11 มกราคม 2548 18:46 น.
ShadowServant
ที่ว่าง - ถามว่าเราอยู่เพื่ออะไร
สถานที่ถูกทิ้งร้าง - ฉันเดาว่าพวกเรารู้จักบทเพลงนั้น
ต่อไปและต่อไป จะมีใครรู้ว่าเรากำลังมองหาอะไร
วีรบุรุษอีกคนงั้นหรือ อาชญากรรมโหดงั้นหรือ
หลังผ้าม่าน ของการแสดงละครใบ้
ถามว่า ใครยังจะแสดงต่อไหม
การแสดงยังต้องดำเนินไป!
การแสดงยังต้องดำเนินไป!
ลึก ๆ หัวใจฉันเจ็บปวด
เครื่องแต่งหน้าเริ่มร่วน
แต่รอยยิ้มฉันจะไม่เลือนหาย
ไม่ว่าอะไรจะเกิด ฉันจะให้มันเป้นเรื่องของโอกาส
ไม่ว่าจะต้องปวดหัว ไม่ว่าความรักจะสูญสลาย
เรื่อยไปและเรื่อยไป ใครจะรู้บ้างว่าเราอยู่เพื่ออะไร
ฉันว่าฉันกำลังเรียนรู้ ฉันต้องอุ่นเครื่องหน่อยแล้ว
เพราะเดี๋ยวฉันจะต้อง หมุนกลับจากมุมเวที
ข้างนอกตะวันยามเช้ากำลังทอแสง
แต่ในนี้ ที่มืดสงัด ฉันอยากหลุดพ้น
การแสดงยังต้องดำเนินต่อไป
การแสดงยังต้องดำเนินต่อไป
ลึก ๆ แล้วฉันก็เจ็บปวด
เครื่องแต่งหน้าฉันเริ่มร่วน
แต่รอยยิ้มฉันจะไม่เลือนหาย
จิตวิญญาณฉันถูกแต่งแต้มราวปีกผีเสื้อ
เทพนิยายของวันวาน จะเติบโตแต่ไม่มีวันตาย
ฉันบินได้ เพื่อนเอ๋ย
การแสดงยังต้องดำเนินต่อไป
การแสดงยังต้องดำเนินต่อไป
ฉันจะเผชิญหน้ากับมันด้วยรอยยิ้มกริ่ม
จะไม่เลิกล้มไป
จะยังอยู่ - แสดงต่อไป -
จะอยู่บนชาร์ทสูงสุด จะรุนแรงบ้าคลั่ง
ฉันต้องมีจิตใจตั่งมั่น จะก้าวต่อไป
จะยังอยู่
จะยังแสดงอยู่
การแสดงยังต้องดำเนินต่อไป
แปลจากเพลง
The show must go on ของวงควีน ครับ
7 มกราคม 2548 20:59 น.
ShadowServant
เราพูดถึงความรักมากเกินไป จนลืมความหมายที่แท้จริงของมัน
เราพูดถึงชีวิตมากเกินไป จนลืมความหมายที่แท้จริงของมัน
เราพูดถึงความเศร้ามากเกินไป จนลืมความหมายที่แท้จริงของมัน
เราพูดถึงความสุขมากเกินไป จนลืมความหมายที่แท้จริงของมัน
เราพูดถึงการมีอยู่มากเกินไป จนลืมความหมายที่แท้จริงของมัน
เราพูดถึงธรรมชาติมากเกินไป จนลืมความหมายที่แท้จริงของเธอ
เราพูดถึงความจริงมากเกินไป จนลืมความหมายที่แท้จริงของมัน
เราพูดถึงความงามมากเกินไป จนลืมความหมายที่แท้จริงของมัน
เราพูดถึงความดีมากเกินไป จนลืมความหมายที่แท้จริงของมัน
เราพูดถึงความเงียบมากเกินไป จนลืม และ พลั้งทำลายความเงียบไปเสีย
เราพูดถึงการต่อสู้มากเกินไป จนลืมไปว่าเรากำลังสู้กับอะไร
เราพูดถึงชีวิตมากเกินไป จนลืมสร้างความหมายของการมีชีวิตให้ตัวเอง
เราพูดถึงโลกมากเกินไป จนลืมตั้งคำถามกับสิ่งรอบตัว
ตัวฉันเองกำลัง พูด มากเกินไป
จนเริ่มลืม
ว่ากำลังจะ ทำ อะไร
6 มกราคม 2548 20:57 น.
ShadowServant
กลับบ้าน กลับบ้าน
ในบางแห่งที่โหยหา
กลับบ้าน กลับบ้าน
ในเรือนเยาว์ที่สงัด
กลับบ้าน กลับบ้าน
เสียงฝนเมื่อยามเหงาที่จำได้
กลับบ้าน กลับบ้าน
ยืนเกาะสาพานดาวแล้วถอนหายใจ
ยังไม่หายไป ยังไม่หายไป
ใบไม้ที่ฉันเด็ดซ่อนไว้ในสมุด
ใบหญ้าที่เกาะเกี่ยวขาฉัน
รั้งให้เห็นความสำคัญของวัชพืช
ยังไม่รางเลือน ยังไม่รางเลือน
เด็กสาวไร้หน้า ในชุดกระโปรงพ้นสมัย
ยืนเกาะรั้วรำพึง
ถึงเลือดที่ไม่หยุดไหล
กลับบ้าน กลับบ้าน
ฉันแบกเป้แห่งชีวัน
กลับบ้าน กลับบ้าน
ฉันแบกมันเดินต่อไป...แสนไกล
6 มกราคม 2548 15:02 น.
ShadowServant
ฉันเห็นความตายอยู่ตรงหน้า
ฉันเห็นความโศกอยู่เบื้องหลัง
ฉันกลืนความเมามายในภวังค์
จะหลับตา ไม่หาสิ่งใด
เมื่อคลื่นความเศร้าถาโถม
ชีวันโหมไหม้
เจ้าจะหาสิ่งใด
ในทะเลกาฬ
เจ้าหรือจะเป็นคลื่น
เจ้าหรือจะต้องมลาย
เจ้าแค่กลัว-สหาย
แค่กลัว
ไม่ปลอบโยนอย่างลวงหลอก
ไม่ตะคอกซ้ำเติมเพิ่มซัด
ไม่เป็นอีกคลื่นกระหวัด
ไม่เป็นอื่นใด แค่ระลอก
เล็ก ๆ
หน้าส่วนตัว
2140
