29 สิงหาคม 2546 07:32 น.
Shibumic
๏๏๏กาพย์สุรางคนางค์ 28๏๏๏
๏รักเขาข้างเดียว เหมือนถูกผูกเกลียว เชือกคล้องห้องใจ
รักรัดมัดตน ไม่พ้นหม่นไหม้ ถูกรุมสุมให้ ดวงใจร้อนรน
๏รักเขาเข้าแล้ว หัวใจไม่แคล้ว จะต้องหมองหม่น
อกหักรักซ้ำ กลืนกล้ำจำทน แม้ช้ำกี่หน รักล้นจนตาย
24 สิงหาคม 2546 13:33 น.
Shibumic
ฉันเฝ้าดูหนูน้อยค่อยเติบใหญ่
ดังดวงใจไครๆเขาเฝ้าถนอม
ไม่ยอมให้ยุงไต่ไรมาตอม
คอยเห่กล่อมเลี้ยงเจ้าทั้งเช้าเย็น
เธอเติบใหญ่เป็นดวงใจไครทั้งหมด
เธองามงดหมดใจไครก็เห็น
เธองามในกุลสตรีที่ควรเป็น
ไม่มีเว้นรักเธอเสมอใจ
นางฟ้าน้อยกลอยใจไครทั้งบ้าน
เธอเล่าเรียนเขียนอ่านและขานไข
เธอเรียนร่ำล้ำหน้ากว่าเด็กใด
บัณฑิตใหม่ได้คำนำหน้านาม
เธอจะเป็นนางฟ้าไทยไปต่างถิ่น
เธอจะบินเป็นตัวแทนแดนสยาม
ชูธงไทยไปทั่วทุกเขตคาม
เชิดชูนามการบินไทยไปทุกแดน
12 สิงหาคม 2546 15:40 น.
Shibumic
นกน้อย ค่อยๆบิน กลับถิ่นเก่า
ห่วงเหงา คิดถึง จึงมาหา
ห่วงหน้า พะวงหลัง ก็ยังมา
ห่วงเพื่อนยา คลายใจ ไม่เอ็นดู
เพราะว่าเพื่อน นามว่าเธอ
ห่วงเจอ จึงรีบบิน กลับถิ่นหรู
ห่วงน้ำใจ ไมตรี ที่มีอยู่
จึ่งกลับสู่ คู่บ้านเรา ทั้งเช้าเย็น
หน้าส่วนตัว
6797
