26 มกราคม 2549 23:17 น.
Silky
คงมีคนสงสัยและมีอีกหลายคนอยากรู้ ว่าอาการที่ว่า คืออะไร เกิดกับคนวัยใด ซึ่ง คิดว่า อาจจะเกิดกับ ผู้ชายบ้างก็เป็นได้ และอาจจะเกิดกับคนวัยสี่สิบต้นๆหรือคนวัยยี่สิบต้นๆขึ้นไป คงจะบอกได้คร่าวดังนี้
เวลาอาบน้ำถูสบู่ ถูแล้วถูอีก ถูอีกถูแล้ว ถูแล้วก็ถู ถูๆๆๆไม่รู้จะถูอะไรนักหนา
ออกจากห้องแล้ว กลับเข้าห้องดูว่าปิดแอร์ ปิดพัดลม ปิดอะไรต่ออะไร ดูแล้วก็ดู ดูเข้าไป
เพียงแค่นี้ ก็เป็นคุณนายได้ แต่ไม่ทราบว่าภาษาหมอเค้าเรียกอะไร แต่ถ้าปล่อยไว้นาน คงจะเกิดอาการวิตกกังวล เรื้อรัง ลองทบทวนดูน่ะค่ะว่าคุณมีอาการเหล่านี้หรือไม่
ผู้เขียนคงจะแยกประเภท ของคุณนายได้พอสังเขปดังนี้
1.คุณนายสะอาด กลัวสกปรก กลัวติดเชื้อโรค ไม่กล้าแม้จะแตะต้อง คน สัตว์ สิ่งของ
2.คุณช่างตรวจ ตรวจแล้วตรวจอีก นั่งหรือนอนเฉยๆลุกขึ้นมาตรวจสะงั้น ว่าปิดน้ำ ปิดไฟ ปิดแอร์ ปิดพัดลม ปิดอะไรเท่าที่จะปิดได้รึยัง
3.คุณนายย้ำคิดย้ำทำ ทำอะไรต้องมีขึ้นตอน ทำได้ครึ่งๆกลางๆสักพักเริ่มต้นใหม่ เลยทำไม่เสร็จสักที
4.คุณนายช่างนับ นับไปหมด นับแล้วนับอีก นับจนลืม ลืมจนนับใหม่ นับทุกอย่างที่ขวางหน้า
5.คุณนายช่างเหนียว ซื้ออะไรคิดแล้วคิดอีก คิดไปคิดมา ไม่รู้จะคิดอะไรนักหนา ช่างคิดเหลือเกิน
ผู้เขียนเองคงนึกได้เพียงเท่านี้ แต่ถ้าใครเริ่มมีอาการดังกล่าวข้างต้น ก็ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ ...ที่คุณได้เป็นคุณนายสมใจ
ป.ล. กระต่ายขอกระซิบสักนิด ถ้ามีอาการครบทั้ง5ข้อที่กล่าวมา จงภูมิใจเถิด
คุณเป็น..โค..ตร...คุณนาย...เป็นความสามารถพิเศษที่ผู้อื่นมิอาจลอกเลียนแบได้เลย......(อิอิ)....
22 มกราคม 2549 11:14 น.
Silky
6วิธีการทำตัวเป็นคู่รักที่ดี
1. รู้จักการเป็นผู้ฟังที่ดี เวลาเขาพูดอะไรคุณลองนั่งนิ่งๆตั้งใจฟังที่เค้าพูด
คอยพยักเพยิดเห็นด้วยเป็นบางเรื่องกับเขาบ้าง เขาจะรู้สึกดีเพราะรู้สึกว่าคุณใส่ใจ
2. เป็นผู้สนับสนุนที่ดี เวลาเขาเกิดท้อใจขึ้นมา คอยให้กำลังใจ สิ่งที่เค้า
ไม่ให้ท้อถอย
3. มั่นใจตัวเอง เวลาเค้าเห็นคุณมั่นใจ ทำอะไรได้ด้วยตัวเอง เค้า
จะภาคภูมิใจ
4. จดจำเรื่องเล็กๆน้อยๆเวลาเขาเล่าหรือเคยให้คุณทำให้
5. ให้เวลาส่วนตัวเขาบ้าง อย่าติดตัวเขาตลอดเวลา ให้เค้าไปเที่ยว
กับเพื่อนเค้าบ้างแล้วเค้าจะคิดถึงคุณเอง
6. นึกถึงครอบครัวและเพื่อนเค้าบ้าง ให้เค้ามีเวลากับครอบครัวเค้า
และเพื่อนบ้าง คุณต้องยอมรับและรักครอบครัวเขาและเพื่อนของเขา
12 มกราคม 2549 22:13 น.
Silky
ในยามที่หัวใจฉันออ่นล้า ฉันมักมาพักพิงในที่แห่งนี้ สวนของพ่อ ที่เก่าแก่รกร้าง มีความทรงจำฉันอัดแน่นไปทุกอณู ไม่ว่าจะเป็นเม็ดดิน ใบไม้ทุกใบเสียงลมพัดแม้กระทั่งเสียงของหยดน้ำในลำธารเล็กๆ ที่มันไหลผ่านแทรกซึมอยู่ในร่างกายฉันเหมือนเหตุการณ์เพิ่งเกิดขึ้นวันวาน ความหวัง ความฝัน ความผูกพันธ์เยาว์วัย คำมั่นสัญญายิ่งทำให้ฉันไม่ลืมเลือนที่แห่งนี้
ระยะเวลากี่ปีแล้วฉันไม่อยากนับ เขาคนนั้นผูกพันธ์กับฉันแต่เด็กจนมากกว่าเพื่อนธรรมดา เรายิ้ม เราหัวเราะ ร้องไห้ แบ่งบันความสุขความทุกข์บอกเล่าความฝันและความหวังร่วมกัน
ความรักคงเบ่งบานเต็มหัวใจฉันจึงมองไม่เห็นแววตาที่เปลี่ยนไปของเธอ คำร่ำลาที่เธอพร่ำบอกว่าต้องการไปสู่อนาคตที่ดีกว่า โบยบินไปสู่สิ่งที่เธอฝันเธอจะทำมันเพื่อฉัน ขอให้ฉันรอคอยและคำมั่นสัญญาที่เธอให้ฉัน
ใจเจ็บเกินเจ็บ เสียใจที่ต้องจากกันแต่อนาคตของเธอฉันทำเพียงได้แต่พยักหน้ารับแล้วส่งเธอด้วยสายตาที่นองด้วยน้ำตาจนเธอลับตา
ตลอดเวลาเธอจากไปหัวใจฉันมั่นคงเฝ้าวนเวียนมาที่แห่งนี้ ทุกครั้งในส่วนลึกของหัวใจฉันหวังว่าจะพบเธอยืนอยู่ด้วยรอยยิ้มสดใสและออ่นโยน
แต่เธอไม่เคยหวนกลับ รู้ไหมมีใครรอคอย จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปีนี่กี่ปีแล้วน่ะที่ฉันรอด้วยหัวใจอ้างว้างหงอยเหงา อ้างว้าง โดดเดี่ยวเหลือเกินยามฝนตกเหมือนสายฝนจะแข่งกันร้องกับน้ำตาของฉัน สายลมที่เคยพัดผ่านเย็นสบายแปรเปลี่ยนเป็นความเหน็บหนาวที่กัดกร่อนหัวใจ สิ่งที่ผูกพันธ์กลับทำร้ายฉันยิ่งกว่าโรคร้ายใดๆอีก
หลายสิ่งเปลี่ยนไปไม่มีอะไรยั่งยืนเราควรจะยอมรับ ฉันเองก็เช่นกันเพียงเพราะคำสัญญาผูกติดกับชีวิตฉันหลายปี แต่ฉันเพียงอยากถามเธอสักคำเท่านั้นจำได้ไหมวันที่เราลาจากกันเธอสัญญาอะไรไว้มากมายเธอคงจำไม่ได้จึงไม่เคยกลับมาหาฉันสักครั้ง
ท้องฟ้าเริ่มตั้งเค้าแต่ไกลฟ้าที่เคยสว่างไสวกลับมืดมิด คงหมดเวลาแล้วสำหรับการรอคอย หลังฝนตกท้องฟ้าสว่างไสว แต่วันนั้นกับวันนี้ต่างกันมากมาย วันนี้มีเพียงฉันยืนอยู่อย่างเดียวดาย หลายปีเต็มทน คงหมดเวลาสำหรับการรอคอยสักที
หน้าส่วนตัว
1717
