทุกท่านในวันนี้
ประสบแต่สิ่งดีที่หมายหมาย
ให้สมหวังมีความสุขหมดทุกข์ภัย
ทั้งกายใจให้สุขสันต์ทุกวันเทอญ
ในวันพ่อขอให้คุณพ่อทุกท่านมีความสุขค่ะและขออนุญาตไว้ณ.ที่นี้
ถึงคุณJamesbaillที่นำบทกลอนของคุณที่คุณpostไว้ในบทกลอน...แด่พ่อ..ผู้จากไปของกระต่ายมาเขียนรวมกับบทกลอนของกระต่ายในพ่อของข้าและพ่อของใคร..หวังว่าคุณเต็มใจที่มีบทกลอนร่วมกัน...(ขอเองตอบเองค่ะ)
พ่อหลวงของชาวไทย
ขอเดชะพระองค์พระทรงภพ
เฉลิมลบโลกหล้านราดิศัย
พระบรมราชจักรีวงศ์พระทรงชัย
สถิตในไอยสวรรย์อันจำรูญ
นบเทิดองค์พระภูมิพลถกลสุข
นิราศทุกข์สุขสำราญปานแสงสูรย์
ดำรงพระเกียรติยศปรากฎกูล
ทวยเทิดทูนธ ไว้นัยนิรันดร์
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าราชการและพนักงานเทศบาล
(silky)
เหนื่อยเหลือเกิน
(เพียงสายลม)
เรายังอยู่ในใจใครบ้างหนอ
ยามทุกข์ท้อลำเค็ญอยากเห็นหน้า
ยามเจ็บปวดหวาดหวั่นสั่นวิญญาณ์
บางครั้งปวดเกินกว่าจะฝ่าไป
แม้เรายังอยู่ที่ใจใครใครบ้าง
ยามอ้างว้างสับสนเกินทนไหว
คงยังมีคนอยู่...ดูแลใจ....
ยามหวั่นไหวยังอยู่...ดูแลเรา...
ในยามนี้...เหนื่อยหน่าย...และออ่นล้า
ใจที่กล้า.....แข็งแกร่ง....กับเลือนหาย
โรคที่รุม...มรสุม..........รุมทำร้าย
อยากจากไปหลับสนิทนิจนิรันดร์
อยากหยุดทุกอย่างในชีวิต
อยากหยุดความคิดความออ่นไหว
อยากหยุดแม้เสียงเต้นของหัวใจ
อยากหยุดชีวิตไว้ไม่อาวรณ์
