กระต่ายน้อยแหงนมองบนท้องฟ้า เห็นจันทราสวยผ่องชวนหลงใหล นั่งมองความสวยงามจากไกลไกล ทอดอาลัยหลงรักเจ้าดวงจันทร์ ชะเง้อมองเหม่อหาน้องจันทร์เจ้า ช่างน่าเศร้าเหมือนเป็นได้แค่ฝัน จันทร์ไม่เคยมองมาสนใจกัน แต่ละวันผ่านไปด้วยน้ำตา เพราะพิษรักจึงยอมตรอมใจตาย เจ้ากระต่ายจากไปใจอ่อนล้า แต่แล้วเป็นเหมือนดั่งโชคชะตา ให้ทั้งสองพานพาได้พบเจอ กระต่ายน้อยเริงร่าใจยิ่งนัก ได้พิศพักตร์จันทราอยู่เสมอ จึงเป็นดังที่เห็นนี่ไงเธอ กระต่ายใกล้จันทร์เสมอ... นิรันดร์
หน้าส่วนตัว
1503
