27 กรกฎาคม 2549 00:14 น.
Silky
เมื่อหัวใจเริ่มต้นจะค้นหา
แรงศรัทธาแห่งฝันของวันใหม่
ต้องแข็มแข็งแกร่งสู้รู้กลไก
มุ่งมั่นในรอยฝันของวันคืน
เรียนรู้ที่จะยิ้มอย่างอิ่มสุข
กี่ความทุกข์เหนื่อยล้าต้องกล้าฝืน
รู้จักเดินรู้จักหยุดรู้จักยืน
ร้อยพันหมื่นอุปสรรคมิหนักเกิน
เมื่อหัวใจไขว่คว้ากล้าจะฝัน
จุดหมายนั้นอาจเลือนลางราวห่างเหิน
แต่เมื่อหัวใจแข็มแข็งแกร่งเผชิญ
รู้ดำเนินเกณฑ์กฎกำหนดตน
จึงจะพบฝั่งฝันอันสดใส
ซาบซึ้งในความจริงอิงเหตุผล
ล้มแล้วลุกคลุกคลานผ่านวังวน
ยังมีคนส่งกำลังใจมอบให้มา
จะจูงมือกระซิบมั่นอย่าหวั่นไหว
มีเรื่องใดมากมายหลายปัญหา
เกิดเป็นคนต้องอดทนใช้ปัญญา
ก้าวที่กล้าผ่านพ้นได้ใยต้องกลัว
22 กรกฎาคม 2549 18:27 น.
Silky
ดอกไม้เก็บมาฝาก
มีหลายหลากมากสีสัน
บุบผานานาพันธุ์
ร้อยรวมกันเป็นมาลัย
แล้วหยิบการ์ดมาเขียนคำเรียงร้อย
ฝากดาวน้อยกระซิบส่งความฝัน
ตักเอาน้ำทะเลใส่ในแจกัน
เก็บตะวันวาดฝันบนพื้นทราย
มองท้องฟ้าเมฆขาวราวปุยนุ่น
แสงแดดอุ่นสาดส่องมีความหมาย
วานสายลมห่มรักมาทักทาย
ในความหมายเก็บฝันวันรักเรา
ได้แต่วอนอ้อนไปในฟ้ากว้าง
มีใครบ้างเหลือไหมใครที่เหงา
วานลมรักทักทายเพียงบางเบา
ช่วยปัดเป่าเหลือเพียงรัก...มาทักกัน...
15 กรกฎาคม 2549 18:49 น.
Silky
ลงพื้นสีม่วงจางอย่างหมดจด
แนวคิดสีผุดสดหยดผสาน
แต้มแต่งสีสันตามจิตนาการ
ส้มฟ้าเขียวคราญน้ำตาลเทา
วาดรูปเด็กน้อยในท้องฟ้ากว้าง
เจือยิ้มบางเติมฝันวันของเขา
เมฆโอบกอดลมพัดเพียงบางเบา
แทนคำกล่าวเพียงถ้อยร้อยรำพัน
ประกายตาระยิยระยับนับแต่นี้
เด็กน้อยที่บ้านตานวนชวนให้ฝัน
ถึงจากแล้วแต่ใจยังใกล้กัน
ความสุขสันต์ยังเจือจางไม่ห่างกาย
ขอให้หนูพบสุขกับทุกสิ่ง
อนาคตสดใสดั่งใจหมาย
หมดความทุกข์สุขสราญสำราญกาย
สุขสดใสในวัยฝันของวันนี้
29 มิถุนายน 2549 22:07 น.
Silky
สายฝนหล่นพรมพร่างดั่งสายรัก
ปานทอถักร่ายระบำบนยอดหญ้า
เมฆสีขาวส่งยิ้มหวานผ่านสายตา
ลมพัดพาหอมกลิ่นดินฟุ้งกระจาย
ไม่รู้จะพบความหวานหรือพานขม
ปะทะโดนลมร้อนปะทุพายุกล้า
หรือเพียงดื่มกระแสฝันธารธารา
หรือมีค่าเพียงดอกไม้ป่าตามปลายทาง
ไม่รับรู้ระยะทางถึงฝั่งฝัน
เพียงคุณเคียงกันทุกวันในใต้หล้า
มอบแขนหนุนรอยจุมพิตก่อนนิทรา
แม้หลับตาทุกครั้งยังมีคุณ
แต่เป็นได้เพียงธุลีผงคงไร้ค่า
คุณหายหน้าเหลือเพียงฝันอันหอมกรุ่น
เจ็บร้าวลึกทุกห้วงใจไม่มีคุณ
อ้อมแขนอุ่นเหลือเพียงรอยให้ร้าวราน
25 มิถุนายน 2549 21:26 น.
Silky
ทุกครั้งที่หลับตา .........ทุกเวลาที่หายใจ
ทุกครั้งยังหวั่นไหว.........คิดถึงใครใจร้าวรอน
คนของความทรงจำ........คอยมาย้ำทำใจอ่อน
ภาพเธอยังคอยซ้อน.......ให้อาวรณ์ตลอดมา
อ้อมอกเคยโอบกอด.......คอยพร่ำพรอดปรารถนา
จุมพิตก่อนนิทรา.............ปิดเปลือกตาให้ฝันดี
สัมผัสที่เคยคุ้น................ความอบอุ่นใจดวงนี้
โหยหาทุกนาที.................จนชีวีต้องร้าวราน
ทุกครั้งที่หายใจ................โอ้ไฉนน่าสงสาร
ระทมต้องซมซาน.............สุดเหว่หว้าแสนจาบัลย์
หายใจเข้าหรือออก...........ใจมันบอกว่าหวาดหวั่น
ครานี้ไม่มีกัน....................เหมือนว่าฉันหยุดหายใจ
ทุกครั้งที่หลับตา...............ทุกเวลาแอบหวามไหว
แม้วันผันผ่านไป................ทุกลมหายใจมีเพียงเธอ
หน้าส่วนตัว
1579
