24 กุมภาพันธ์ 2551 20:17 น.
Scarlet
สายรุ้งพาดโค้งตรงขอบฟ้า
ไอดินกลิ่นหญ้าพาให้ถวิล
น้ำค้างหลังฝนหยดระริน
เมฆหมอกหมดสิ้นดินใหม่มา
แสงแดดยามเช้าเฝ้ารับอรุณ
ส่องให้ไออุ่นกันถ้วนหน้า
ลมโชยไม้ไหวเอนไปมา
ดอกไม้ใบหญ้าปลิวโปรยปราย
สายนทีมีแต่ไหลไม่ย้อนกลับ
ละอองขาววาววับพลันลับหาย
ไอน้ำเย็นยังอวลอยู่มิรู้วาย
ความชื่นใจไม่มลายตามสายนที
วิหกกกก้องร้องดังลั่น
ไก่บ้านโก่งขันกันสุขี
สัตว์น้อยใหญ่ในป่าประดามี
ดำเนินตามวิถีที่เป็นมา
ฟ้าใหม่ทั่วแดนแสนร่มรื่น
สดชื่นรื่นรมย์ทุกหย่อมหญ้า
ทิวทัศน์ผลัดชมสมอุรา
ตะวันเจิดจ้าส่องท้าทาย
24 กุมภาพันธ์ 2551 19:54 น.
Scarlet
วาเลนไทน์ในปีนี้โชคดีนัก
ได้บอกรักเธออีกครั้งอย่างกล้าหาญ
เคยบอกเธอแล้วครั้งหนึ่งนานแสนนาน
แต่ความรักครั้งวันวานไม่จางไป
วาเลนไทน์ที่ผ่านไปเธอไม่รู้
และฉันเองไม่มองดูเธออยู่ไหน
เป็นเพราะฉันไม่คิดเผยความในใจ
แต่รู้ว่ารักที่ให้ไม่เสื่อมคลาย
คำว่ารักบอกมากนักอาจไร้ค่า
บอกเพียงนิดอาจชืดชาไร้ความหมาย
แต่รักฉันกลั่นกรองจากหัวใจ
รักทุกคำที่บอกไปให้เพียงเธอ
ความผูกพันของฉันฝังรากลึก
ความรู้สึกที่ให้ไม่พลั้งเผลอ
ฉันมีค่าเพียงใดสำหรับเธอ
ก็สุดแท้แต่เธอจะให้กัน
เป็นเพื่อนคิดเพื่อนสนิทหรือเพื่อนใจ
จะเป็นเพื่อนฐานะไหนที่ให้ฉัน
เพื่อนธรรมดาหรือว่าเพื่อนรักกัน
ฉันยอมรับสิ่งนั้นอย่างเต็มใจ
จะกี่วันผันผ่านรักเสมอ
ยังรักเธอแม้ว่านานสักเพียงไหน
ถึงแม้ฉันอาจบอกรักเธอช้าไป
แต่ไม่เคยเสียใจที่รักเธอ
หนึ่งความรักทั้งหัวใจขอมอบให้
จะคอยเป็นกำลังใจให้เสมอ
แม้ว่าเราอยู่ห่างไกลไม่พบเจอ
มอบให้เธอเป็นของขวัญวาเลนไทน์
หน้าส่วนตัว
1217
