10 เมษายน 2552 14:01 น.
silence_chacha
@อันดอกไม้..มาลัย..ที่ไหวหวิว
ยังปลิดปลิว..ร่วงหล่น...บนสุสาน
ผลัดกลีบหล่น..สังเวยศพ..ชั่วกัปกาล
ตอบแทนการ..ดูดซับ..ที่ดับกลืน
@รากหยั่งลึก เพียงสัมผัส ผ่านใบหน้า
ผัสสะผ่าน กายา ที่ฝ่าฝืน
ความเป็นคน เคยค้ำ ให้ย่ำยืน
บัดนี้แล้ว ไม่อาจตื่น ฝืนชะตา
@ดอกไม้เอย เปล่าผ่านเลย ไม่เคยหาย
ปรารถนา จะปลิดกาย คลายกังขา
ว่าเหตุใด้ มาเติบโต บนกายา
ดังเหยียบย่ำ ศพมา เพื่อสวยงาม
@แม้เป็นเพียง ดอกไม้ บนหลุมศพ
ยอมปลิดขั้ว กายซบ บนศพศามพ์
บรรณาการ จากดอกไม้ ผู้งดงาม
ปรารถนา ล้างกรรม ที่ทำไป....
10 เมษายน 2552 13:57 น.
silence_chacha
๑กระดานฟ้า กล่อมดาว พราวหลับไหล
ดาวเด่นสวย บนฟ้าไกล ให้ไหลหลง
ดินตรงนี้ เฝ้ามองฟ้า ให้โน้มลง
ซบกายตรง ดินหอม จะล้อมดาว
๑ทมึนมืด กลืนกิน ไซ้กลิ่นสาบ
ดินระนาบ หลบลม ที่พัดผาว
ราตตรีเคลื่อน แผ่ไล้ ทะเลดาว
สุกสะกาว ลอยเด่น เป็นดาวใจ
๑ดินต่ำต้อย เฝ้าคล้อย คอยดาวเด่น
ละโลดเล่น สูงค่า สักเพียงไหน
ดินก็ต่ำ ก็ต้อย ด้อยลงไป
หลบอยู่ให้ คลื่นดาว สะกาวเกรียง
๑เป็นเพียงดิน ไร้ดาว เขาจะคู่
ร่ายลำนำ หดหู่ ดูไร้เสียง
ท่วงทำนอง หวานเศร้า ที่เล่าเรียง
ถ้อยสำเนียง ส่งข้ามฟ้า ไปหาดาว
10 เมษายน 2552 13:37 น.
silence_chacha
เงาคันฉ่อง ส่องใจ ใช้ส่องจิต
ลำพองคิด ถือตน ปรารถนา
ย่ำจิตใจ ช่ำชอง ฉ้อฉลมา
ครั้นส่องหน้า คันฉ่อง ส่องผู้ใด
เงาสะท้าน เหลียวสะท้อน ส่องชีวิต
ประหวั่นจิต พิศเพลินเกิน แก้ไข
ระเริงหลง เงามัว มืดภายใน
มธุรส อาบไล้ ด้วยยาพิษ
ล้วนลวงตา ภาพผ่าน ที่ผ่านภาพ
พิษไหล อาบทั่วใจ ให้สะกิด
เสพสิ่งเร่า เร้ากาย ไจนึกคิด
ตัวเพ่งพิศ ไขจิต พิศใจมาร
หน้ากากแก้ว พริ้งแพรว แต้มใบหน้า
เกรี้ยวโกรธา ที่ภายใต้ วาจาหวาน
ฉาบฉานด้วย มโนรมณ์ อารมณ์มาร
คันฉ่องขาน ไขจิต พิศอุรา...
10 เมษายน 2552 13:30 น.
silence_chacha
๑กลางทุ่งกว้าง ร้างไกล ให้โหยหวน
วลีครวญ เสียงใครไ ห้โหยหา
ซีดเสื้อเก่า เทาเข้ม ลายทางทา
ยื้นจังก้า ประกาศก้อง ท้องนากู
๑เป็นข้าเจ้าฯ เฝ้านาใ ห้นายจ้าว
ยืนแกร่งกร้าวเ ข้ามาน กกาสู
นี่นาข้า นาข้าว ของนายกู
ผันฤดู ก็จะอยู่ เคียงคู่นา
๑เม็ดแปรรวงเ ป็นเรวงทองเหลืองอาร่าม
นกกาย่ำ ซ้ำจิต ปริศนา
เป็นยามเฝ้า เขาไคร?เ ห็นราคา
ไร้เมตตา ตัวกู สู้เพื่อใคร
๑กาลผ่านผัน รวงแปรเ ป็นเม็ดข้าว
กูก็เฝ้า รอวัน นายยอยู่ไหน
ฤดูข้าวเกี่ยว พ้นนผ่านน ายนายจากไป
ทิ้งกูไว้ ให้อยู่ คู่กาดำ
๑เสียงกาก้อง ร้องด่า ว่าเง่าโง่
อภิโถ กูเป็น บัวใต้น้ำ
กามันบอก นายหลอกใช้ ช่างใจดำ
คิดว่ากู แสนยาฯล้ำ ฟางไล่กา
๑จิตใจเอย มนุสา ช่างสาหัส
หาสกัด ปิดกั้น ไฟตัญหา
คิดหลอกใช้ คนอื่น หลอนชะตา
พอหมดค่า ไสทิ้ง ใจยิ่งครวญ
๑กูเคียดแค้น ชิงชัง ครั้งสาหัส
เหมือนโดนกัด กร่อนใจ ให้โหยหวน
เย้อยหยันหยอก หลอกกา ข้าคร่ำครวญ
ฟางชนวน ช่างไร้ค่า ในป่าคน!
หน้าส่วนตัว
1271
