25 พฤศจิกายน 2549 18:01 น.
Silky
ในค่ำคืนนี้ที่เดียวดาย
ฉันแอบซ่อนน้ำตาไว้ใต้หมอน
หมดอาลัยโหยไห้ใจร้าวรอน
เธอจากจรไม่กลับหายลับตา
ถึงวันนี้ฉันไปในทุกที่
ห้วงฤดีเงียบเหงาเฝ้าเหว่ว้า
ให้ถอดถอนอาวรณ์จรจากมา
หมดสิ้นค่าความหมายคลายสัมพันธ์
ต้องดั้นด้นเดินไปในฟ้ากว้าง
สายลมบางโอบไว้ให้สุขสันต์
เหลือแค่เงามีความหมายสิ่งใดกัน
เหลือกี่วันคลายเหงาที่เฝ้าทุกข์
หวังเพียงธรรมชาติช่วยชะล้าง
ความเวิ้งว้างสิ้นไปเหลือแต่สุข
ไปทุกที่ถิ่นใดคลายความทุกข์
จะปลอบปลุกสร้างฝันของฉันเอง
16 พฤศจิกายน 2549 09:48 น.
Silky
มีเรื่องราวเหลือหลายมากมายนับ
ต้องยอมรับรอยร้างร้าวและเหงาเหลือ
เคยโอบเอื้อไออุ่นมาจุนเจือ
เคยเอื้อเฟื้อมาห่างหายไกลลับตา
เคยออดอ้อนเพ้อรำพันสัญญารัก
จะฟูมฟักรักนี้มิหนีหาย
จะถักทอเส้นสายคล้องเราสองใจ
ไม่ทันไรเหลือแค่เงาให้ร้าวราน
น้ำตาร่วงหลั่งรินไหลไล้ใบหน้า
นองสองตาร้าวระทมข่มสะอื้น
ต้องแอบฝืนกลืนความช้ำสุดกล้ำกลืน
อยากจะหลับไม่ตื่นคืนนิทรา
ความเจ็บปวดความทรงจำยังย้ำติด
ยังแนบชิดไม่ห่างหายได้เลยหนา
รอยแผลลึกฝังแน่นดั่งแผ่นศิลา
เนิ่นนานมาแต่ทำไมใจไม่ลืม
หน้าส่วนตัว
1990
