10 เมษายน 2552 14:23 น.
silence_chacha
๑รอยยิ้มแรก แต้มใบหน้า ในคราพบ
เสียงหัวเราะ ใสกลบ รอยหงื่อไหล
เพียงพบหน้า นาทีหนึ่ง ซึ้งในใจ
ชีวิต"ใหม่" ได้เกิด ในหนึงกาล
๑ความอ่อนหวาน กระซิกซ่าน ช่างหวานหอม
เมื่อได้อ้อม กอดอุ่น อันไพศาล
ชีวิตโอบ ชีวิต ตลอดกาล
แล้วตำนาน ก็แตกดับ ในบัดดล
๑ภูหินเอย เอ่ยเรื่อง ให้เฟื่องฝัน
ผ่านคืนวัน สาหัส ทั้งขัดสน
แต่เจ้ามอบ รักใหม่ ในหนึ่งคน
ที่ร่องกล้า ทิวสน สอง-สามใบ
10 เมษายน 2552 14:21 น.
silence_chacha
๑ ลายอักษร ยังอ่อนหวาน เมื่อพานพบ
สร้อยสำเนียง ยังเจนจบ ประสบใส
ถ้อยอบอุ่น กรองกลิ่นกลุ่น ยังหนุนใจ
มธุรส หวานใด ยังไม่ปาน
๑ ระเรียบเรียง เพรียงพร่ำ คำสดสวย
ระรินรวย ระราบริ้ว เป็นริวหวาน
ด้วยคิดถึง ดวยคำนึง ครั้งหนึ่งนาน
เมื่อพบพาน ก็หวานล้ำ ให้ช่ำกาย
๑ ให้กายเจ้า หาญกล้า และกล้าหาญ
โรคภัยพาน ไม่นาน จักห่างหาย
พักผ่อนเถิด ยอดหอม ถนอมกาย
แล้วสู้ใหม่ ด้วยหว ใจ ที่แข็งแรง
10 เมษายน 2552 14:16 น.
silence_chacha
มิตรเอื้อมมือ โอบอ้อม เข้าล้อมรัก
แล้วปลดพัก ใจกาย ให้คลายฝัน
ลำนำใด อ่อนหวาน ทุกกาลวัน
ทุกข์เธอนั่น แบ่งปัน มาบรรเทา
บทบรรเลง กล่อมเพลง แห่งชีวิต
เมื่อมิ่งมิตร โห้ยไห้ ด้วยใจเหงา
ความเศร้าโศก ซ่านกระซิก ระริกเรา
เพลิงรึงเร้า เผาใจ ให้รอนราน
แรงที่เหลือ ยันกาย ให้ต่อสู้
แรงมีอยู่ อย่าพ่าย เพราะใจผลาน
เพลงสุดท้าย ประกาศศักด์ ให้ก้องกาล
แม้วิญญาน จักแตกดับ ยับมลาย
ซบใบหน้า อ่อนล้า บนบ่าเพื่อน
ให้ทุกข์ร้าย ลบเลือน ที่เปื้อนหาย
จันทร์จักดับ เรื่องของจันทร์ ช่างปะไร
ใจยังแกร่ง อื่นใด ก็ไม่กลัว
10 เมษายน 2552 14:13 น.
silence_chacha
@หอบเหมันต์ ผันผ่าน กาลผ่านผัน
พระพายหวิว หวาดหวั่น ด้วยสั่นไหล
หนาวสะท้าน ซ่านสิ้น แทบดิ้นใจ
แต่รูปกาย ยังแกร่งกล้า ท้าแรงลม
@สัมผัสผ่าน อากาศ ขยาดหนาว
เมื่อเรื่องราว ตำนาน กาลสะสม
ร้าวระริก ร้อนใจ ด้วยไฟตรม
แล้วขื่นขม ก็ขึ้นคร่อม ตะล่อมใจ
@โหยเสียงไห้ จากใจ เพราะใจร้าว
กายกลับหนาว ร้าวราน จะต้านไหว
จะรักเธอ ไปตลอด แม้ชาติใด
ไม่มีแล้ว ดวงใจ ที่ให้เรา
@อ้อมกอดแกร่ง อบอุ่น อันอ่อนหวาน
เมื่อตำนาน รักหยุด ก็สุดเหงา
หนาวสะท้าน เสียสิ้น หนอกาย เรา
ทำอย่างไร ตัวเจ้า จะกลับมา.
หน้าส่วนตัว
1207
