14 มกราคม 2548 02:31 น.
ShadowServant
นั่งจิบน้ำเมา ข้าวญี่ปุ่น
จันทรารำไรจะเล่นแสง
คืนจันทร์เสี้ยว
บนกำแพงมนุษย์ - นามธรรม
โอ้ว่า เจ้าดวงเดือน
ข้ารำลึกถึงยามเจ้าเผยเต็มโฉม
เหลืองนวลสุกใสบนม่านพรายดาว
จินตนาภาพถึงทานูกิ - เริงระบำ
เพลงบรรเลงคลอเอื่อย
เสียงเปียโน พักหูข้าจากเสียงกีต้าร์
การขับกล่อมเข้ามาอยู่แทนเพลงขับอุดมการณ์
ซ้าย-ขวา-ออก-ตก มิใยเจ้าเป็นเพียงคำ
ความรักและความตายของวันพรุ่งนี้
เดินร่วมขบวนพาเหรดของชีวิต
ห้อยขาแกว่งไกวบนกำแพง
มองดูมนุษย์สองฟาก - ก่อกรรม
ข้ามิใช่เจ้า เจ้ามิใช่ข้า
มีเขาเราเราเขา
ผิดถูก-จริงลวง ฉันใดใครเป็น
กำแพงที่เจ้าก่อนั้น - ชวนขำ
โลกกว้างใหญ่ใต้เงาจันทร์
ทุกคนเห็น - ดวงเดียวกัน
ฉันลุกขึ้นอย่างเมามาย
เดินบนกำแพงหายไปในราตรี - มืดดำ
11 มกราคม 2548 20:17 น.
ShadowServant
1.
ระยับในจินตนาการ
ฝุ่นควันที่นำพา
สู่อีกฟากของขุนเขา
2.
เก็บผลขาวชมพูแดงจากพุ่ม
เก็บรอยยิ้มสีจางจาง
ไร่ยามสาย
3.
จากขุนเขาแสนไกล
ทางลูกรังขลุกขลัก
กลิ่นถ่านที่หวนหา
4.
แคมพ์ไฟคืนจันทร์แรม
เหล้าดีกรีแรง
หาใช่สาโท
5.
เด็กชายใส่รองเท้าแตะ
เสื้อผ้าขมุกขมัวด้วยถ่านควัน
วิ่งหายไปในท้องฟ้า
6.
จังหวะเท้าที่ย่ำเหยียบ
ที่ฉันลืมไปเมื่อนานมาแล้ว
เดินเข้ามาแตะไหล่ฉัน
7.
กระป๋องที่เดินทางจากทิศไกล
รถกระบะที่ชาวบ้านมาซื้อผัก
กำลังจะกลับไป
8.
เด็กของวันพรุ่งนี้
นั่งเล่นแผงโซล่าเซลล์จนพัง
พ่อโกรธ
11 มกราคม 2548 19:35 น.
ShadowServant
ในคืนนี้เมื่อคุณได้มองไปรอบห้อง
ลงนั่งบนเก้าอี้และลดแสงลง
ต้องการให้ฉันหลั่งเลือดหรือ ต้องการให้ฉันหลั่งน้ำตาหรือ
ต้องการอะไรกันแน่
ต้องการอะไรจากฉันหรือ
นี้ฉันต้องร้องเพลงกระทั่งหมดเสียงจะร้องงั้นหรือ
เล่นเครื่องสายจนนิ้วฉันแหลกเหลวงั้นหรือ
คุณนั้นช่างเอาใจยากเหลือ
ต้องการอะไรจากฉันหรือ
คิดหรือว่าฉันรู้ในสิ่งที่คุณไม่รู้
ต้องการอะไรจากฉันหรือ
ถ้าฉันไม่สัญญาว่าจะตอบคุณ คุณจะลี้ไปใช่ไหม
ต้องการอะไรจากฉันหรือ
ฉันต้องยืนตากฝนด้วยหรือเปล่า
คุณต้องการให้ฉันร้อยดอกเดซี่ให้คุณด้วยไหมล่ะ
ฉันไม่ใช่คนที่คุณต้องการ
คุณต้องการอะไรจากฉันหรือ
คุณอยากทำสิ่งใดก็ทำเสีย
คุณอยากเร่ร่อน คุณอยากฝัน หรือเดินบนน้ำ
อย่างที่คุณอยากทำ
คุณเป็นเจ้าของมันได้หมดทุกสิ่งที่คุณเห็น
ขายวิญญาณคุณเสีย
นั่นใช่ไหมที่คุณต้องการ
คุณอาจสูญเสียตัวเองตัวคุณเองในคืนนี้
มองไปในตัวคุณเอง ไม่มีอะไรต้องหลบซ่อน
หันหน้ามองแสงแห่งความจริง
คุณต้องการอะไรจากฉันหรือ
จาก What do you want from me
- Pink Floyd
(มีการแปลงเนื้อเล็กน้อย เพื่อให้เข้ากับตัวประโยค)
11 มกราคม 2548 18:46 น.
ShadowServant
ที่ว่าง - ถามว่าเราอยู่เพื่ออะไร
สถานที่ถูกทิ้งร้าง - ฉันเดาว่าพวกเรารู้จักบทเพลงนั้น
ต่อไปและต่อไป จะมีใครรู้ว่าเรากำลังมองหาอะไร
วีรบุรุษอีกคนงั้นหรือ อาชญากรรมโหดงั้นหรือ
หลังผ้าม่าน ของการแสดงละครใบ้
ถามว่า ใครยังจะแสดงต่อไหม
การแสดงยังต้องดำเนินไป!
การแสดงยังต้องดำเนินไป!
ลึก ๆ หัวใจฉันเจ็บปวด
เครื่องแต่งหน้าเริ่มร่วน
แต่รอยยิ้มฉันจะไม่เลือนหาย
ไม่ว่าอะไรจะเกิด ฉันจะให้มันเป้นเรื่องของโอกาส
ไม่ว่าจะต้องปวดหัว ไม่ว่าความรักจะสูญสลาย
เรื่อยไปและเรื่อยไป ใครจะรู้บ้างว่าเราอยู่เพื่ออะไร
ฉันว่าฉันกำลังเรียนรู้ ฉันต้องอุ่นเครื่องหน่อยแล้ว
เพราะเดี๋ยวฉันจะต้อง หมุนกลับจากมุมเวที
ข้างนอกตะวันยามเช้ากำลังทอแสง
แต่ในนี้ ที่มืดสงัด ฉันอยากหลุดพ้น
การแสดงยังต้องดำเนินต่อไป
การแสดงยังต้องดำเนินต่อไป
ลึก ๆ แล้วฉันก็เจ็บปวด
เครื่องแต่งหน้าฉันเริ่มร่วน
แต่รอยยิ้มฉันจะไม่เลือนหาย
จิตวิญญาณฉันถูกแต่งแต้มราวปีกผีเสื้อ
เทพนิยายของวันวาน จะเติบโตแต่ไม่มีวันตาย
ฉันบินได้ เพื่อนเอ๋ย
การแสดงยังต้องดำเนินต่อไป
การแสดงยังต้องดำเนินต่อไป
ฉันจะเผชิญหน้ากับมันด้วยรอยยิ้มกริ่ม
จะไม่เลิกล้มไป
จะยังอยู่ - แสดงต่อไป -
จะอยู่บนชาร์ทสูงสุด จะรุนแรงบ้าคลั่ง
ฉันต้องมีจิตใจตั่งมั่น จะก้าวต่อไป
จะยังอยู่
จะยังแสดงอยู่
การแสดงยังต้องดำเนินต่อไป
แปลจากเพลง
The show must go on ของวงควีน ครับ
7 มกราคม 2548 20:59 น.
ShadowServant
เราพูดถึงความรักมากเกินไป จนลืมความหมายที่แท้จริงของมัน
เราพูดถึงชีวิตมากเกินไป จนลืมความหมายที่แท้จริงของมัน
เราพูดถึงความเศร้ามากเกินไป จนลืมความหมายที่แท้จริงของมัน
เราพูดถึงความสุขมากเกินไป จนลืมความหมายที่แท้จริงของมัน
เราพูดถึงการมีอยู่มากเกินไป จนลืมความหมายที่แท้จริงของมัน
เราพูดถึงธรรมชาติมากเกินไป จนลืมความหมายที่แท้จริงของเธอ
เราพูดถึงความจริงมากเกินไป จนลืมความหมายที่แท้จริงของมัน
เราพูดถึงความงามมากเกินไป จนลืมความหมายที่แท้จริงของมัน
เราพูดถึงความดีมากเกินไป จนลืมความหมายที่แท้จริงของมัน
เราพูดถึงความเงียบมากเกินไป จนลืม และ พลั้งทำลายความเงียบไปเสีย
เราพูดถึงการต่อสู้มากเกินไป จนลืมไปว่าเรากำลังสู้กับอะไร
เราพูดถึงชีวิตมากเกินไป จนลืมสร้างความหมายของการมีชีวิตให้ตัวเอง
เราพูดถึงโลกมากเกินไป จนลืมตั้งคำถามกับสิ่งรอบตัว
ตัวฉันเองกำลัง พูด มากเกินไป
จนเริ่มลืม
ว่ากำลังจะ ทำ อะไร