29 พฤษภาคม 2549 02:25 น.
Silky
มองน้ำค้างกลับเห็นเป็นน้ำตา
มองสีฟ้าจึงเห็นเป็นสีเศร้า
แรระบายสายนทีเป็นสีเทา
พรากจากบ้านนานเนาว์เจ้าชีวิต
ฤดูฝนซัดกระเซ็นเย็นละลาน
ละเลงไอเย็นหวานซ่านดวงจิต
คืนนี้จะยาวยืดหรือมืดมิด
เรานั้นคงหลับสนิทและยาวนาน
ชีพคือโลกเฉพาะแสนเปราะบาง
ยิ่งยืดและก้าวอย่างยิ่งห่างบ้าน
พลัดพรากจากมาไกลให้ร้าวร้าน
ฟังเพลงเศร้าปนหวานสะท้านใจ
แล้วเพิ่งประจักษ์รักใครสักคน
ท่ามทุกข์ทนหมองหม่นแม้หนไหน
หรือบรรเลงเพลงเสนาะเพราะพริ้งได้
พันใบไม้ประสานใจด้วยใยรัก
25 พฤษภาคม 2549 15:58 น.
Silky
ชีวิตฉันวันนี้ไม่สิทธิ์
ไม่มีแม้แต่คิดสักนิดหนึ่ง
ตกใต้อำนาจมัดตราตรึง
หาที่พึ่งจากใครไม่ได้เลย
เพราะสเน่ห์เล่ห์รักนี้ศักสิทธิ์
พรหมลิขิตหลากหลายไว้อ้างเอ่ย
ดุจผีเสื้อกับดอกไม้ต่างได้เชย
เพียงแค่ลมรำเพยเผยราคี
หลงในรูปจูบซ้ำว่าล้ำค่า
สู้แข้งใจข้ามขอบฟ้ามาถึงนี่
ได้รับรู้รับเห็นเป็นพิธี
อึดใจหนึ่งเมินหนีไม่อินัง
มันเป็นความช้ำชอกเกินบอกเล่า
ยิ่งถูกไฟเผาเขลาแทบคลั่ง
ไร้น้ำใจไยดีมิหยุดยั้ง
ทนผิดหวังเพื่ออะไรก็ไม่รู้
เธอไม่รักทำไมเธอไม่บอก
เที่ยวหลอนหลอกเรื่อยไปให้อดสู
หรือเธอเป็นโรคจิตลองคิดดู
เริงเล่นชู้ทางใจร่ายระบำ
รอยแผลรักมากมายหลายร้อยแผล
เป็นหลักฐานพ่ายแพ้แซ่กระหน่ำ
แสนปวดร้าวสุดรันทดโลกจดจำ
เธอกระทำฉันได้ไร้ยางอาย
20 พฤษภาคม 2549 15:41 น.
Silky
ฉันอ่อนล้าเดินทางมาสายเปลี่ยว
ฉันโดดเดี่ยวเดียวดายคล้ายอ่อนไหว
ฉันหงอยเหงาเศร้าคอยมิมีใคร
ฉันอยากให้มีใครเดินร่วมทาง
จะมีใครไหนเล่าเข้าใจไหม
จะมีใครแนบใจมานอนข้าง
ใครคนนั้นอยู่ไหนฉันอ้างว้าง
หรือเลือนรางจางหายทั้งใจกาย
หัวใจฉันยังว่างเพราะร้างคู่
อัปยศยศสูรักร้างห่างหาย
ระทมทุกข์นอนสะอื้นเพียงเดียวดาย
น้ำตาคล้ายเพื่อนนอนตอนระทม
เพราะหัวใจคงไร้ซึ่งคุณค่า
เลยถามหาทำไมใจขื่นขม
เธอผลาญผล่าทิ้งร้างให้ตรอมตรม
แสนสาสมหัวใจไร้คนแล
17 พฤษภาคม 2549 00:36 น.
Silky
นี่แหละคน
กระต่ายใต้เงาจันทร์(SilKy)
ช่างย้อนยอกวกวนหนอคนนี้
จะแยกคนชั่วดีดูที่ไหน
เห็นภายนอกปั้นหน้ายิ้มละไม
แต่ภายในใครจะรู้ด้วยลึกนัก
สวมหน้ากากพลอดพร่ำทุกค่ำเช้า
หมั่นขัดเกลาวจีให้แหลมหลัก
พูดโน้มน้าวหว่านล้อมคนน้อมภักดิ์
เล่ห์เหลี่ยมแจ้งประจักษ์พิทักษ์ตน
ถึงหน้าด้านปากหวานแต่ก้นเปรี้ยว
แล้วลดเคี้ยวสัปปรับจนสับสน
ไร้จุดยืนไร้ค่าคำว่าคน
ก่อแต่ความอลวนจนวุ่นวาย
นี่แหละหนารู้หน้าไม่รู้ใจ
มาดผู้ดีเพียงใดยังแส่ส่าย
ทำรายล้อมหวังดีแต่ทำร้าย
เพื่อจุดหมายแอบแฝงตะแบงเบือน
ผู้คนเดินไปมามากมายนัก
ทำเป็นทักแต่ใจไยเชือดเชือน
ทำตอแหลปั้นหน้าคอยตักเตือน
อย่าแชเชือนให้ระวังคำว่าคน
14 พฤษภาคม 2549 23:38 น.
Silky
รู้ทั้งรู้แต่ยังรัก(กระต่ายใต้เงาจันทร์)
ฉันรักคุณอย่างไรใครไม่รู้
ใจฉันอยู่กับคุณแท้ไม่แปรผัน
ความรักเราสดชื่นทุกคืนวัน
สายสัมพันธ์เราสองคล้องหทัย
แต่ความห่างไกลเป้นกำแพงที่แข็งกล้า
ซึ่งขวางหน้ารักเราสองจึงหมองไหม้
มีแต่ทุกข์ร้าวระทมตรมหัวใจ
รักอย่างไรก็ไม่สมอารมณ์จินต์
แม้ขอบฟ้าขวางกั้นที่ชั้นไหน
สุดกว้างไกลแต่หัวใจใฝ่ถวิล
ฉันจะรักคุณอยุ่คู่ฟ้าดิน
จวบจนสิ้นชีวาแท้ไม่แปรปวน
จะยอมทนทุกอย่างที่ขวางหน้า
กาลเวลาเปลี่ยนไปไม่เหหวน
ขอเพียงคุณหัวใจอย่าเรรวน
วอนลมหวนหอบคุณมาหาฉันที
หน้าส่วนตัว
1115
